ء
ما را کسی نخواست
لطفا شما بخواه!
ای عهده‌دارِ مردم ِبی‌دست و پا
حسین(ع)..

#story

حسین‌جان(ع)
همه میروند و در این قلب
فقط دوست‌داشتن شما باقی می‌ماند..

ما اصالتا ترک هستیم.
موقع ولادتمان، بعد از اذان و اقامه، اسم عباس را در گوشمان میخوانند. بچه‌هایمان که به دنیا می‌آیند، فامیل جمع می‌شوند و برای تبریک، میگویند «ابالفضل نوکری اولسون» الهی که نوکر ابالفضل باشه. وقتی کسی از ما پسردار می‌شود تا وقتی هنوز اسمی برایش انتخاب نشده، ابالفضل صدایش می‌کنیم.
ما اصالتا ترک هستیم.
خب خیلی‌هایمان در وطن، فارسی صحبت میکنیم؛ در حرم عباس اما ترکی، زبان رسمی است. ما در حرم عباس جز به لغت ترکی مکالمه نمی‌کنیم؛ حتی با خود او!
ما اصالتا ترک هستیم.
وقتی از آدم و عالم میبُریم و کاری از کسی برنمی‌آید، وقتی سختی‌ها و مصائب به اوج خود می‌رسد، وقتی مریض‌مان بدحال می‌شود، وقتی بحث آبرویمان وسط می‌آید، به «ابالفضلین توشَن گولّارینا» متوسل میشویم؛ گره‌ها باز می‌شود؛ گویی که از اول گره‌ای نبوده!
ما اصالتا ترک هستیم.
دیگران اگر فقط در حکایت‌ها و منبرها و کلیپ‌ها شنیده‌اند، ما به چشم خود دیده‌ایم که بعضی محتضرهایمان در لحظات آخر می‌گویند «دارم با آقام ابالفضل میرم». ما دیده‌ایم که بغض نُه روزه‌ی پدرهایمان بالاخره شب تاسوعا می‌ترکد. مادرهایمان قامت بلند پسرهایشان را که می‌بینند، به خوش‌قامتِ ام‌البنین می‌سپارندش. ما پشت در پشت و نسل در نسل، عشق ابالفضل را از پدربزرگ‌هایمان به ارث می‌بریم.
ما اصالتا ترک هستیم.
همگی زندگی‌هایمان را به عباس تکیه داده‌ایم.
ما شب نهم بی‌تکیه‌گاه می‌شویم.
شب نهم خیلی بیچاره‌ایم.
شب نهم را یک‌طور ویژه‌ای به ترک‌ها تسلیت بگویید...

«اما قلب‌هایِ شکسته‌ِ!
عباس علیه‌السلام ضامن و سرپرست آن‌هاست...»

#story

از شروط همراهی با ولی ،
یکی این است که بدانیم
ولی، مقدم است بر خواسته ها
و نیاز ها و اراده‌ی ما ؛
در تمام کار ها و حالات..
تا جایی که آب را هم اول باید
حسین(ع) بنوشد ؛
بعد سقا..

#story

زبان عراق عربی است البته.
اما زبان رايج در بين‌الحرمين فارسی است
و طرفه آن كه زبانِ رايج
در حرمِ حضرت عباس(ع) تركی است!