امضا کنندگان:
یوسف اباذری، شهرام پرستش، عباس افشاری، بهزاد دوران، مهدی فرجی، متین غفاریان، المیرا علیحسینی، بهاره بیات، ساناز فاتح، دامون افضلی، زهرا ربانی، مزدک تمجیدی، بهمن رشیدی، یسنا رشیدی، محمد حداد، مهدی پژوم، میشل شمعونپور، مجید رضا مولایی، مرضیه محمدعلی، رحمتعلی ربانی، فاطمه ربانی، نسا ربانی، مریم امیری، نیکو ابراهیمی، علی غرقی، فریده صارمی، سعیده زاد قناد، مینو صدیقی، سیاوش افضلی، رضا صادقپور، زینب غنی، سیاوش شاهنده، رضا ظهرابی، آزاده جلیل، محمد امین اصانلو، نسیم نجفی، پونه بریرانی، مریم رویین تن، حامد صراف،‌ محمد محسنی نسب، مبارکه مرتضوی، زهرا بیات ترک، کاوه رفیع‌پور، آرش حسین‌پور، مهدی صباغ‌پور آذریان، ماندانا مهمان‌نواز، احسان محمدی ترازک، یوسف حدادیان چقائی، نادیا مرادی، آریا وقایعنگار، مهیار مقیمی، فاطمه افشاری،امیرحسین علی‌بخشی،محمدسجاد نجفی،محمد افخمی،محمدرضا ابراهیمی، سیما شیخی، فاطمه مقدسیان، جلال کریمیان، منصوره بلخاری، امیر خراسانی، نرگس آذری

