اگر پیش از آبان ۹۸ و قیام ژینا، اکثر سینمایی‌ها و سلبریتی‌ها با سخن‌پراکنی‌های انتقادی و عبور محتاطانه از خط قرمزها کسب محبوبیت می‌کردند و تبدیل به قهرمانان مردم اما در واقع قهرمانان پنهان نظام قدرت می‌شدند، بعد از کشتار «مهسا» و «نیکا» و «سارینا»، دیگر ترهات صدمن یک غاز انتقادی در باب بیکاری و بی‌پولی و بی‌قانونی از تریبون‌های رسمی قدرت، حتی در حد قیل‌و‌قال غازهای رومی معبد ژوپیتر هم نبود. به همین دلیل بعد از این دو واقعه تاریخی، سینمایی‌ها و سلبریتی‌ها به سه سرشاخه‌ اصلی تقسیم شدند.

گروه اول؛ شامل اقلیتِ سینمایی‌های مستقل و دغدغه‌مندی می‌شوند که به مردم پیوستند و تا به امروز بر این پیمان وفادار مانده‌اند. به طور مثال تعدادی از زنان سلبریتی که در انقلاب ژینا کشف حجاب کردند و از جانب نظام قدرت تحت شدیدترین فشارها قرار گرفتند و بیشترین سپاس‌ها و درودها را از اعماق وجدان جمعی جامعه دریافت کردند. تعدادی دیگری از طیف سینمایی‌های معترض یا محکوم به انزوا و یا تبعید به دیار غربت شدند.

گروه دوم، نقطه‌ مقابل گروه اول، شامل اقلیتی دیگر از سلبریتی‌های یک شاهی‌بگیر فاسد و منحط است که به هر آرمانی در ازای منافع شخصی خیانت می‌کنند و بند نافشان به نظام ج.ا. گره خورده است. این گروه از جانب نظام قدرت بیشترین حمایت‌ها و امتیازها و از سوی مردم بیشترین لعنت‌ها و نفرین‌ها را دریافت کردند.

گروه سوم، شامل سینمایی‌ها و سلبریتی‌های «عافیت‌طلب» می‌شود که به لحاظ کمی اکثریت را تشکیل می‌د‌هند. این گروه در این دو واقعه تاریخی سرنوشت‌ساز سکوت کردند. منتظر نتیجه‌ برد و باخت قیام آبان و انقلاب جوان و بی‌یاور ژینا ماندند، بدون این‌که یک لحظه فکر کنند، همان‌گونه که «درختان نمی‌توانند در آسمان برویند.» پیروزی انقلاب نیز از آسمان فرود نمی‌آید، بلکه مستلزم حضور تک‌تک و فعال انسان‌ها و پرداختن بها است. اینان نه توان پیوستن به صفوف مردم را دارند و نه جسارت دفاع آشکار از نظام قدرت. هر دو را با هم می‌خواهند. امیدوارند نتیجه‌ رویدادها هرچه باشد به نفع آنان تمام شود.

این درک قضا و قدری که ناشی از ماهیت طبقاتی این طیف و ناتوانی درون و جبن شخصیت است، در هر دو صورت، تثبیتِ «گفتمان قدرت و دیکتاتوری» یا پیروزی «گفتمان انقلاب و آزادی»؛ خطر این‌که مجددا این طیف را تبدیل به قهرمانان نظام تثبیت‌شده یا پیروز کند، بالا می‌برد.

متن کامل را می‌توانید از طریق لینک در وبسایت ایفما بخوانید
www.iifma.net

#جشنواره_فیلم_فجر
#ایفما
#کانون_فیلمسازان_مستقل_ایران
#زن_زندگی_آزادی
#ما_ایستاده_ایم

این اپیزود پادکست "صدای کانون" با ساختاری تازه و در قالبی شبیه به یک مجله‌ یا جُنگ، به ترکیبی از مسائل روز و مسائل اساسی سینمای مستقل و فعالیت‌های ایفما می پردازد.

