افق نگاه جمهوری اسلامی  و بر آوردی که از آینده دارد صبوری در برابر افزایش فشار حداکثری که آنهم هزینه اش از جیب مردم و نه باندهای مافیایی قدرت و ثروت پرداخت می شود و در نهایت تن دادن به جنگ کم شدت است که نه تنها آسیبی به قدرت موجود نمی زند بلکه آنرا  دائمی می کند.‌ برآوردها هم این است که عصیان توده قابل سرکوب و مدیریت از طریق ارعاب است ، اما این سنایور به دلایل مختلف قابلیت تحقق ندارد.اول آنکه سیستم اداره کننده جامعه بخاطر کمبود و عدم همراهی مردم زیر تازیانه ها واقعیت ها مدام ضعیف تر و‌ناکارآمدتر می شوند و همچنان مافیای قدرت و‌ثروت به دلیل کمبود وارد دوری از جدال و تناقض های درونی جدی می شود که قابل مدیریت و کنترل نیست . اما چشم انداز امریکا واسراییل چه تفاوتی از افق انتظاری حکومت مسلط بر ایران دارد . این دو کشور فرصت موجود را برای تغییرات بنیادی و ساختاری برای هژمونی همیشگی را موقت می دانند و‌ به همین دلیل این فرصت را به راحتی از دست نمی دهند . آنها به تحریم و جنگ کم شدت خود را محدود نخواهند کرد و هزینه جنگ تمام عیار که قدرت تهاحمی و تدافعی را از ایران سلب کنند انتخاب می کنند. آنها شاید به سمت براندازی حرکت نکنند چرا که یک ایران ضعیف که قادر به بازسازی خود نیست و نفوذ منطقه یی اش را از دست بدهد و تنها به تئوری بقا تن می دهد برای خود مفیدتر می دانند و می دانند بهتر از ساقط شدن نظام می دانتد .در این شرایط فرضی تحولات احتماعی شدت می گیرد و حکومت برای بقا باید پایش را از سبک زندگی مردم بر دارد و همین یک مورد ایدئولوژی مسلط فعلا ضعیف ضعیف تر می کند و شاید به طور کلی از میدان تصمیمات خارج کند، نسل اول حاکمان که تجربه اتفاق ۵۷ را دارند به طور طبیعی از گردونه خارج و نسل دومی با هوش و مسلط هم وجود ندارد که جایگزین نسل اول شوند و همان چیری امریکا می طلبند در عمل تحقق یابد . بدیل این وضعیت برگشت به مردم و جلب رضایت آنهاست که با ساختار فعلی حکمرانی قابل دسترسی نیست .خاورمیانه جدید جه شکل و شمایلی خواهد داشت بعد در موردش می نویسم
@aghazadehmohammad

تحلیل مکانیکی همیشه بدترین شکل شناخت تحولات تاریخی و پیش روی است ث،جهان روح زنده یی دارد که ورای خواست و اراده قدرتمندان با بر انگیختن شکل ها و طرح وارهای تازه ذهنی مناسبات مادی را تغییر می دهد . اراده گرایان از جمله #ترامپ این حقیقت را نادیده می گیرند چرا که هر اراده هر چقدر پولادین اراده دیگران را ورای عادت ها بر می انگیزد و جنگ اراده ها از کم شروع می شود و به پر شدت راه می برد و در این مسیر از میان مماشات و عقب نشینی های بی فایده می گذرد ولی منطق شناخته شده ارباب و رعیتی نشان داده است که رعیت ها همیشه علیه ارباب ها طغیان می کند چه برسد به کشورهای قدرتمند . ترامپ روی تردید و ترس کشورهای دیگر حساب باز کرده است و تجربه تاریخی نشان داده است این تردید موقت خواهد بود.همانطور که در برابر بیسمارک و هیلتر جهان از شوک خارج شد و ایستاد جلوی ترامپ هم می ایستد تا اینجا نولیبرالیسم تهاجمی که از دوره ریگان آغاز شد پایان خود را به سوگ می نشیند و جهان گرایی تبدیل به محل گرایی می شود.فضای مجازی که جهان را یکپارچه کرذ این بار زمینع تفرقه و از هم پاشیدگی خواهد شد . محل گرایی بجای یکپارچگی درونی شکاف طبقاتی را در چند سال آینده دامن خواهد زد چرا که اقتصاد در حال جنگ تورم زاست و توده های فقیر اسیر وعده های راست افراطی شده اند در عمل متوجه می شوند نه چیری بدست نمی آورند بلکه آنچه دارند از دست می دهند.مردم ایران قربانی زنده اراده گرایی نگاه درون گرا هستند که گره خورده با تمنای هژمونی برون گرایانه ااست که منابع رفاه را قربانی منطقه گرایی و تنازع بیرونی کرده است . در اراده گرایی آنکه جماق بزرگتر را دارد برنده است .چرا که مردم بعنوان نیروی اصلی تنازع ها در اراده گرایی حذف و مردم حذف شده قدرت حاکم را مستهلک می کنند.دراین مورد بیشتر می نویسم
@aghazadehmohammad

