هربار که یه سوال میبینم شکل داره توش یه دور پنیک میکنم. بعد تازه میخونم سؤال رو ببینم چی داره میگه. مشکلت با شکل چیه زن شاید راحت بود سؤالش.??

هربار که یه سوال میبینم شکل داره توش یه دور پنیک میکنم. بعد تازه میخونم سؤال رو ببینم چی داره میگه.
مشکلت با شکل چیه زن شاید راحت بود سؤالش.??

بدن من یه سیستم self_regulation پیچیده در بحران ها داره. مثل کم و زیاد کردن پیچ هورمون ها. وقتی اضطراب ندارم هیچ کاری نمیکنم. وقتی حس میکنم وضعیت جدیه تازه سروکله اضطراب پیدا میشه و تراکتوری کارامو انجام میدم و درسامو میخونم اینجا همونجاست که تو coordinate function بهش میگیم خودتنظیمی مثبت. بعد از یه حدی که اضطرابم بیشتر میشه یهو عملکردمم افت میکنه و دیگه بیخیال همه چی میشم(خود تنظیمی منفی)3 روز مونده به امتحانم و اینکه دیگه هیچ کاری از دستم برنمیاد بیشتر مضطربم میکنه و هی هیچکاری نمیکنم و فلج شدم.....

برنده شدن بورس رو به خودم تبریک میگم. استرس داشتم کم باشه پول تو جیبیم?

دلم لک زده دوتایی بریم لیلاکوه نون خلفه بخوریم.بین اینکه بریم ساحل چمخاله یا رودسر دودل باشیم،آخرش سر از ساحل کلاچای دربیاریم. رو سنگا بشینیم و تخته بازی کنیم. بریم رامسر و من برای بار هزارم در ماه مریض باشم که تو فقط نازمو بکشی.بریم پنو که شنا کنیم بعدش من از سرما یخ کنم بغلم کنی. آتیش روشن کنیم و چای بخوریم و همش پانتومیم بازی کنیم و من غش غش بخندم. بریم ییلاق. بریم جاهای دنج رو کشف کنیم. اینقدر ذوق کنیم انگار که هسته اتم شکافتیم. آخ که من دلم برای آخر هفته های همیشه سبزمون تنگ شده.

هیچکس منتظر خواب تو نیست
که به پایان برسد
لحظه ها می آیند
سالها می گذرند
و تو در قرن خودت می مانی....

هیچ پروازی نیست
برساند ما را
به قطار «دو هزار»
و به قرن دگران
مگر انگیزه و عشق
مگر اندیشه و علم
مگر آئینه و صلح
و تقلا و تلاش

بخت از آن کسی است
که مناجات کند با کارش
و در اندیشه یک مسئله خوابش ببرد
و کتابش را بگذارد در زیر سرش
و ببیند در خواب
حل یک مسئله را
باز با شادی درگیری یک مسئله بیدار شود.

11 روز مونده به امتحانم. امروز اضطرابم کمتر بود.صبح پست پیپر 2019 و 2020 رو زدم. نتیجه رضایت بخش بود.پس خودمو به یه قدم زدن تو حیاط دعوت کردم. و قلبم جدی جدی پروانه ای و ثبت شد :)))

و من شر حاسدا اذا حسد ?
In rell ?

پشت خونمون یه خونه ویلایی قدیمیه.
وقتایی که از پنجره بیرون رو نگاه میکنم یه آقای مسن تو بالکن خونه شون نشسته. کتاب میخونه، چای میخوره، سیگار میکشه. گاهی وقتا به گلا و درختا رسیدگی میکنه. باهاشون حرف میزنه.غروبا هم خانمش میشینه کنارش و باهم عصرونه میخورن.آخر هفته ها هم بچه ها و نوه ها میان تو حیاط شلوغ بازی.همه چیز ساده است و روند زندگی به ظاهر آرومه.آدم از زندگی چی میخواد جز اینکه یه کنجی لم بده و تو هوای مطبوع پاییزی کتابش رو بخونه و به هیچ چیزی جز همین لحظه فکر نکنه؟