#شما_فرستادید

| دیالوگ |

+چرا از اشک هایت خجالت میکشی؟

_از اشک هایم نه ولی از آدم‌ های که می‌بینند ولی حرفی نمی‌زنند چرا که نه خجالت میکشم

✍?یلدا قربانزاده
#شما_فرستادید

`

مثل پرنده یی هم که از پرواز و از ارتفاع می‌ترسد اما از ماندن این که شکار شود بیشتر می‌ترسد

پ.ن: پرواز کنید چون جان که از پرواز به در میارید
از ماندن نمیارید .

✍? یلدا قربانزاده
#شما_فرستادید

https://t.me/Mozamil84
https://t.me/Mozamil84
https://t.me/Mozamil84
**با سلام وقت همه‌ای شما خوبان بخیر باشد!
گرامیان این صفحه‌ای را که این‌جا در بالا منشن نمودیم از جمله افرادِ هستند که دست‌نوشته‌های بقیه نویسندگان را با اسم خود به نشر رسانیده و کاپی برداری می‌نمایند.
از شما احترامانه تقاضا به عمل می‌آید تا صفحه‌ای مربوط را بلاک و ریپورت بزنید، زیرا پندِ شود برای بقیه افرادِ که دست به هم‌چین سرقت‌های ادبی می‌زنند.

با مهر!**
#شما_فرستادید

**چرا نمی نویسم؟!

آیا به این ایمان داری اگر چیزی از تو بکوچد ممکن دیگر خودت،نباشی!..
چیزی شبیهٔ، نور،یا هم خودت، باورت، مهربانیت، خوش نگریت و شاید هزاران چیز که از تو و در تو بود؛ و حالا دیگر نیستن!..
آیا می دانی یکی دیگر ترا نفس بکشد چه دردی دارد؛ یک بیگانهٔ تو را هر روز زندگی کند؛
و تو هیچ ...هیچ نشناسی ولی لاجرم باید مدارا کنی.
دردی بدِ دارد و نمی دانی!
به شهری که پاگذاشتی خسته بودی زیر دیوار هایش تکیه زدی و ناگهان سنگین تر شدی دیدی دیوار ها آوار شدن روی شانه های خسته ات، ترسیدی و دیگر به هیچ چیزی و هیچ کس تکیه نکردی!..
باور هایت خط بخورد، آن سوی جهان را آن رویِ روزگار را به تماشا بنشینی، سیلی روزگار روحُ و تنت را لمس کند، چیزی را از تو بستایند، ودنبال تکه های از وجوت بگردی ولی نیابی!
می هراسی، حتی دیگر دلت به قلم ات گرم نیست؛ می هراسی از واژه های که روریِ برگه هایت می رقصند
می هراسی از سایه ی وجودت خودت!
می هراسی باز راه، را خطا بروی!
تو می دانی با ترس راه رفتن و زیستن یعنی چی؟!

چون چیزی از تو کوچیده چون دیگری ترا نفس می کشد آنِ که نمی شناسی اش، عمرت می گذرد تا با این بیگانه خو بگیری، دلت زار و آب می شود تا با این بیگانه خودت شویی!
تا بلاخره خودم شوم؛ و شاید هرگز ره نیابم و شاید همیش، این گونه سردرگُم و ره گم شده بمانم!#به خط#اشـــرٰاق ...?**
#شما_فرستادید

روزی!
دیر یا زود،
خواهی فهمید!
هیچ فردی در زندگی ات،
سزاوار این نبوده که تو را برنجاند،
تو را به گریه بیندازد
از تو، توی ناامید بسازد
باعث گردد که حتی،
لبخندت را فراموش کنی

روزی خواهی فهمید!
زندگی همین چند روزی بود کوتاه،
ولی تو با غصه های گذراندی اش!
که حتی ارزش فکر کردن را نداشتند

شاید آن غصه هایت
عوامل درونی بودند یا هم بیرونی

اما بدان! شادی واقعی از درون تو نشأت میگیرد

بیشتر از هرکسی دیگری در زندگی ات
مستحق این هستی،
تا آن را به خود هدیه دهی

بخند تا روزگار نیز بداند،
که تو سهمت را از شادی، رها نخواهی کرد

آن لبخند زیبا را از خودت دریغ نکن،
امید خودت باش، در تاریک ترین روزهایت.

#فاطمه-هدیه
#شما_فرستادید

رمان : تقدیرم را باور دارم ( 2 ) نویسنده : فیریکس فروتن ? پارت : چهاردهم ? رادین ___ مامان پدر و مادر تو کجاستن مگر تو مانند بابام پدر و مادر نداری با این حرف رادین قلبم آتش گرفته و خودم را کنترل نکردم قطره اشکی پایین چکید و زود پاکش کردم و گفتم +خیلی وقته…

رمان : تقدیرم را باور دارم ( 2 ) نویسنده : فیریکس فروتن ? پارت : سیزدهم ? چقدر شیرین است لحظه ای که به معشوقت میرسی     ...   +بلال بلال شهیر بلال ___ آمدم ... جان +رادین کجاست شهیر بلال ___ کارتون میبیند آماده شدی +اره ببین چطور شدم شهیر بلال ___ عالی…

رمان : تقدیرم را باور دارم ( 2 ) نویسنده : فیریکس فروتن ? پارت : دوازدهم ? هردو داخل شده و روی میز قشنگی جا خوش کردیم +بلال شهیر بلال ___ جانم +یک سوالی پرسان کنم شهیر بلال ___ البته هر چه میخواهی بپرس +مرا دو.... هیچ بگزریم لبخندی زد و سکوت کرد با…