مراتب مراقبه :

برخی گفته اند که مراقبه، به معنای "ترک معاصی" است. این معنای مراقبه نیست اما از برکات آن هست.
برخی گفته اند که مراقبه، یعنی "اشتغال به طاعات". این نیز معنای مراقبه نیست اما از برکات آن هست.
برخی گفته اند که مراقبه یعنی غفلت نکردن از حضور حق تعالی. این نیز معنای مراقبه نیست اما از برکات آن هست.
برخی گفته اند که مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن. این نیز مراقبه نیست چه در مراقبه نفسی وجود ندارد.
برخی گفته اند که مراقبه یعنی از نفس حساب کشیدن، این نیز مراقبه نیست و "محاسبه" نام دارد.
برخی گفته اند مراقبه یعنی نفس را سرزنش کردن. این نیز مراقبه نیست و "معاتبه" نام دارد. ...
اینها هیچکدام معنا و مفهوم "مراقبه" نیست. زیرا در همه اینها، دوئیت است، "دوگانگی" است، تو هنوز خود را حس می کنی. حال آنکه مراقبه، یعنی نبود تو، یعنی توقف ذهن، یعنی حل شدن در پاکی مطلق، یعنی بی نفسی، یعنی موت منیّت، یعنی خواب عمیق در بیداری معمول. یعنی تسلیم محض، بی فکر و بی اندیشه. مراقبه یعنی پرتاب شدن به ناشناخته، به مطلقِ بی حد و حصر. مراقبه، یعنی به "یگانگی" رفتن. در چنین کیفیتی، ذهن متعارف حضور ندارد تا بخواهد برایش توضیحی بتراشد و یا دست به تحلیل اش زنَد. مراقبه تنها با انجام آن دانسته می شود. مراقبه را با واژه ها کاری نیست. مفهوم حقیقی آن را در کتاب ها نمی یابی. آن کیفیتی ورای واژه هاست و خود را جز در عمل، آشکار نمی کند.

@haghightx

ترک ِ خود و  چهار مانع :

کسی بر سر وحدت گشت واقف
که او واقف نشد اندر مواقف

دل عارف شناسای وجود است
وجود مطلق او را در شهود است

به جز هست حقیقی هست نشناخت
از آن رو هستی خود پاک در باخت

وجود تو همه خار است و خاشاک
برون انداز از خود جمله را پاک

برو تو خانهٔ دل را فرو روب
مهیا کن مقام و جای محبوب

چو تو بیرون شدی او اندر آید
به تو بی تو جمال خود نماید

کس کو از نوافل گشت محبوب
به لای نفی کرد او خانه جاروب

درون جان محبوب او مکان یافت
ز «بی یسمع و بی یبصر» نشان یافت

ز هستی تا بود باقی بر او شین
نیابد علم عارف صورت عین

موانع تا نگردانی ز خود دور
درون خانهٔ دل نایدت نور

موانع چون در این عالم چهار است
طهارت کردن از وی هم چهار است

نخستین پاکی از احداث و انجاس
دوم از معصیت وز شر وسواس

سوم پاکی ز اخلاق ذمیمه است
که با وی آدمی همچون بهیمه است

چهارم پاکی سر است از غیر
که اینجا منتهی می‌گرددش سیر

هر آن کو کرد حاصل این طهارات
شود بی شک سزاوار مناجات

تو تا خود را بکلی در نبازی
نمازت کی شود هرگز نمازی

چو ذاتت پاک گردد از همه شین
نمازت گردد آنگه قرةالعین

نماند در میانه هیچ تمییز
شود معروف و عارف جمله یک چیز

#شعر_شیخ_محمود_شبستری

@haghightx

@haghightx

هرچیزی که تو زندگی به دست آوردی
به لطف چیزایی هست که از دست دادی
به زمستون نیاز داری تا بهار شه
و به تاریکی، تا نور رو حس کنی....

بردرگه جانانه جز سجده مقامی نیست
اندر دل دیوانه جز عشق مرامی نیست

شوریده و آشفته دل در غم او خفته
دل را همه حرف از او وز خویش کلامی نیست

بی نام شده جاری از هرچه صفت عاری
صدنامه از او لیکن وابسته به نامی نیست

از بهرمدد حاضر ، منظور دل وناظر
کان حضرت شاهی را دوری ز غلامی نیست

خورشیدجهان افروز کز او همه دم چون روز
وین روز مخلد را بااو شب وشامی نیست

در دام غمش بس دل آزاد ز خاک وگل
جز با غم اودل را آزاد زدامی نیست

رندانه نظر باید تادل به یقین آید
جز باده ی عشق او اندر دل جامی نیست

#شعر_قواعد"

@haghightx

تقدیم با عشق به همراهان و دوستان عزیز

@haghightx

دوستِ خوب، رائحهء خداست.
اگر دوستِ خوبی داری قدرش را بدان.
دوستان نعمات الهی اند.

دوستِ خوب، دوستی است که هر گاه او را ببینی، اولوهیت را در تو زنده کند.
نگاهش و کلامش، تو را سرشار از انرژیِ ناب کند.
اینگونه دوستی، همان دوستیِ الهی است.

اگر چنین دوستی داری آن را پاس بدار.
امّا، اگر "دوست" نداری، عیب را در خودت جستجو کن.
این و آن‌ را محکوم نکن.
به قضاوت دیگران منشین.
عیب از توست که "دوست" در بَرت نیست.
عیب را بیاب.

آنگاه که خودخواه باشی، هیچ دوستیِ با اصالتی ظهور نخواهد کرد.
و اگر روزی با دوستی واقعی برخورد کنی، بزودی او را از دست خواهی داد.

"دوست" ی والا و مقدس است.
"دوست"، "دواست"!
دوستِ تو، خودِ تویی در تجلّی دیگر!
پس به "دوست" ات بی حرمتی مکن،
که بی حرمتی به دوست، بی حرمتی به خود است.
دوستیِ حقیقی، ضدِ خودخواهی است.
بی دوستی، بیماری است.
هنر نیست.
نشانهء مرض است.

دوستانِ واقعی، بی توقع و بی انتظارند.
هر کاری که برای هم بکنند، خودجوش و از ته قلب است.
بی منّت است.
اگر کاری کردند فراموش می کنند.
و هرگز به یاد نمی آورند.
آنها روح هایشان متصل است.
اگر چه بدن هایشان جداست.
دوستی را پاس بدار.
دوست باش.
دوستی تو را یکپارچه می کند.
صیقلی می سازد.
دوستی را بیاموز.
بفهم.
بنوش.

@haghightx

چیزی در درون سالک، همیشه از هر تغییری آگاهی دارد. هدف سالک دقیقاً پروردن و ادامه این آگاهی است. سالک آن را پاک می کند، صیقل می دهد و سر پا نگه می دارد.

? کتاب افسانه های قدرت

@haghightx