*▪️*چهارشنبه بود که استاد ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻔﺎﻫﯽ!
ﻫﻤﺎﻥ لحظه ﮔﻔﺖ: ﺍﺻﻼ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻫﻢ ﮐﺘﺒﯽ!
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ اما استاد ﮔﻔﺖ: همین ﮐﻪ ﻫﺴﺖ!!
ﻫﺮﮐﺲ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩ ﺑﯿﺎﺩ ﺟﻠﻮ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﺎﯾﺴﺘﻪ!
ﺍﺯ ۵۰ ﻧﻔﺮ فقط ۳ ﻧﻔﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﻭ استاد ﺍﺯ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ!
ﺑﻌﺪ از امتحان رو ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻤﺎ ۱۰ ﻧﻤﺮﻩ ﮐﻢ ﻣﯿﮑﻨﻢ!
ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ... استاد ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﻧﻤﺮﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ۳ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ۲۰ ﺭﺩ ﻣﯿﮑﻨﻢ!
ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ که چرا ...
استاد ﮔﻔﺖ: ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻇﻠﻢ ﺭﻓﺘﯿﺪ ... ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭﺱ ﻇﻠﻢ ﺳﺘﯿﺰﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ؛ یاد بگیرید هیچ وقت زیر بار حرف زور نروید.

آن استاد کسی جز دکتر حسابی نبود!**

دوستان گرامی:

تعدادی از اساتید کاردان و متخصص زبان پارسی در تلاشی زیبا و درخور سپاس،
برای بسیاری از واژگان عربی ادغام شده در زبان زیبای پارسی، برابری درست و روان را برگزیده‌اند تا پارسی‌زبانان و ایران دوستان بتوانند به مرور آن واژگان را به جای واژه‌های متداول قرار داده و بکار بندند. 
پس به جای هر گونه توهین و دشمنی و نژادپرستی که از فرهنگ و آئین ایران و ایرانی به دور است بیائیم اندک اندک با بکارگیری این واژگان اصیل کاری ریشه‌ای در جهت اعتلای زبان پارسی برداریم:

