دلم از این رنگ موهایی میخواد که فقط یک لایه از زیر موهارو رنگ می‌کنن و بقیه‌ش مشکی می‌مونه. حدس بزنید چه رنگی؟ قرمز. ?

این هفته خیلی هفته شلوغی دارم باید فردا بشینم و برای تمام هفته برنامه بریزم.

امشب از شب‌های پر از گریه بود. الان دیگه عقربه‌های ساعت سالوادور دالی ام که پهن شده رو تشک. دلم می‌خواد هر چه زودتر خوابم ببره و چشم که باز کردم پشت میز کافه‌ی باشگاه در حال خوردن قهوه باشم.

فیلم «عروسی مردم» رو دیدم. وای مردم از استرس. ?‍♀

فردا باید با پیرمرد بریم شهر مجاور. قراره روز خستگی باشه پس بهتره چشمامو گول بزنم و بخوابم.

آه... چقدر زیادن زن‌های ترکی که فرش‌ها رو از دار قالی پایین آوردن اما خودشون زیر پا انداخته شدن‌.

نمیدونم چرا اینجور شبا از خودم عکس می‌گیرم، از این قیافه‌ی شکست‌خورده و رنجور که چشماش رنگ خون شدن، دماغش ورم کرده و قرمز شده و انگار دنیا با دستای کثافتش زده تو صورتش.
جالبه که هر بار می‌بینم چند تای دیگه عکس همین‌شکلی با لباسای متفاوت توی لپ‌تاپم دارم. اونارو می‌بینم و یه دور دیگه برای اون شب‌ها گریه می‌کنم.
ولی دیگه نمی‌تونم پسر، جدی جدی دارم کشته میشم.
به محض گرفتن دستمزدم حتما وقت تراپی می‌گیرم، و هزینه‌ی جلسات بعدو هرطور شده جور می‌کنم. و برام فرقی نمی‌کنه چه چیز دیگه‌ای نیاز دارم.

صورتمو با آب گرم شستم تا یکم بهتر بشم.

فکر کنم همه چیز از اون کلیپه که یه بچه‌رو نشون میداد که بهترین دوستش خواهرش بود، شروع شد. مثل بچگی‌های من.
البته قبلش هم بغض داشتم چون خونه خیلی تاریک و سرد بود و مامان داشت گریه میکرد.

اگه بخش‌های مختلف گوشی با توجه به حجمی که توش ذخیره شده بزرگ میشد. الان گوشی من یه همستر بود که کلی ریمیکس توی لپاش قایم کرده. جالبه این ریمیکسا آهنگایی رو دارن که سلیقه‌ی من نیست و آهنگاشونو ندارم اما ریمیکساشونو ذخیره کردم برای وقتایی که آماده میشم، میکاپ می‌کنم یا حتی وقتایی که از حموم میام با دستای خیس یه ریمیکس پلی می‌کنم و بعدش لوسیونم می‌زنم و لباس می‌پوشم. اصلا بدون آهنگ هیچی پیش نمیره آقا.