cr: amirparsaneshat.

the sudden urge to isolate ms for so long.

برای من که در زندگیم غریبه‌های زیادی دیده‌ام، آشنا مفهوم و جایگاه خاصی دارد.

سریال دوست‌داشتنی.

امروز ذهنم شبیه بوکوفسکی کار می‌کنه.

کاش پیرتر بودم مثل ریشه‌ها یا جوان‌تر بودم مثل شاخه‌ها. اینجا که من ایستاده‌ام فقط تبر می‌خورد.

بیرون رفتن همیشه انقدر خسته‌کننده بود یا من روز به روز پیرتر میشم؟ در لحظه بسیار عالیه و خوش می‌گذره برمی‌گردی خونه می‌بینی نمیشه قدم از قدم برداشت.

شدیدا نیاز دارم سه الی پنج ماه رو دور از آدم‌های روزمره توی یه کشتی وسط دریاهای شمالی و اطلس بگذرونم.

این روزها اصلا نمی‌دونم کجام و کِی‌ام. توی خواب، بیدارم. توی بیداری، کی می‌دونه. توی بیداری کجام؟ نمی‌دونم. وقتی چشم‌هام رو باز می‌کنم بیدار شدم یا درواقع تازه خوابیدم؟
نمی‌دونم اتفاقات اطرافم واقعا اتفاق میوفتن یا صرفا اوهامن. فقط کاری که باید رو انجام میدم و بعد دوباره همه‌چیز توی هاله‌ای از سوال فرو میره: این روزها کجام و کِی‌ام؟