نگه دگر بسوی من چه می کنی؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای
به چشم خویش دیدم آن شب
که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد
تو فال خود به نام دیگری زدی
برو … برو … بسوی او، مرا چه غم
تو آفتابی … او زمین … من آسمان
بر او بتاب زآنکه من نشسته ام
به ناز روی شانه ستارگان
بر او بتاب زآنکه گریه می کند
در این میانه قلب من به حال او
کمال عشق باشد این گذشت ها
دل تو مال من، تن تو مال او
تو که مرا به پرده ها کشیده ای
چگونه ره نبرده ای به راز من؟
گذشتم از تن تو زانکه در جهان
تنی نبود مقصد نیاز من
اگر بسویت این چنین دویده ام
به عشق عاشقم نه بر وصال تو
به ظلمت شبان بی فروغ من
خیال عشق خوشتر از خیال تو
کنون که در کنار او نشسته ای
تو و شراب و دولت وصال او!
گذشته رفت و آن فسانه کهنه شد
تن تو ماند و عشق بی زوال او!
/فروغ فرخزاد.

هر بار که انسان‌ها رو در آغوش می‌گیرم، به این پی می‌برم که آغوش برای ادامه‌ی زندگی ضروریه.

اینقدر سردمه که با کاپشن تو خونه می‌گردم :))

«من در واقع خسته نیستم ولی بی‌حس و سنگینم و نمی‌توانم کلمات مناسب را پیدا کنم. آنچه می‌توانم بگویم این است: در کنارم بمان و تنهایم نگذار.‌»
/فرانتس کافکا

به جهان خیالیت فکر کن.

چقدر زیبا شاملو تفاوت "عاشق" و "معشوق" رو در یکی از نامه هایش به آیدا بیان میکنه:

برای چه او به قدر من شوق و نیاز عاشقانه نداشت؟
برای آنکه او "معشوق" است نه "عاشق".
All of me

فکر کردن به چیزایی که نداری و دلت می‌خواست که داشته باشی، واقعاً غم‌انگیزه..

این بی‌کلام خیلی برام عزیزه..
بهش گوش کن و به چیزایی که رویاتن فکر کن.

عزیزم، درد برای من فقط یک معنی دارد. آن هم نبودنت است.