آدما وقتی به هم نزدیک میشن، هم صميمیتشون بیشتر میشه، هم دلخوریاشون. طبيعی هم هست!
چون هم توقع‌ها بیشتر شده، هم اون تفاوت‌های شخصيتی برجسته‌تر شدن. اگر به يکی نزدیک باشی و هیچ‌وقت بينتون سوتفاهم، دلخوری، و ناراحتی پیش نیاد، يعنی این وسط یه چیزی اشکال داره.
اندازه و شکل اين ناراحتیاست که تعیین می‌کنه رابطه درست و سالم داره جلو ميره، یا نه.

من میگم “مهم نیست” و شب ها نمیتونم بخوابم، وقت و بی وقت گریه میکنم، سر درد میگیرم، بی اشتها میشم، معده درد میگیرم، عصبی و غمگین میشم، پر از انرژی منفی میشم، تو مغزم هی مرورش میکنم، کم حرف میشم، زودرنج میشم، به همه میپرم، از شدت overthink دهنم سرویس میشه، انقدر قهوه میخورم که سِر میشم، حوصله‌ی حرف زدن با هیچکس رو ندارم.

دوست داشته شدن حداقله، مطمئن شو که بهت احترام می‌ذارن، برات اولویت قائل می‌شن، ازت حمایت می‌کنن، تو رو می‌خوان و درکت می‌کنن.

دوست داشته شدن حداقله، مطمئن شو که بهت احترام می‌ذارن، برات اولویت قائل می‌شن، ازت حمایت می‌کنن، تو رو می‌خوان و درکت می‌کنن.

باشد که قدرت غلبه بر‏ نبردهایی را که در
سکوت با آن روبرو هستید، پیدا کنید.

‏واقعا جهان عاری از دین،
جهان زیباتری می‌تونست باشه.

‘جُز تو یاری نگرفتیم و نخواهیم گرفت
بر همان عهد که بودیم، بر آنیم هنوز’