قشنگیش به اینه که اگه طرف بد بود
ولش نکنی بری
کنارش بمونی، جمع و‌ جورش کنی...
لازم بود خيلی جدی‌تر برخورد كنی ولی درستش کنی.
دوست داشتن و موندن با کسی که هیچ عیب و ایرادی نداره که هنر نیست!

په‌نجه‌کانم وێڵن ئەمشەو زوڵفەکانت ها لە کوێ...؟!

Kape of death

حاڵی من خاسه بەقوربان
نامەکانت هانەکوێ

چاوەڕێتم وەک هەمیشه
قەوڵەکانت هانەکوێ

پێکەنینت وەک شەماڵە
باخی دڵ ئاوان ئەکا
ئەم بەهاره چۆن نەهاتی
لێوەکانت هانەکۆی

حاڵی من تاڤی
ئەزانی وا خریکه وشک ئەوێ
پەنجەکانم وێڵن ئیمشەو
زوڵفەکانت هانەکوێ

سەد چلەم کێشا لە بۆ تۆ
ئەی هەناسە‌ی ئاخرم
ڕۆحی من هێزی نەماگە
دەستەکانت هانەکوێ

خۆت وتوو هەر چاوەڕێمی
تا له غوربەت بێمەوە
من خەریکم تێم عەزیزم
چاوەکانت هانەکوێ

من گلە ناکەم له تۆ
ئەی هاونشینی وینه که م
چۆن دڵوتێ لێم نەپرسی
شێعرەکانت هانەکوێ

‌
‏مرد جوان با یک دسته گل نرگس منتظر دختر بود. باران نم نم می‌بارید و شانه ی مرد خیس شده بود. ساعت ها گذشت و دختر نیامد. مرد جوان به دسته گل پوزخند زد و انداختش کنار خیابان. آن دسته گل من بودم!
‌

‌‌
‏فرهاد شدم، تلخ شدی!
‌‌

کچ بوون وکور بوون قه ده ره،خاتوون بوون وپیاو بون هونه ره*

فقط خودکار قرمز نیست اینجا

شنیدم در زمان خسرو پرویز
گرفتند آدمی را توی تبریز
به جرم نقض قانون اساسی
و بعض گفتمان های سیاسی

ولی آن مرد دور اندیش، از پیش
قراری را نهاده با زن خویش

که از زندان اگر آمد زمانی
به نام من پیامی یا نشانی

اگر خودکار آبی بود متنش
بدان باشد درست و بی غل و غش

اگر با رنگ قرمز بود خودکار
بدان باشد تمام از روی اجبار

تمامش اعتراف زور زوری ست
سراپایش دروغ و یاوه گویی ست

گذشت و روزی آمد نامه از مرد
گرفت آن نامه را بانوی پر درد

گشود و دید با خودکار آبی
نوشته شوی با خط کتابی

عزیزم، عشق من ، حالت چطور است؟
بگو بی بنده احوالت چطور است؟

اگر از ما بپرسی، خوب بشنو
ملالی نیست غیر از دوری تو

من این جا راحتم، کیفور کیفور
بساط عیش و عشرت جور وا جور

در این جا سینما و باشگاه است
غذا، آجیل، میوه رو به راه است

کتک با چوب یا شلاق و باطوم
تماما شایعاتی هست موهوم

هر آن کس گوید این جا چوب دار است
بدان این هم دروغی شاخدار است

در این جا استرس جایی ندارد
درفش و داغ معنایی ندارد

کجا تفتیش های اعتقادی ست؟
کجا سلول های انفرادی ست؟

همه این جا رفیق و دوست هستیم
چو گردو داخل یک پوست هستیم

در این جا بازجو اصلن نداریم
شکنجه یا کتک عمرن نداریم

به جای آن اتاق فکر داریم
روش های بدیع و بکر داریم

عزیزم، حال من خوب است این جا
گذشت عمر، مطلوب است این جا

کسی را هیچ کاری با کسی نیست
نشانی از غم و دلواپسی نیست

همه چیزش تمامن بیست این جا
فقط خود کار قرمز نیست این جا

شعر از محمد رضا عالی پیام

#مریم میرزاخانی
مکالمه مریم با دخترش