? هشت گام برای تقویت عزت نفس از نظر خانم الیسون آبرامز رواندرمانگر و مدافع سلامت:
۱. حواستون به گفت و گوی منفی درونی و افکار خود انتقادی خودتون باشه و اون‌هارو تشدید نکنین!
فراموش نکنین افکار فقط افکار هستن و خیلی‌هاشون واقعیت ندارن

۲ داستانی منفی که در مورد خودتون ساختین رو تغییر بدین!
مهم اینه ریششو پیدا کنین مثلاً «کودکی» و با کمک درمانگر اون تصویر رو کم کم تغییر بدین!

1. پذیرش رو تمرین کنین و مراقب مقایسه خودتون با دیگران باشین!
   بدونیم مقایسه باعث افزایش اضطراب، استرس، خود گویی منفی و کم ارزشی میشه و سلامت روان رو کاهش میده.

2. نقطه قوت و مثبت خودتونو پیدا کنین و تمرکز خودتون روی اون قرار بدین!
   مخصوصاً توصیه میشه معنای زندگی و استعداد خودتونو کشف کنین و در اون مسیر حرکت کنین.

3. ورزش کنین! بسیاری از مطالعات ارتباط بین ورزش و عزت نفس بالاتر و همچنین بهبود سلامت روان نشون داده‌اند.
   مراقبت از خود، تغذیه مناسب، وارد نشدن به هر رابطه‌ای، خواب کافی و... تأثیر زیادی در عزت نفس دارن.

4. به دیگران کمک کنین! پژوهش‌ها نشون داده وقتی به کسی کمک میکنین احساس ارزشمندی بیشتری میکنین.
   همچنین این کار باعث شکل‌گیری افکار مثبت بیشتر در درون ما خواهد شد.

5. بخشش! بخشش خود و دیگران باعث تقویت عزت نفس می‌شود
   درسته بخشیدن بعضی از آدم‌ها که بهتون صدمه زدن خیلی سخته ولی خب بخشش راهی هست که می‌تونین از چرخه‌ی منفی رهایی پیدا کنین.

6. تمایز قائل شدن بین شرایطی که الان داری و شخصیتی که دارین کلید عزت نفس است.
   یعنی مثلاً درک کنی با شکست‌هایی که خوردی تو بی‌ارزش و پوچ نیستی و بدونی با وجود شکست‌ها بازم ارزشمند هستی و با سخت‌کوشی و دلسوزی به خودت می‌تونی افکار و باورهای خود ویرانگر رو کمتر کنی

گور بابای مقصد، مسیر را عشق است!
■ چند سال پیش، توی یکی از روزهای شلوغ مترو کنار دختری ایستاده بودم. قطار یکباره ترمز کرد، همه ریختند روی هم و دختر برای اینکه نیفتد بازوی من را با انگشتانش چسبید. در یک لحظه همزمان درد و خنده‌ام گرفت.

□ ‌خنده خنده گفتم چرا نیشگون میگیری؟! خودش را جمع‌وجور کرد. تندتند بازویم را بوسید و بعد گفت: نمیدونم چرا این وقتا من بیشتر از بقیه پرت میشم! کمی تپل بود و خیلی سبزه. بلند حرف می‌زد، چشم‌هاش میخندید، راحت بود.
گفت: شبی نیست که از روی تخت پرت نشم پایین. خواهرم میگه سمیرا توی زندگی قبلی توپ بوده!

● گفت: “رفتی خونه دیدی بازوت کبوده، فحش بده. آزادی!” . در عرض چند دقیقه صمیمی شده بودیم و صدای خنده‌مان قطار را برداشته بود. دو ایستگاه بعد من رسیده بودم. هول‌هول خداحافظی کردم و پیاده شدم.

