دیشب خواب دوتا از دوستام رو دیدم که دلم براشون لک زده و یکی‌شون هم اینجاست و نمی‌دونم می‌خونتم یا نه. ولی تو خواب بغلش کردم و می‌خواستم براش بگم که براتون نامه‌هایی نوشتم که تو دفترچه خاطراتم ازشون نگه داری می‌کنم. نامه‌هایی که شاید هیچ‌وقت نرسه بهتون. دلم برای هر دوتون یه ذره شده. خیلی زیاد. خیلی خیلی زیاد.

And I think I’m finally learning how to live.

و بالاخره به خودم اعتماد کردم و تصمیمی که مدت‌ها داشتم رو عملی کردم. حالا کمی از لحاظ مالی در تنگنا خواهم بود ولی راحتم. راحت و خوشحال.

قوقولی‌قوقو
صبح شده

دیگه گفتم جهنم و ضرر. یک لینک ناشناسی بذارم که پل ارتباطی داشته باشیم. برای اون یکی کانال هم(زک آرکایو) فعلا یک پل ارتباطی گذاشتم.

از هر دری سخنی واقعا

تازه دقت کردم به بقیه از اونا نداد. فقط ما 😭

وای
با دوستم رفتم جگرکی. یهو آقا نونوائه برامون یه نون قلبی درست کرد. 😭😭😭😭

دچار یک وسواس عجیبی شدم. کتاب‌های خوبی که به نظرم خیلی وسوسه‌آمیز میان رو کنار تختم نگه داشتم و شروع نمی‌کنم. انگار به خودم می‌گم اول کتاب بدها رو تموم کن(!!!) و بعد جایزه‌ت اینه که اینا رو بخونی. این دیگه وضعشه؟ وا. به همین مناسبت می‌خوام لهجه‌ها اهلی نمی‌شوند رو شروع کنم.

و بارون هم میاد و قراره برم تئاتر جالب ببینم