راست افراطی در امریکا به رهبری ترامپ با چین وارد رقابت تنش آلود خواهد شد، سعی می کند اروپا را وارد مناسبات تازه کند که در آن منافع بیشتری بدست آورد ولی با روسیه مماشات می کند تا در نزاعهایش این کشور را بی طرف کند.همیشه طرحهای سیاسی همانگونه پاسخ نمی دهندکه طراحهایش می طلبند.مسئله روسیه می تواند اروپا را مسلح و سایه جنگ‌اول و دوم را زنده کند.چین برای فشار به ترامپ ممکن است به تایوان حمله کند و کره جنوبی ، تایوان و ژاپن دچار  تزلزل در رابطه با امریکا می شود، چون اعتماد به ترامپ خطرناک است، تورم حاصل از تغییرات سیاست ترامپ موجی از نارضایتی در همه کشورها از جمله امریکا ایجاد می کند که تغییرات اجتماعی زیاد و خطرناکی برای نظم موجود را بر می انگیزد.همانطور که مقاومت زلنسگی نو محافظه کاران را با زمین سفت واقعیت آشنا کرد و این تازه آغاز ماجراست نه پایان آن . وقتی به متحدان رحم نمی شود با دیگران چه می کند .این برای امریکا خطرناک است ولی گریزی از آن نیست ، اما این نومحافظه کاران امریکایی با کمک اسراییل با جمهوری اسلامی چه خواهند کرد . تا مرداد و یا شهریور فشار حداکثری را ادامه می دهند و می کوشند با فشار نظامی حداقلی به خواست هایشان برسند.نکته مهم آنست اروپا و امریکا در این مورد هم داستانند و روسیه و چین سیاست بی طرفانه بازی خواهند کرد. جمهوری اسلامی جه خواهد کرد ، بدون آنکه بخواهد با عادت هایش ادامه می دهد .نه بالایی ها می خواهند و پائینی؟ها می توانند برای جلب رضایت و‌کم کردن مشکلات شان کاری بکنندو لاجرم نمی تواند راه به هیچ تحولی بدهد تا با سرنوشت نهایی اش روبرو شود. در این مورد بیشتر می نویسم نظام اداری توان بست شکنی ندارد ولی توان بست آفرینی تا دل تان بخواهد
@aghazadehmohammad

خواندن گاهی کلید رستگاری است وگاهی اوج تلخی بی پایان، مثل عکسی که می بینید.خواندن اوج آگاهی است.آگاهی از رنج،درد و تبعیضی است که زندگی را سرشار از آگاهی دردناک می کند . آگاهی باید روزنه یی باشد به سمت آینده روشن ولی زباله گردها هیچ آینده یی پیش رو ندارند و نمی بینند.این آینده سوزی هر روز پر شعله تر می شود واکثریت خاکستر نشین تر.این قصه دراز دامن تر از آنست که در این وجیزه بگنجد، بیشتر نوشتن جان را فرسوده تر می کند و بقیه را خودتان تخیل نکنید در زندگی روزمره هر جا چشم بگردانید می بینید
@aghazadehmohammad

