دورهٔ مقدماتی آشنایی با اصول نویسندگی به صورت آنلاین برگزار می‌شود.
مدرس: افسانه واحدیار
زمان برگزاری: یکشنبه‌ها ساعت ۳ تا ۴
اشتراک در این دوره رایگان می‌باشد.

علاقه‌مندان می‌توانند نام ،نام پدر، تخلص ،درجهٔ تحصیل شمارهٔ واتسپ‌شان را برای ثبت نام به شمارهٔ ذیل بفرستند.
+93 70 204 0642

توضیحات: مدت این دوره دو ماه می‌باشد.

از جلگه نور و علف از چشمه‌ساران آمدی

آواز: فرهاد دریا
شعر: قهار عاصی

https://t.me/afsanehvahedyar1

https://t.me/afsanehvahedyar1

خانم افسانه حبیب زاده واحدیار و من در این مقاله به بررسی سه صدا در شعر زنان افغانستان پرداخته ایم. شباهت غریبی هست میان این سه صدا و صداهای سه شاعر زن در ایران: محجوبه هروی شبیه پروین اعتصامی، حمیرا نکهت دستگیرزاده شبیه سیمین بهبهانی و باران سجادی شبیه فروغ فرخزاد. من پیشتر در مقاله «تحلیل تعامل سه شاعر زن معاصر با نمونه ای از سنت فرهنگی رایج ایرانی» (پژوهش زبان و ادبیات فارسی، 1390) سه صدای شاعران زن ایرانی را بررسی کرده بودم.

https://t.me/smzarghani

دکتر زرقانی از استادان عالم و نخبه دانشگاه فردوسی می‌باشند که دارای کتاب‌های ارزشمندی چون تاریخ بدن، چشم انداز شعر معاصر ایران، تاریخ ادبی ایران و قلمرو زبان فارسی و ده‌ها اثر ارزنده دیگر می‌باشند.
«استعاره‌های مفهومی دربارۀ زنان در شعر سه شاعر زن افغانستانی مطالعۀ موردی: محجوبه هروی، حمیرا نکهت دستگیرزاده، باران سجادی» عنوان مقاله‌ای است مشترک از استاد گرامی‌ دکتر سید مهدی زرقانی و من. این مقاله در نشریه نقد و نظریه ادبی دانشگاه گیلان منتشر شده است. در این پژوهش بر اساس استعاره‌های مفهومی که از موضوعات علم زبان‌شناسی شناختی است به مطالعه استعاره‌هایی با محوریت زن در شعر سه شاعر زن افغانستانی پرداختیم.
این مقاله را در آدرس زیر می‌توانید بخوانید.

ای کاش امید و انگیزه چون ویتامین‌ها قرص می داشت که با خوردنش عوارض کاهش انگیزه و امید که عبارتند از: تنبلی، بی‌حوصلگی، ملال، حس بیهودگی و افسردگی در وجود آدم برطرف می‌شد. ای کاش

https://t.me/afsanehvahedyar1

نقد شعر محمد علی بهمنی
نویسنده: بهروز ثروتیان

رسیده‌ها چی غریب و نچیده می‌افتند
به پای هرزه علف‌های باغ کال‌پرست

روح‌ محمد علی بهمنی گرامی شاد یادش گرامی.
شاعر تأثیر گذاری بود.

" خرچنگ‌های مردابی "
شعر: محمد علی بهمنی
آواز : حبیب
https://t.me/afsanehvahedyar1

مادرانگی و رشد فردی
در جامعه سنتی که مادر به حیث موجودی قربانی و فداکار تعریف می‌شود جامعه به زنی که‌ در کنار وظیفه مادری سعی می‌کند کار کند، استقلال مالی داشته باشد و در اقتصاد خانواده سهمی داشته باشد، درس بخواند و به رشد فردی بپردازد به شدت واکنش نشان می‌دهد. اطرافیان چنین مادری را مورد انتقاد قرار می‌دهند چون حس می‌کنند دارد در انجام وظیفه مادر‌ی‌اش کوتاهی می‌کند. من به حیث زنی که به موازات مادر بودن ‌سال‌هاست درس می‌خوانم، می‌نویسم و کار می‌کنم. بارها جملات کلیشه‌ای چون: «این بچه‌ها مادر به خود ندیدند» «این‌طفلک‌ها بی‌مادر‌ کلان شدند» از دیگران شنیدم. می‌دانستم که همه این انتقادها برای این می‌شود تا مرا وادار کنند چون مادری سنتی که تمام هم و غمش رسیدگی به فرزندان می‌باشد از مشارکت اجتماعی اقتصادی کناره‌گیری کنم.