○ و حالا چند سال است که فکر میکنم با نظمم، با پیاده‌شدن به موقعم، با تلاش برای سر وقت رسیدن سر کلاس، نطفه یک دوستیِ شاد و قشنگ را در نطفه خفه کرده‌ام.
قطار رفت، سمیرا هم رفت…

■ زندگی در بُدو بدوهای به نظر خودمان رو به جلو، خودش را از ما گرفته. چند نفر از ما کنار اتوبان می‌زنیم کنار تا غروب خورشید را تماشا کنیم؟ چند نفرمان گوشی را می‌گذاریم کنار و خیره می‌شویم به بند انگشتان تپل یک نوزاد؟ چند نفرمان برای دیدن یک نمایش خیابانی دیر سر کار میرسیم؟

□آن روز باید می‌گفتم من کلاس نمیرم، تو هم هر جا میری نرو.
بریم بشینیم توی یه کافه، چرت بگیم و بخندیم… شاگرد اولی دانشگاه، هیچ‌وقت آن‌قدرها هم به کارم نیامد. گاهی باید گفت گور بابای مقصد، مسیر را عشق است….
✍️: سودابه فرضی پور

?فایل صوتی
?من مغزم درد میکنه

? #مجتبی_شکوری

➕ یه چیز جالب خوندم که؛
کوسه‌های داخل آکواریوم
بیشتر از ۴۰ سانتی‌متر رشد نمی‌کنند.
در حالیکه همونا تو اقیانوس رشدشون به چهار متر هم میرسه.
میخواستم بگم که...
بزرگ شدنت به محیطی که توش
فعالیت میکنی
و آدمایی که باهاشون ارتباط داری، خیلی بستگی داره!
با دقت بیشتری انتخابشون کن. ?? ?

آنچه انکار می‌کنی، تو را شکست می‌دهد؛ آنچه می‌پذیری، تو را تغییر می‌دهد.??

➖ نوجوانی که احساس ناامیدی شدیدی می‌کرد به یک کارگردان سینما مراجعه کرد و گفت: من می‌خواهم بازیگر شوم.
➕ کارگردان از او پرسید: چه نقشی را می‌توانی اجرا کنی؟
➖ نوجوان گفت: نقش یک آدم بدبخت و فلاکت‌زده را.

➕ کارگردان گفت: متأسفم. من در فیلم خودم به یک نوجوان خوشبخت و بانشاط نیاز دارم. اگر تمایل داشته باشی می‌توانی آن نقش را بازی کنی، اما یک شرط دارد.
➖ نوجوان پرسید: شرطش چیست؟
➕ کارگردان گفت: شرطش این است که به مدت یک ماه نقش آدم‌های خوش‌بخت را تمرین کنی.

➖ نوجوان یک ماه نقشِ خوش‌بخت‌ها را به خود گرفت. مثل آن‌ها فکر کرد، مثل آن‌ها راه رفت، مثل آن‌ها زندگی کرد. در آخرِ ماه او به کاگردان مراجعه کرد و گفت: من دیگر برای بازیگری در سینما علاقه‌ای ندارم.
یک ماه تمرین برای من کافی بود که بدانم زندگی خود نیز بازی است و من بازیگر، می‌خواهم در بقیه‌ی عمرم نقش خوش‌بخت‌ها را بازی کنم.

✔️احساس خوش‌بختی، بیشتر از هر چیزی به طرز فکر و نگرش شما بستگی دارد...

➕ می‌خوام یه اعتراف کنم!
من چند سال پیش دیوانه‌وار عاشق شدم، وقتی که فقط ده سال داشتم؛
عاشق یه دختر لاغر و قد بلند شدم که عینک ته استکانی می‌زد و پانزده سال از خودم بزرگتر بود! اون هر روز به خونه پیرزن همسایه می‌اومد تا پیانو یاد بگیره...
از قضا زنگ خونه پیر زن خراب بود و معشوقه دوران کودکی من زنگ خونه ما رو می‌زد، منم هر روز با یه دست لباس اتو کشیده می‌رفتم پایین و در رو واسش باز می‌کردم، اونم می‌گفت ممنون عزیزم، لعنتی چقدر تو دل برو می‌گفت عزیزم!
پیر زنه همسایه چند ماهی بود که داشت آهنگ "دریاچه قو" چایکوفسکی را بهش یاد می‌داد و خوشبختانه به اندازه کافی بی‌استعداد بود تا نتونه آهنگ رو بزنه، به هر حال تمرین رو بی‌استعدادی چربید و داشت کم‌کم یاد می‌گرفت...
اما پشت دیوار حال و روز من چندان تعریفی نداشت، چون می‌دونستم پیر زنه همسایه فقط بلده همین آهنگ "دریاچه قو" را یاد بده و دیگه خبری از عزیزم گفتن‌ها و صدای زنگ نیست
واسه همین همه هوش و ذکاوت خودم رو به کار گرفتم.

