همراه با ابر نشستم و نوشتم، ابر باران شد☁️.
|@TEM_MAHI|
_Photo by saram_

تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت
                میتوان گفت که من چلچله باغ توام
مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف
                           سخت محتاج به گرمای توام :)
??
|@TEM_MAHI|
☯

الان نباید اینجا باشم؛
باید پتوپیچ‌شده تو تراس خونه‌م، ایستاده باشم؛ با یه ماگ پر چای زنجبیلی☕️؛ به تماشای باریدن برف?. آسمون قرمز باشه. هر از گاهی از خیابونی که خونه درش واقعه، یکی دو تا ماشین، سُر خوران، رد بشن.
دمپاییا به‌خاطر جوراب های پشمی قرمز طرح گوزن و برفم اندازه پاهام نشن.
نوک دماغم از شدت سرما سرخ شده باشه.
برگردم داخل. برای شام، پاستا بپزم با تن ماهی!
همزمان آهنگ بذارم? و برقصم?.
یه ظرف سالاد میوه هم درست کنم واسه خودم و ادامه سریالمو باهاش ببینم.
لباس‌های شسته‌شده‌ رو از ماشین لباس‌شویی درارم و تا کنم و بذارمشون توی کمد.
یه پیژامه‌ی راحت بپوشم. موهامو شونه کنم و ببافم.
ماسک بذارم رو صورتم و جلوی آینه قربون صدقه‌ی خودم برم.
زیر نور آباژور کنار تخت کتاب بخونم.
و بعدش به خوابی عمیق فرو برم.
الان نباید اینجا باشم. الو؟ کسی صدامو می‌شنُفَد آیا?‍?؟
|@TEM_MAHI|

حسی که گفتم شاید با کمی قدم زدن بگذرد،
مرا وسط خیابان به گریه انداخت.
|@TEM_MAHI|

من میگم مهم نیست ولی بعدش معده درد میگیرم :(

میشه آدم برای جایی که هرگز نبوده و زمانی که هرگز زندگی نکرده دلتنگ بشه?؟
|@TEM_MAHI|
☯

بیا فقط بریم زیر بارون قدم بزنیم? :>

«و تو جبران نمی‌شوی
حتی به گریه های عمیق.»
ا @TEM_MAHI‌ ا
ا☯ا