کتابی که در این اپیزود معرفی شده (و همچنین کتاب‌های سودمند و فراوان دیگر) را در وبسایت ایفما پیدا و تهیه کنید. ابتدا وارد سایت iifma.net بشوید و بعد، بخش "مدیا" و در ادامه "باشگاه کتاب ایفما".

صداهای مهمان:
تارا آغداشلو
محمد رسول‌اف
سپیده فارسی
نفیسه مطلق

همکاران پادکست:
تهیه‌کننده و سردبیر: کامران ملک مطیعی
نویسنده/کارشناس: امیر پوریا
سازنده‌ی تیزر: سمیه حق‌نگهدار
مجری: نسیم معصومی
قاصدک: مهتاب ایران نژاد
ضدجریان: مهشید زمانی
کتاب‌نما: امیر عزتی

لطفاً نظرات خود را به ویژه درباره‌ی قالب تازه‌ی پادکست در کامنت‌ها بنویسید یا به
[email protected]
برای ما بفرستید.

بیش از دو سال است که بسیاری از سینماگران مستقل به دلیل حمایت از جنبش اصیل «زن، زندگی، آزادی» از حقوق ابتدایی انسانی محرومند. در چنین شرایطی، این تصور که فیلم پر افتخار «دانه انجیر معابد» می‌توانست نماینده سینمای ایران در جوایز اسکار باشد، تنها نشان‌دهنده ساده‌انگاری درخواست‌کنندگان و بی‌توجهی به واقعیت‌های جامعه ایرانی است.

زمانی که محمد رسولف در کشور خود به دلیل صدور احکام غیرقانونی از حقوق شهروندی محروم است، درخواست از مدیران فرهنگی حکومت برای نشان دادن حسن نیت خود با پذیرش چند فیلم دیگر در جشنواره فجر، طعنه‌آمیز به نظر می‌رسد.

ایفما بر این باور است که برگزاری جشنواره‌های هنری فجر تنها به منظور عادی نمایی وضعیت هنر و هنرمندان در ایران انجام می‌شود.

روش‌های تبلیغاتی جدید مدیریت فرهنگی، مانند صدور فیلم‌ها و نمایش‌هایی بدون پوشش اجباری به خارج از کشور، در حالی که زنان هنرمند همچنان در ایران مجبور به رعایت پوشش اجباری و تحمل تبعیض جنسیتی هستند، دیگر نمی‌تواند اذهان مردم ایران را فریب دهد.

از این رو، ایفما مشارکت در جشنواره فجر را اقدامی ضد صنفی و مغایر با منافع مردم ایران می‌داند. ایفما ضمن تبریک به سازندگان «دانه انجیر معابد»، به سینماگرانی که با تحریم جشنواره فجر در کنار همکاران مظلوم خود ایستاده‌اند نیز تبریک می‌گوید، چرا که آنها به خوبی می‌دانند مسیر رسیدن به آزادی اندیشه و بیان هنری از دفاتر مدیریت فرهنگی حکومت نمی‌گذرد.

#بیانیه
#زن_زندگی_آزادی
#سینمای_مستقل
#دانه_انجیر_معابد
#ما_ایستاده_ایم
#آکادمی_اسکار
#کانون_فیلمسازان_مستقل_ایران
#ایفما

قسمت بعدی پادکست «صدای کانون» کاری از کانون فیلمسازان مستقل ایران یا ایفما همین جمعه ۹ آذر در کست‌باکس، یوتوب، فیسبوک و اینستاگرام تقدیم شما مخاطبان اهل فرهنگ و دوستدار آزادی خواهد شد.

این سومین قسمت پیاپی این پادکست است که به سانسور می‌پردازد. نه فقط در سینما، بلکه همچنین در هنرهای دیگر. نه فقط در این سال‌ها، بلکه همچنین در طول تاریخ معاصر.

مریم بوبانی، معصومه تقی‌پور، عبدالرضا کاهانی و علیرضا مجلل از جمله مهمانانی هستند که کلامشان را در این اپیزود پادکست می‌شنوید.

