📖 حقایق زندگی

🖌 احمد کسروی

🔸45ـ چرا بکار از راهش نمی‌آیید؟!. (یک از سه)

یک رفتار بدی که ما از ایرانیان می‌بینیم آنست که پیاپی میخواهند بنالند و گله کنند و فریاد برآورند ، چاره‌ی دردها را تنها در این می‌دانند. هر روزی که پست می‌رسد یک دسته از این گله‌ها و ناله‌ها برای ما ارمغان می‌آورد.

شگفت داستانیست : ما داد می‌زنیم بیایید همدست شویم و بهمه‌ی این دردها از راهش چاره کنیم کمتر گوش می‌دهند ، لیکن پیاپی این گله‌ها و ناله‌ها را برای ما می‌فرستند. ما نمی‌دانیم باینان چه گوییم؟!. نمی‌دانیم باین نافهمی چه نامی دهیم؟!.

آخر ای بیچارگان شما اگر خرد دارید بیندیشید تا بدانید چاره‌ی دردها ناله و فریاد نیست. ناله و فریاد کار بچگان است ، کار درماندگانست ، اگر خود نمی‌توانید فهمید چشم باز کنید و بدیگران نگاه کنید : روسها چه کار کرده‌اند؟!.. ترکها چگونه اداره می‌شوند؟!. آمریکاییها چه سان می‌زیند؟! اینها را ببینید تا بدانید که در هر کشوری غیرتمندان و بخردان دست یکی گردانیده جمعیتی پدید آورده‌اند و از روی فهم و بینش کشور خود را راه می‌برند و در سختترین گرفتاریها بناله و گله نمی‌پردازند.

در این دو هفته چند نامه از کارکنان اداره‌ها از شهرستانها رسیده و همگی گله و ناله دارند که با این گرانی خواربار تکلیف ما چیست ، و از ما خواهش می‌نمایند که نوشته‌های ایشان را بچاپ رسانیم ، تو گویی دولت از حال آنان آگاه خواهد گردید و بچاره خواهد برخاست.

ما ناگزیریم یک بار دیگر باین کسان یادآوری کنیم که این گرفتاریهای ایران یک کار «اتفاقی» نیست و چاره‌ی آن نیز باین سادگی نتواند بود. این گرفتاری نتیجه‌ی آلودگیهای ایرانست و به هر حال راه چاره پدید آمدن یک باهَماد (جمعیت) بزرگیست که خردمندان و غیرتمندان در آن شرکت کنند و از روی فهم و اندیشه به یکایک گرفتاریها چاره ‌اندیشند. اکنون جهان سراسر گرفتاریست. در چنین هنگامی یک توده‌ی پاشیده و پراکنده سرنوشتی جز نابودی نتواند داشت. امروز ایران در سر راه دولتهای جنگنده افتاده و ناگزیریست که آنان مقاصدی در اینجا دارند.

باید همه‌ی گوشه و کنار کارها را بدیده گرفت و با دوراندیشی راهی برای زیست این توده برگزید. چه درباره‌ی خواروبار و چه در دیگر باره‌ها ، با همدستی همه‌ی بخردان ، چاره‌هایی پیش گرفت ، و ما باین کار برخاسته‌ایم و از یک سال باز در این راه می‌کوشیم و رنج و زیان بخود هموار می‌گردانیم. هر کس هم که براستی علاقه بتوده و کشور دارد باید با ما همدست گردد.

اینست راهی که به یک نتیجه‌ای خواهد رسید. این ترتیب که خود را کنار گیرید و بی‌پروایی نمایید و اگر جایش افتاد ریشخند نمایید ، و چون به نتیجه‌ی نادانیهای خود گرفتار آمدید آنگاه بناله و گله پردازید بسیار بیخردانه است ، بسیار بیهوده است.

شگفتی آنست که در بیشتر این گله و ناله‌ها مرا که دارنده‌ی پرچمم «دانشمند و پیشوا» می‌نامند و «یگانه غمخوار و دلسوز توده» می‌ستایند. می‌گویم اگر اینها راستست و شما براستی مرا دارای دانش می‌شمارید و غمخوار توده می‌دانید باید بسخنانم گوش دهید. من بارها گفته‌ام و بار دیگر می‌گویم : این ترتیبی که شما پیش گرفته‌اید هیچ سودی ندارد. می‌گویم : این راهی که ما آغاز کرده‌ایم راه رستگاری شماست. این را از من بپذیرید و باور کنید و از دور و نزدیک با ما همدست و همراه گردید و مطمئن باشید که بهمه‌ی بدبختیها چاره خواهیم کرد.

🌸