همراه با ابر نشستم و نوشتم، ابر باران شد☁️.
|@TEM_MAHI|
_Photo by saram_

تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت
                میتوان گفت که من چلچله باغ توام
مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف
                           سخت محتاج به گرمای توام :)
🩵🦋
|@TEM_MAHI|
☯

الان نباید اینجا باشم؛
باید پتوپیچ‌شده تو تراس خونه‌م، ایستاده باشم؛ با یه ماگ پر چای زنجبیلی☕️؛ به تماشای باریدن برف🌨. آسمون قرمز باشه. هر از گاهی از خیابونی که خونه درش واقعه، یکی دو تا ماشین، سُر خوران، رد بشن.
دمپاییا به‌خاطر جوراب های پشمی قرمز طرح گوزن و برفم اندازه پاهام نشن.
نوک دماغم از شدت سرما سرخ شده باشه.
برگردم داخل. برای شام، پاستا بپزم با تن ماهی!
همزمان آهنگ بذارم🎼 و برقصم🎆.
یه ظرف سالاد میوه هم درست کنم واسه خودم و ادامه سریالمو باهاش ببینم.
لباس‌های شسته‌شده‌ رو از ماشین لباس‌شویی درارم و تا کنم و بذارمشون توی کمد.
یه پیژامه‌ی راحت بپوشم. موهامو شونه کنم و ببافم.
ماسک بذارم رو صورتم و جلوی آینه قربون صدقه‌ی خودم برم.
زیر نور آباژور کنار تخت کتاب بخونم.
و بعدش به خوابی عمیق فرو برم.
الان نباید اینجا باشم. الو؟ کسی صدامو می‌شنُفَد آیا😶‍🌫؟
|@TEM_MAHI|

حسی که گفتم شاید با کمی قدم زدن بگذرد،
مرا وسط خیابان به گریه انداخت.
|@TEM_MAHI|

من میگم مهم نیست ولی بعدش معده درد میگیرم :(

میشه آدم برای جایی که هرگز نبوده و زمانی که هرگز زندگی نکرده دلتنگ بشه👀؟
|@TEM_MAHI|
☯

بیا فقط بریم زیر بارون قدم بزنیم🌧 :>

«و تو جبران نمی‌شوی
حتی به گریه های عمیق.»
ا @TEM_MAHI‌ ا
ا☯ا