خدایا! خودت یه سنگیو جلوم انداختی، خودتم ورش دار.

سهمی از معراج من باش...

من برای بدست آوردنش تلاش کردم، ولی اون
تیکه آخر رانی بود.

منتظر کسی نمون، پاشو به داد خودت برس.

یک غمی رو درونم احساس می‌کنم که نه می‌تونم پیداش کنم و نه می‌دونم از کجا نشئت می‌گیره، فقط می‌دونم که هست.

یه نگاه به روزهایی که انتظار کشیدم و تحقق پیدا نکرد، کردم؛ فهمیدم باید بیخیال باشم و زندگی کنم. به قول قدیمیا که شدنی می‌شه.

بیخیال! بیا ساده بگیریم دنیارو. دل ببندیم، بخندیم،
سفر کنیم، در آغوش بگیریم و به ته‌ش هم فکر نکنیم.

باز خداروشکر میون این همه بدبختی‌ها خبری از بوی ماه مدرسه نیست.

او لایق سکوت بود، اما برایش توضیح می‌دادم.

اساسا واسم مهم نیست که مورد پسند همه باشم، اما اینکه مورد پسند آدم‌های مهم زندگیم باشم، چرا؛ مهمه.