#سانسور
#صدای_کانون
#ممیزی
#نظارت
#ناصر_تقوایی
#مریم_بوبانی
#کیومرث_پوراحمد
#علیرضا_شجاع_نوری
#عبدالرضا_کاهانی
#معصومه_تقی_پور
#علیرضا_مجلل
#زن_زندگی_آزادی
#ما_ایستادیم
#کانون_فیلمسازان_مستقل_ایران
#ایفما

فیلم من، مریم، بچه‌ها و ۲۶ نفر دیگر ساخته فرشاد هاشمی موفق به دریافت سه جایزه شامل جایزه بهترین فیلم، جایزه مانچینی و جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از چهل و ششمین دوره جشنواره فیلم افسانه طلایی پالرموی ایتالیا شد.

این فیلم، از اولین آثاری است که بدون رعایت سانسور و حجاب زنان بازیگر در داخل ایران ساخته شده است و محبوبه غلامی نقش اصلی فیلم را بازی می‌کند. فیلم برای اولین بار توسط کانون فیلمسازان مستقل ایران (ایفما) در بازار جشنواره کن نمایش داده شد و مورد استقبال قرار گرفت. فیلم پیش‌تر جایزه اینگمار برگمان در جشنواره فیلم گوتنبرگ سوئد را به دست آورده است.

فیلم محصول مشترک ایران، آلمان و چک است و تهیه‌کنندگی آن را فرزاد پاک در کنار فرشاد هاشمی بر عهده دارد. فیلم درباره زن جوان تنها و مردم گریزی است که خانه‌اش را در اختیار یک گروه فیلمسازی قرار می‌دهد و در این همجواری اجباری به شناخت بهتری از خود و جامعه اطرافش می‌رسد.

فرشاد هاشمی، این جایزه را به هنرمندان مستقل تقدیم کرد که همچنان برای آزادی، مقاومت می‌کنند و به ویژه در دو سال گذشته و بر باورهای خود برای ایجاد تغییر پایدار مانده‌اند. او هنگام دریافت جایزه گفت: «هدف اصلی ما نشان دادن تصویر واقعی از مردم ایران بود. تصویری که سال‌هاست زیر بار سنگین کلمه سانسور خدشه‌دار شده است. سانسوری که مشکلات بی‌شماری برای هنرمندان ایران به وجود آورده و خیلی از آن‌ها همچنان با شجاعت در حال مبارزه با آن هستند تا این سایه سیاه را که واقعیت را پوشانده است، از بین ببرند.»

#من_مریم_بچه_ها_و_۲۶نفر_دیگر
#فرشاد_هاشمی
#هنرمندان_مستقل
#زن_زندگی_آزادی
#سینمای_مستقل
#ما_ایستاده_ایم
#کانون_فیلمسازان_مستقل_ایران
#ایفما

فیلم سیاره دزدیده‌شده من ساخته فرحناز شریفی، جایزه سیلورهوگو در بخش مسابقه مستند جشنواره شیکاگو را به دست آورد. اولین نمایش جهانی فیلم در هفتاد‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین بود که موفق شد جایزه دوم تماشاگران در بخش پانوراما را دریافت کند. فیلم جوایز بسیاری از جشنواره‌های مختلفی همچون جشنواره فیلم مستند تسالونیکی، جشنواره بین‌المللی ایروان، جشنواره بین‌المللی فیلم مستند تایوان، جشنواره فیلم بیلدراش بازل و جشنواره بین.المللی فیلم اینسبورگ نصیب خود کرده و اخیرا به عنوان یکی از نامزدهای جایزه آکادمی فیلم اروپا انتخاب شده است.