انتخابات ریاست جمهوری فرصتی برای ارزیابی برنامههای وعده داده شده است. میتوان پرسید آیا این انتخابات به بنبستی در جامعه ایران که در صورت ادامه مهارناپذیر مینمود خاتمه خواهد داد؟ آمدن آقای پزشکیان و مطرح کردن مسائلی چون حق همگانی آموزش و بهداشت و درمان و حذف شرکت‌های پیمانکاری استخدام نیرو و پایان بخشیدن به قراردادهای موقت و دفاع از مطالبه‌های به حق زنان و دختران ایرانی حرف‌های تازه‌ای است که در طول این ۴۰ سال شنیده نشده است. در نتیجه عدهای علاقمندند که بدانند ایشان تا چه میزان از ابعاد این وعده‌ها آگاه و به نتایج تحقق آنها پایبند هستند. 
ایشان میبایست معنای برخی از واژگان خود را روشن سازند؛ آنچه  ایشان نخبگان مینامند، دیگران الیگارش میگویند؛ گروههایی متشکل که هر یک منافع خود را داراست و وابسته به بخشهای نظامی-صنعتی، نفتی، گردشگری و املاک و مستغلات اند. آیا امکان وفاق میان اینان وجود دارد یا خیر؟
گفته آقای پزشکیان مبنی بر اتکای بر علم و متخصصان نیز جای اشکال دارد. اهل علم میدانند که در هر علمی چند برنامه پژوهشی وجود دارد که هر کدام اصول و متخصصان خود را داراست. ممکن است همه به امری واحد مثلا تورم نگاه کنند، اما نحوه نگرش آنها متفاوت است. میان برنامه پژوهشی کینزی یا سوسیال دموکرات و بازار آزادی هیچ تفاهمی نمیتواند ایجاد شود. اینان از اصل با یکدیگر مخالفند و در سطح جهانی نیز اختلافاتشان پابرجاست و کسی که این دو برنامه را بشناسد، هرگز نمیتواند مدعی ایجاد وفاق میان این دو باشد. مردم می‌پرسند که سپردن همزمان نمایندگی آرای اقتصادی اردوگاه ایشان به یکی از افراطی‌ترین بازار آزادی‌ها و یک طرفدار دولت رفاه چه معنی دارد؟ بگذارید با زبان خودشان سخن بگوییم؛ تلاش برای ایجاد وفاق میان برنامه‌های اعلام شده با برنامه‌های بازار آزادیها، همانند کوشش برای ایجاد وفاق میان آرای امیرالمومنین با معاویه است.
 شایسته است ایشان سیاست‌های بازتوزیعی خود را نیز  به مردم توضیح دهند و مشخص سازند منبع مالی سیاست‌هایشان چیست؟ اگر بنا نباشد از منابع بزرگ مالیات بگیرند چگونه خواهند توانست کار را به سرانجامی برسانند. روشن کردن این موارد از اغتشاش ذهنی مردم خواهد کاست. زیرا وضعیت ایجاد شده/ دوگانه‌ مذهبی و اقتصادی سبب میشود که هیج طرفی مسئولیت وضعیت حاضر را به عهده نگیرد. مناظرهها نشان داد که افراد از این دوگانه استفاده میکنند؛ بدون این که ربط میان آنها را نشان دهند.  
 وعده بازگشت به برجام خبر خوشی است که ایشان به مردم دادند. از آن رو که به ایجاد صلح در جهانی که مدام رو به خشونت می رود، کمک میکند. همچنین موجب خواهد شد که تحریم‌های ظالمانه و یک طرفه تا سرحد امکان پایان یابد و امکانی برای مردم فراهم شود تا بر حس تروماتیک انزوا از جهان فائق آیند و آنها را کمک خواهد کرد که تا حدی از پس مشکلات اقتصادی خود برآیند. بایسته است به وضعیت بعد از برجام نیز توجه شود. بعد از توافق برجام در دولت آقای روحانی، سرمایه‌گذاران خارجی به ایران آمدند اما به سبب وجود موانع داخلی که عمده آن فساد بود، در ایران درنگی نکردند.
آقای پزشکیان، سخنانتان در مورد دفاع از مطالبات زنان و دختران ایرانی برحق است.
۴۰ سال است که در این ملک نمایشنامه شاهزاده دانمارک را بدون هملت اجرا می‌کنند. مسایل زنان، گرهگاهی است که حل سایر مشکلات با گشودن آن امکان پذیر است. 
به یاد داشته باشید تقلیل خواست زنان به سپردن چند پست دولتی دردی را دوا نخواهد کرد. مسئله دختران و زنان را باید با توجه به مسائل عدیده تمام قشرها و گروه‌های منزلتی و قومی و مذهبی زنان و با مشارکت آنان طرح و چاره جویی کرد. تحقق وعده دفاع از حقوق اقوام و مذاهب از جمله حقوق اولیه انسانی دریغ شده از شهروندان است. پناهچویی جز حقوق لاینفک بشری است و به رسمیت شناختن حقوق افغانستانی های ساکن ایران نباید زیر گفتارهای رایج مهاجر ستیز امروزی محو شود، جلب مشارکت و همکاری مردم ایران برای احراز موفقیت شرط ضروری توفیق این برنامهها است. 
مشارکت در جامعه با ایجاد گروه های صنفی سندیکایی کارگران، معلمان، دانشجویان و بازنشستگان ممکن میشود و لازمه آن رهایی همه فعالین صنفی و سندیکایی در بند است.
آنچه در جنبش زن زندگی آزادی رخ داد زخمهایی بر جا گذاشته است که درمان آن برای معاصران به سادگی میسر نخواهد بود. امید است از برخورد خشونت آمیز با هرگونه اعتراض جلوگیری کنید.
ما امضا کنندگان این نامه، از این فرصت صلح طلبانه برای حل مسائل ایران استقبال می‌کنیم و در انتخابات پیش رو به شما رای خواهیم داد.

این سخنرانی در سال ۱۳۹۷ و در «پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات» ایراد شده است.

بخشی از سخنرانی یوسف اباذری
"علیه علم اقتصاد" سال ۱۳۹۲

لینک مقاله در سایت نقد اقتصاد سیاسی?