سن ساخته مغز آدمه،
وقتی خودتو تسلیمِ دنیا کنی، پیر میشی...

*? The Expendables*

به بزرگی میگفت«انسان زاده شده تا زندگی کنه، نه اینکه برای زندگی کردن آماده شه.»
و چقدر درست میگفت
به نظرم این همون معناست که هنوز خیلیا بهش نرسیدیم.

یادم میوفته خیلی جاها
حرفا ، تیکه ها، کنایه ها و نیش های خیلیا رو چه روم و چه پشت سرم شنیدم اما به روی طرف مقابل نیاوردم!!!
چه برسه به شوخی های بی مزه کسی
واکنش نشون داده باشم…!
و این بخاطر این بود که همیشه سعی کردم مراعات دیگران رو‌ کنم و صرفا شبیه بقیه نشم!
نه که ازشون بترسم یا نتونم جواب بدم؛
فقط نخواستم!
ولی خپ‌ گاها تغییر رویکرد بد نیست
خیلی جاها به نظرم بهتره یه بار جواب بدی‌ تا اینکه صد هزار بار خودخوری کنی.
#آیدا_بیات

از حرف های مزخرف رندومی که یک نفر به شوخی راجع به خودم بهم می‌زنه و درجا ازش می‌گذره و فکر میکنه خیلی بامزه اس اما باعث میشه به سختی جلو خودمو بگیرم و همچنان بهش لبخند بزنم متنفرم.
اینجوریه که با خودم‌ میگم من کجا به این آدم اجازه دادم فکر کنه میتونه هر شوخی ای کنه؟!

✅2025✨?

هنوز هم گوشه‌ای از قلبم بابت چیزهایی که حقم نبود ولی تجربشون کردم درد میکنه.

«مثل دیگران زندگی می‌کرد؛ اما اهمیتی برای آنچه مردم عادی می‌خواستند قائل نبود. او‌ در پیله‌ای عجیب و ساکت زندگی می‌کرد و از پنجره چشمان آرامش به دنیا می‌نگریست. از نظر دنیا او موجودی غریب بود؛ اما به هیچ‌وجه احساس تنهایی نمی‌کرد.»

راستشو بخوای
من همیشه اندازه تموم اون آزارها و
احساس بدی که آدما بهم دادن،
خودمو بغل کردم بهش قوت دادم.
اندازه درد تمام اون ضربه هایی که خوردم
خودمو دلداری دادم...
خودم زخمام رو ترمیم کردم!
خودم خودمو دیدم…
خودم خودمو شنیدم…
تو روزا و شبایی که باید قوی میموندم، قوی موندم!
نه که چون چاره نداشتم، نه!
چون همیشه انتخابم بود قوی بمونم.
راستشو بخوای
یه سکانس از غم منو نمیتونی تصور کنی
چون من با خنده هام، لبخندم
و همیشه فعال و سرزنده بودنم،
این اجازه رو بهت ندادم تا حتی تو
توی مغزت لحظه ای بخوای فکر کنی
که این می‌دونه غم چیه؟!
خستگی چیه؟!
می‌خوام الان بهت بگم
که آره میدونم.
اما از غم خود به کسی گفتن،
هیچوقت گزینه ی من نبوده.
نقطه ی امن تری داشتم؛ خودم!
#آیدا_بیات