فرحناز شریفی، مستندساز و تدوین‌گر سینماست که ساخت فیلم‌هایی همچون صدای ماه، ایران در اعلان، حرفه: مستندساز (کار گروهی)، ناپدید و خاطرات انقلاب بهمن، عاشق لیلا و تدوین فیلم‌هایی مثل نوشتن بر شهر(کیوان کریمی)، رادیوگرافی یک خانواده(فیروزه خسروانی) و سعی می‌کنم فراموش نکنم (پگاه آهنگرانی) را در کارنامه هنری خود دارد. او بارها به خاطرنمایش فیلم‌هایش در جشنواره‌های اپسالا، ایدفا، مونترال، برلین و شفیلد شرکت کرده، داوری در جشنواره‌های حقوق بشر ژنو، ایدفا، بیلدراوش و فیلم هامبورگ را بر عهده داشته و جایزه بزرگ جشنواره فیلم اپسالا را برای فیلم خاطرات انقلاب بهمن، عاشق لیلا به دست آورده است.

نویسندگی، کارگردانی، فیلمبرداری و تدوین فیلم را فرحناز شریفی انجام داده و محصول آلمان و شرکت‌های جوتی‌فیلم و پاک‌فیلم است و تهیه‌کنندگی آن را فرزاد پاک، آنکه پترسن و لیلیان تیتین بر عهده دارد. فیلم درباره فرح، فیلسماز ایرانی است که مجبور می‌شود به سیاره شخصی‌اش مهاجرت کند تا آزاد باشد. او خاطرات آدم‌ها را می‌خرد، در قالب فیلم‌های هشت‌ میلی‌متری. در عین حال مشغول ثبت کردن زندگی در سیاره‌اش است تا بتواند تاریخی متفاوت از روایت‌های رسمی را بازگو کند.

#سیاره_دزدیده_شده_من
#فرحناز_شریفی
#فستیوال_شیکاگو
#ایفما
#وبسایت_ایفما
#سینمای_مستقل_ایران
#کانون_مستقل_فیلمسازان_ایران
#زن_زندگی_آزادی
#ما_ایستاده_ایم

در بخشی از انیمیشن راوی اشاره‌ای می‌کند به معلم دینی مدرسه‌ که موهای از زیر مقنعه بیرون‌مانده راوی را می‌بیند و به او می‌گوید که در روز قیامت او را از همان موها بر فراز آتش آویزان می‌کنند. جمله آشنایی برای اغلب دخترانی که در ایران مدرسه رفته‌اند. دادن حس گناه و عذاب وجدان و ترس از این‌که نکند روزی به خاطر همین دو تار بیرون‌مانده از مقنعه، آویزان شویم. حس‌هایی که اگرچه نسل‌هایی را مجبور به رعایت حجاب اجباری کرد، اما این روزها آشکارا می‌بینیم که دیگر کارساز نیست و نسل جدید گوشش دیگر به این حرف‌ها بدهکار نیست. راوی در جای دیگری اشاره می‌کند به زندگی دوگانه زنان در جاهایی جز مدرسه و فضاهای عمومی؛ درون خانه‌ها و جاهای پنهان و خفا. همان آزادی‌های یواشکی، رقص‌ها و آوازهای یواشکی، بوسه‌های یواشکی. همان یواشکی‌هایی که به انسان حس رهایی و آزادی می‌دهد. نقد حجاب اجباری که پایه‌ بسیاری از اجباری‌های دیگر در سرزمین ایران است و ترسیم آرزوی آزادی، آرزوی راوی اثر، که همان آرزوی میلیون‌ها زن ایرانی است، دو کلید اصلی انیمیشن یونیفرم ما اثر یگانه مقدم است که آن را در هفت دقیقه، با زبانی طناز و شیرین و جذاب و با ایده‌ای منحصربه‌فرد اجرا کرده است.

متن کامل را می‌توانید در وب‌سایت ایفما بخوانید
www.iifma.net

#یونیوفورم_ما
#یگانه_مقدم
#ایفما
#وبسایت_ایفما
#سینمای_مستقل_ایران
#کانون_مستقل_فیلمسازان_ایران
#زن_زندگی_آزادی
#ما_ایستاده_ایم