@safine_nejat_128

مرهم دهخدا: [ م َ هََ ] (ع اِ) آنچه بر جراحت نهند.

فحــزنـــی دائـم
که حزن من دائمی است...

چه سلام‌ها نوشتم به تو از نیازمندی!
مگرت نمی‌رسانند چنان‌که می‌فرستم؟

ربّنا أفرغ علينا صبراً في فراق کربلاء
@safine_nejat_128

که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم...

ازکه دورم‌که به خود ساختنم دشوار است...

در حقِّ من از هر آنچه دانی مَگُذَر...
از کرده‌ی روشن و نهانی مَگُذَر...
تو نوری و من شیشه، خدایا چه کُنی؟
از بنده‌ی خود اگر توانی مَگُذَر!

پسرم؛ خداوند
در مجازات کردنِ تو عجله نکرده است،
و در توبه و بازگشت، تو را سرزنش نکرده است...

نهج‌البلاغه،نامه۳۱