به جای ابتدا، بگو: نخست 
به جای ابتدایی‌ترین، بگو ساده‌ترین 
به جای ابتلاء، بگو دچار 
به جای ابتکار، بگو نوآوری 
به جای ابدیت، بگو همیشگی 
به جای ابن سینا، بگو پورِسینا 
به جای اتباع، بگو شهروندان 
به جای اتحاد، بگو همبستگی 
به جای اتفاق افتاد، بگو رخ داد 
به جای اتفاق افتادن، بگو رخ دادن 
به جای اتفاقات، بگو رویدادها 
به جای اجتناب، بگو دوری 
به جای اجتناب ناپذیر، بگو پیشگیری‌ناپذیر 
به جای اجرت، بگو دستمزد 
به جای اجناس، بگو کالاها 
به جای اجیر، بگو مزدور 
به جای احترام، بگو ارج 
به جای احتمالاً، بگو شاید - چه‌بسا 
به جای احتیاج، بگو نیاز 
به جای احتیاط، بگو پروا 
به جای احدی، بگو هیچکسی 
به جای احسان، بگو نکویی 
به جای احسنت، بگو آفرین 
به جای احضار کردن، بگو فراخواندن 
به جای احیاناً، بگو شاید 
به جای اخاذی، بگو زورگیری 
به جای اخبار، بگو تازه‌ها 
به جای اختراع، بگو نوآوری 
به جای اختلاط، بگو درهمی 
به جای اختناق، بگو خفگی - فشار - تنگنا 
به جای اخذ، بگو دریافت 
به جای اخطار، بگو هشدار 
به جای اخلاف، بگو جانشینان 
به جای اخوت، بگو برادری 
به جای اخوی، بگو برادر 
به جای اخيرالتأسيس، بگو نوبنیاد - نوساز 
به جای اخیراً، بگو به تازگی 
به جای ادوار، بگو دوره‌ها 
به جای اذان، بگو بانگ‌نماز 
به جای اذیت، بگو آزار 
به جای ارائه طریق کردن، بگو پیشنهاد کردن 
به جای ارائه‌کرد، بگو روکرد 
به جای اراضی، بگو زمین‌ها 
به جای ارامنه، بگو ارمنیان 
به جای اربعین، بگو چله 
به جای ارتجاع، بگو واپسگرایی 
به جای ارتعاش، بگو لرزش 
به جای ارتفاع، بگو بلندی 
به جای ارزاق، بگو خواروبار 
به جای ارسال کردن، بگو فرستادن 
به جای ارشد، بگو بزرگتر 
به جای ارفاق، بگو آسانگیری 
به جای ارکان، بگو پایه‌ها 
به جای اریکه، بگو تخت 
به جای اریکه‌فرمانروایی، بگو تخت فرمانروایی 
به جای از اوایل، بگو از آغاز 
به جای از این جهت، بگو از این رو 
به جای از این طریق، بگو از این روش 
به جای از این قبیل، بگو از این دست 
به جای از این نظر، بگو از این رو 
به جای از آن جمله، بگو از آن میان 
به جای از آن روز به بعد، بگو پس از آن روز 
به جای از بین بردن، بگو از میان بردن 
به جای از جانب، بگو از سوی 
به جای از جمله، بگو از دسته - از آنگونه 
به جای از حیث، بگو از دید 
به جای از طرف دیگر، بگو از سوی دیگر 
به جای طریق، بگو راه
به جای از قدیم، بگو از دیر باز 
به جای ازدواج، بگو زناشویی، پیوند 
به جای اساس، بگو بنیاد 
به جای اساسنامه، بگو بنیادنامه 
به جای اساسی، بگو بنیادی - بنیادین 
به جای اسبق، بگو پیشین 
به جای استحصال، بگو برداشت 
به جای استحضار، بگو آگاهی 
به جای استحقاق، بگو شایستگی - سزاواری 
به جای استحمام، بگو خودشویی 
به جای استحکامات، بگو سنگربندی‌ها 
به جای استدعا می‌کنم، بگو خواهش می‌کنم ، درخواست می‌کنم 
به جای استراحت کردن، بگو آسودن - درازکشیدن 
به جای استراق سمع، بگو شنود 
به جای استرداد، بگو واپسدهی
به جای استشمام، بگو بو کردن- بوییدن 
به جای استشهاد، بگو گواهی 
به جای استعفا، بگو کناره‌گیری 
به جای استعمال، بگو کاربرد 
به جای استفاده ، بگو به کارگیری 
به جای استفاده، بگو کاربرد 
به جای استقامت، بگو پایداری 
به جای استقبال، بگو پیشواز
به جای استقرار، بگو برپایی 
به جای استقلال، بگو خودسالاری 
به جای استمرار، بگو ادامه - پیوستگی 
به جای استناد، بگو گواهمندی 
به جای استنباط، بگو برداشت 
به جای استهزاء، بگو ریشخند 
به جای استهلاک، بگو فرسایش 
به جای استیجاری، بگو کرایه‌ای 
به جای استیضاح، بگو بازخواست 
به جای استیلاء، بگو چیرگی 
به جای اسرار، بگو رازها 
به جای اسراف، بگو ریخت و پاش 
به جای اسطوره، بگو افسانه 
به جای اسقاطی، بگو ناکارآمد...
آفرین بر شما....

?پارسی؛ این زبان شیرین مادری را پاس

‌مگر چه می‌ خواهم از وطن؟
‏جز لقمه‌ای نان و خیالی آسوده
‏چه می‌خواهم؟
‏جز تکه‌ای آفتاب و
بارانی که آهسته ببارد،
‏جز پنجره‌ای که
رو به عشق و آزادی گشوده شود.
‏مگر چه خواستم از وطن که از من دریغ‌ش کردند؟
‌‏آه ای میهنِ مغموم
‏وطنِ از پا افتاده...

