امشب؛
غمگینانه‌ترین
سطرها را می‌نویسم:
دوستش داشتم،
او نیز گاهی
دوستم می‌داشت.
-پابلو نرودا.

غمگینت خواهند کرد؛ بسیار غمگین. آن وقت حتما مرا به یاد خواهی آورد“
-جمال ثریا.

قطع رابطه با بعضی آدم‌ها به تنهایی برام کافی نیست و آرومم نمیکنه. من نیاز دارم از اول راجع‌به شون هیچی ندونم، انگار که هیچوقت ندیدم و نشناختم و ارتباطی باهاشون نداشتم.

گاهی راحت‌تر آن است با وجود اندوهی که در درونتان موج می زند لبخند بزنید تا اینکه بخواهید به همه‌ی عالم علت غمگینی خود را توضیح دهید.
-ژوزه ساراماگو.

و من خودم را با خستگی تمام از میان این فصل عبور می‌دهم، به این امید نور کم‌سویی که در دوردست‌ها می‌درخشد.
-اولگا کنیپر.

وقتی تن کسی رو زخمی کنی، دیگه بعدش نوازش کردنش فقط دردشو بیشتر می‌کنه.

حسی که گفتم شاید با کمی قدم زدن بگذرد؛ مرا وسط خیابان به گریه انداخت.

بعضی وقتا تو‌ واسش آدم درستی هستی ولی اون هنوز واسه داشتن آدم درست آماده نیست”

من سهم خودم را انجام دادم؛ امیدوارم غیبت من آرامشی به تو بدهد که عشق من نتوانست.

چه تنهایی عجیبی؛
پدر خیال می‌کرد آدم وقتی در حجره‌ی خودش تنها باشد، تنهاست. نمی‌دانست که تنهایی را فقط در شلوغی می‌شود حس کرد.
-سمفونی مردگان.