➕ یه روز با سادیسمی تمام یواشکی ده صفحه از نت‌های آهنگ رو کش رفتم و تا جایی که می‌تونستم نت‌ها رو جابجا کردم و از نو نوشتم و گذاشتمشون سر جاش!
اون لحظه صدایی تو گوشم داشت فریاد می‌کشید، فکر کنم روح چایکوفسکی بود
روز بعد و روزهای بعدش دوباره دختره اومد و شروع کرد به نواختن "دریاچه قو"!
شک ندارم کل قوهای دریاچه داشتن زار می‌زدن، پیر زنه فقط جیغ می‌کشید، روح چایکوفسکی هم تو گور داشت می‌لرزید!
تنها کسی که لذت می‌برد من بودم، چون پیر زنه هوش و حواس درست و حسابی نداشت که بفهمه نت‌ها دست کاری شده...
همه‌چی داشت خوب پیش می‌رفت، هر روز صدای زنگ، هر روز ممنونم عزیزم و هر روز صدای پیانو بدتر از دیروز!
تا اینکه پیرزنه مُرد، فکر کنم دق کرد!

➕ بعد از اون دیگه دختره رو ندیدم
ولی بیست سال بعد فهمیدم تو شهرمون کنسرت تکنوازی پیانو گذاشته...
یه سبد گل گرفتم و رفتم کنسرتش، دیگه نه لاغر بود و نه عینکی، همه آهنگ‌ها رو با تسلط کامل زد تا اینکه رسید به آهنگ آخر!
دیدم همون نت‌های تقلبی من رو گذاشت رو پیانو... این بار علاوه بر روح چایکوفسکی به انضمام روح پیرزنه، تن خودمم داشت می‌لرزید؛ "دریاچه قو" رو به مضحکی هرچه تمام با نت‌های اشتباهی من اجرا کرد، وقتی که تموم شد سالن رفت رو هوا!
کل جمعیت ده دقیقه سر پا داشتن تشویق می‌کردن
از جاش بلند شد و تعظیم کرد و اسم آهنگ رو گفت، اما اسم آهنگ "دریاچه قو" نبود!
اسمش شده بود "وقتی که یک پسر بچه عاشق می‌شود"
فکر می‌کنم هنوزم یه پسر بچه‌ام!

✍️: روزبه معین

➕ شش یا هفت ساله که بودم؛
دست چک پدرم را با دفتر نقاشی‌ام اشتباه گرفتم و تمام صفحاتش را خط خطی کردم؛
مادرم خیلی هول شده بود، دفترچه را از دست من کشید و به همراه کت پدرم به حمام برد...

➕ آخر شب صدایشان را می شنیدم
حواست کجاست زن میدانی کار من بدون آن دفترچه لنگ است؟
می‌دانی باید مرخصی بگیرم و تا شهر بروم؟
میدانی چقدر باید دنبال کارهای اداری اش بدوئم؟
"صدای مادرم نمی‌آمد"
می‌دانستی و سر به هوا بودی؟
"بازهم صدای مادرم نمی‌آمد"

➕ سال‌ها از اون ماجرا می‌گذرد...
شاید پدرم اصلاً یادش نیاید چقدر برای دوباره گرفتن آن دفترچه اذیت شد؛ مادرم هم یادش نمی‌آید چقدر برای کار نکرده‌اش شرمندگی کشید...

➕ اما من خوب یادم مانده است که مادرم آن شب سپر بلای من شد تا آب در دل من تکان نخورد؛ خوب یادم مانده است تنها کسی که قربانت شوم‌هایش واقعیست اسمش "مادر" است.

?فایل صوتی
اضطرابِ تنهایی
? آنچه توسط آقای دکتر شکوری در این قسمت‌مورد بحث قرار می گیرد برگرفته از کتاب «اضطراب موقعیت» از آلن دوباتن است.
⁣

? #مجتبی_شکوری