شیرکو_بیکس

همراه ما باشید ‌‌‌‌‌‌‌در

‏فیلم از طرف کتایون

‏فیلم از طرف کتایون

?————➿?➿———-?

به خودت اهمیت بده..
و گرنه لابلای زندگی از بین میری
و هیچکس هم نمیفهمه ...
هیچکس ارزش استرس بیش از حد رو نداره
ادامه بده
آدم‌ها را پشت سرت رها کن و
خودت رو پیدا کن
جهان برای توست ...

‌
?گوردخمه اسحاق‌وند، یکی از ارزشمندترین گوردخمه‌های باستانی در غرب ایران است که در شهرستان هرسین و روستای ده‌نو واقع شده است. این گوردخمه با نام سکاوند نیز شناخته می‌شود و به دوره ماد و هخامنشی بازمی‌گردد. معماری زیبا و تاریخی این گوردخمه ها به همراه نقش نگاره‌ها، بازدیدکنندگان را به سفری در زمان می‌برد.

جشن خنکی هوا در نخستین روز شهریور اورمزد روز که هوای گرم تابستان رو به خنکی می‌رود برگزار میشود در ایران باستان در این روز جشن فغدیه برگزار می‌شده است.

ایرانیان از دیرباز برای شادی در هر مناسبت، جشن‌هایی برگزار می‌کنند و به بهانه جشن با پایکوبی و شادی به شکرگزاری نعمت‌های پروردگار و همچنین فرارسیدن هر یک از فصل‌ها می‌پرداختند و بدین صورت اهورامزدا را سپاس می‌گفتند.

یکی از این جشن‌ها که در آغاز شهریور ماه ، بزرگ داشته می‌شد جشن فراموش شده‌ی فغدیه است که از آن به عنوان جشن خنک شدن هوا یاد می‌شود و احترام به همه جلوه های طبیعت و آسیب نرساندن به گیاهان و حیوانات و طبیعت، پاسداری از محیط زیست و پاکیزه نگهداشتن آن و برپایی آتش قسمتی از این جشن بوده،ایرانیان در کنار هم گرد آمده،آتشی برپا می‌کردند و با برگزاری نیایش آغاز خنک شدن هوا را با برگزاری جشن و خوشی می‌گذراندند و با شادی و سرور و پایکوبی به ستایش اهورامزدا

?مروری بر اسکناس ‌های بیاد ماندنی پهلوی.

اولین بانکی که اسکناس‌های ایرانی را منتشر می‌کرد بانک شاهنشاهی بود. پس از به سلطنت رسیدن «رضاشاه پهلوی» و با تاسیس بانک ملی ایران، رضا شاه انحصار چاپ اسکناس را به بانک ملی اعطا کرد و این بانک از سال ۱۳۱۱ تا سال ۱۳۳۹ وظیفه چاپ اسکناس را بر عهده داشت. در سال ۱۳۴۰ و در دوران سلطنت محمدرضا پهلوی با آغاز به کار بانک مرکزی ایران، سیاست چاپ اسکناس‌های ایرانی بار دیگر شامل تغییرات شد و دولت تصمیم گرفت تا وظیفه چاپ اسکناس را به بانک مرکزی واگذار نماید. چاپ اسکناس در دوران پهلوی تا سال ۱۳۵۷ ادامه داشت و تمام اسکناس‌ها در خارج از ایران و در لندن به چاپ می رسید.
در این فتوکلیپ به‌ترتیب مروری بر اسکناس‌های ۵ ریالی، ۱۰ ریالی، ۲۰ ریالی، ۵۰ ریالی، ۱۰۰ ریالی، ۲۰۰ ریالی، ۵۰۰ ریالی، ۱۰۰۰ ریالی و ۱۰۰۰۰ ریالی به همراه ترانه‌ای با صدای کورس سرهنگ زاده داشته‌ایم که با هم می‌بینیم.