به نظر من، مغازه ی خودکشی چیزی که تاثیرگذار تر و جذاب ترش کرد پایانش بود حقیقتاً. گاهی اوقات پایان یک اثر، بار زیبایی و تاثیر اون رو بیشتر میکنه. من خودم چیزی که اوایلش اذیتم میکنه [ کلاً حس میکنم این مشکل رو با نویسنده دارم ] توصیفات زیاد و شاید تا یه حدی بیهوده باشه. یعنی یه جاهایی میگی خوب باشه فهمیدم، میشه بسه؟ مخصوصاً انگار یه علاقه ی خاصی هم داره چیزای دارک و اعصاب خورد کن رو با تاکید بیشتری بگه. ولی با همه ی این ها من واقعاً پایانش رو دوست داشتم. اینکه چرا اونکارو کرد، برداشتی که من کردم این بود که آلن بیشتر از هر کس دیگه ای توی اون خانواده و اجتماع دلش میخواست که خودکشی کنه، اون نقطه ی سفیدی که تو داری میگی در نهایت خودش یه دنیای تاریک بدون سفیدی بود. و چیزی که اون رو تا به اون موقع خوشحال و سر زنده میکرد این هدفش بود، که نزاره بقیه دست به کاری بزنن که خودش بیشتر از هر چیزی میخواستش. از اونورم من خودم بعد از خوندن پایانش اینطوری شدم که فاک. الان به سر بقیه چی میاد؟ الان برای من چه اتفاقی میوفته؟ تصور اینکه کسی که بیشترین امید رو میداد الان تاریک ترین کار زندگی رو کرده باعث میشه که به اون حقیقت تلخ اول داستان برگردی. و شاید هم یه حقیقت تلخ تر. که هیچ امیدی وجود نداره.

ولی مغازه ی خودکشی با وجود دارک بودنش واسم کتاب صافتی بود- دیدگاه آلن و وجود همچین شخصیتی توی اونجور دنیا واقعا دلگرم کننده بود. میدونی یه نقطه ی سفید تو یه صفحه سیاه. و اینکه تونست یه تغییری ایجاد کنه. البته چند سال از خوندنم گذشته ولی هنوزم درک نمیکنم چرا آخرش اون کار رو کرد..

بعد نویسنده ی عزیز خیلی با دیتیل همه چیز رو توصیف کرده بود دیگه یه جاهایی اینجوری بودم که داداش ول میکنی؟ فهمیدم دیگه بسه.

کاشکی هیچ وقت سمی نبود.

ادم سمی همیشه سمی میمونه:)

خیلی سه شیرش کسشر بود وای ?

امروز رفتیم یه کافه ی دیگه کیک هاش رو خوردیم و بزارید بهتون بگم، درسته که فرید جون کلی پول بابت شیرینی هاش میگیره ولی شیرنی های فرید >>>>>> شیرینی های باقی کافه ها

به من موز بدید ولی به دوستام نه.

یه دوست پسر مثل سون جه لطفاً ?‍↕️?