من تا به حال تقدیرنامه‌ها، تندیس‌ها و جوایزی کسب کردم اما هیچ کدام برایم به اندازه‌ سپاس‌نامه‌ای که امروز از طرف مکتب پسرم به حیث مادری نمونه که فرزندی نخبه، منظم و کوشا پرورش داده دریافت کردم، ارزشمند نبوده است.

هدف من از نوشتن این متن به هیچ عنوان این نیست که چون سنتگرایان بر نقش حیاتی مادری برای زن تأکید کنم. بلکه منظورم این است که بگویم ما زنان توانایی این را داریم که در کنار مادری ورزیده بودن برای فرزندان‌مان، مشارکت اقتصادی اجتماعی در جامعه داشته باشیم و به رشد و شکوفایی فردی بپردازیم. البته به هیچ عنوان در این زمینه حمایت مرد را انکار نمی‌کنم.

تجربه به من نشان داده مادری که تصمیم می‌گیرد به ادامه تحصیل بپردازد ‌و شاغل باشد و همزمان تمام امور فرزندان و خانواده را مدیریت کند کار سنگینی را در پیش گرفته اما اگر فرد، اراده و همت قوی داشته باشد می‌تواند در همه این میدان‌ها کارش را درست پیش ببرد. امیدوارم ما زنان و همه مردان این را درک کنیم که یک زن شاغل می‌تواند به موازات فعال بودن و کارکردن مادر نمونه‌ای هم برای فرزندانش باشد.
از سویی سعی کنیم به جای امر کردن به اولادمان که درس بخوان، مهارت‌هایت را افزایش بده پشت کار داشته باش، منظم باش، خودکفا باش و نسخه‌هایی از این دست؛ خودمان برایش آیینه و الگویی باشیم تا عملا این‌ موارد در وجودش نهادینه شود.

قسم به دست ترک‌دار بچه چوپان‌ها
که زندگی‌ همه‌‌اش زخم بود خنده نبود
خالق‌یار اخلاقی

زمستان سال گذشته آقای خالق‌یار اخلاقی اشعارش را فرستاد تا مرور کنم. تصمیم داشت آنها را چاپ کند. آن روزها برای اصلاح تذکره یکی از اعضای خانواده به اداره احصائیه در سرای شمالی کابل سرگردان بودم همانطور که داخل صف طویل ایستاده بودم از فرصت استفاده کردم مبایلم را در آوردم و شروع کردم به خواندن فایل شعرها. برخی از ابیات تحسین مرا بر می‌انگیخت و برخی هم آنقدر مالامال از درد بود که اشکم را جاری می‌ساخت؛ سرم را از روی صفحه گوشی بلند می‌کردم به جمعیت عظیمی از آدم‌هایی که با سر و روی خاک زده به دنبال اصلاح تذکره یا گرفتن تولد کارت سرگردان بودند نگاه می‌کردم و تلخی نهفته در تهٔ شعرها عمیق‌تر بر روانم اثر می‌کرد.
خانمی که کنارم ایستاده بود متوجه شده بود که شعر می‌خوانم پرسید در این بیروبار چه می خوانید؟ گفتم شعر می‌خوانم کششی در کلام شاعر نهفته است که نمی‌گذارد نخوانم. باشه یکی از اشعارش را برایتان بخوانم ببینید چقدر دردها را زیبا روایت کرده و شعری برایش خواندم. او هم با تأثر گفت: خیلی مقبول بود.

«راوی گنگ تیر باران» اولین مجموعه شعری خالق‌یار اخلاقی است که اخیرا توسط نشر الکین چاپ شده است. شاعر با نگاهی ریزبینانه و آکنده از شعریت دردهای انسان افغانستانی را با قلمی شسته رفته و مملو از عاطفه و احساس روایت کرده است.

سپاس از جناب اخلاقی که چند جلد از این مجموعه خواندنی را به دختران انجمن اهدا کردند.