معنای پدر بودن چیست ؟! مظهر اقتدار و نظم استبدادی که در تاریخ سیلان داشت و به مستبدان مشروعیت می داد و به خانواده به نام قانون جلوه یی مینیاتوری از کلیت جامعه استبداد زده می دهد. یا قایق رانی است که در دریای متلاطم زندگی سعی بر آن دارد سرنوشت فرزندانش را از غوغای طوفان‌ها عبور بدهد و کمک کند آنها به استقلالی برسند که لازمه زندگی آزاد و مستقل است ، شاید هم در درون این پرانتز گاهی این باشد و گاهی آن
پدر دالی تهی است که هر کس با شخصیت و منش خود آنرا پر می کند، اما این پر شدگی در جریان آشفته رخدادهایی که در غیاب خواست پدر رخ می دهد مثل بت عیار هر لحظه به شکل و شمایلی در می آید، چقدر پدر در انتخاب آنچه می تواند و یا نمی تواند خودمختار است.تلاطم طوفانی دریا او چطور می تواند آن ایده آلی باشد که آرزو دارد بشود،به سرنوشت پدرم نگاه می کنم پدرم با شلاق نتوانست حامی فرزندانش باشد و حتی از آنها حمایت گرفت و به خودم بعنوان پدر نگاه می کنم در آنچه برای فرزندانم باید می شدم نتوانستم بشوم.حامعه نگذاشت بشوم ،دو پسرم به اجبار تن به مهاجرت زدند،دربرلین با سینما زندگی می کنند و مثل همه مهاجران با درد غربت و دلتنگی می سازند و می سوزند.چطور روز پدر برای من می تواند مبارک باشد وقتی شایستگی آنرا داشتم که جامعه بهتر بسازم که همه فرزندان ایران بتوانند یک زندگی معمولی داشته باشند . نام پدر حس شرمندگی را در من بر می انگیزد نه تنها بخاطر دو پسرم، بلکه برای همه دختران و پسران
رنج کشیده سرزمینم
@aghazadehmohammad

دل به دل " راه ندارد ، آدمی موجود تنهایی است ، با محبت و از خودگذشتگی نمی توان دل کسی را بدست آورد ، اتفاقا آدمهایی که به صورت عملی طرف درد و رنج دیگران می ایستند و برای حل مشکل دیگران از جان مایه می گذارند احساس خوبی در دیگران ایجاد نمی کنند و آنکه محبت دیده است سعی می کند از یاری دهنده فاصله بگیرد ، این آدمها به مرور احساس تنهایی و انزوا می کنند، نباید کسانی که محبت ها را نادیده می گیرند و به سمت کسانی می روند که نسبت به درد و رنج هایشان بی اعتنایند شماتت کرد ، این بخشی از خصلت روان شناسی بشری است و اصولا محبوبیت مستبدان و کسانی که با نادیده گرفتن اخلاق انسانی به قدرت و ثروت می رسند باید در همین خصلت انسانی جستجو کرد، هر چند به مرور تبدیل به نفرت و عصیان شود،این نوشته پیام منفی نسبت به محبت و فداکاری ندارد ، پاداش رنج برای دیگران تنهایی مقدس است ، تنهایی که انسان توانایی نقد خود را دارد و می داند برای انسان متفاوت بودن باید قدر انزوا را دانست و از یاد نبرد رضایت فردی نه لذت شادخوارانه و نه داشتن ثروت و قدرت است بلکه برای دیگران جنگیدن و شکست فردی را به قیمت سعادت دیگران پذیرفتن،،بی اعتنایی دیگران مرا نسبت به دیگران بی،اعتنا نمی کند بلکه همدل تر می کند، این خوشبختی را از خود دریغ نمی کنم
@aghazadehmohammad

همسان سازی بازنشسته ها ده یا بیست هزار تومان،دویست هزار تومان و کمی بیشتر و یا کمتر ،تحقیر بازنشسته ها عواقب اجتماعی،سیاسی وامنیتی خطرناکی برای کشور دارد،آنهم در آستانه مخاطره آمیزترین رخداد خاورمیانه،دست نفوذی ها که پروژه براندازی را کلید زده اند در این نقاط یافته و محاکمه کنید
@aghazadehmohammad

دو روزنامه نگار ‎#الهه_محمدی و ‎#نیلوفر_حامدی به زندان می روند و در حالی که در بغرنج ترین شرایط رسانه ایران نزدیک به هیچ شده اند باقیمانده انگیزه روزنامه نگاران هم از بین می رود و به دوران عصر بی رسانه می رسیم و در جنگ روایت ها بی نبرد می بازیم
@aghazadehmohammad

فیلم هامون را می بینم ، فیلمی که در آن زمان نقد مثبت را بر انگیخت و با خشم مهدی نصیری روبرو شد و اولین جرقه اخراج مرا از کیهان زد ، اما دیدن فیلم اندوهی تلخی را در من بر انگیخت ، بسیاری از دست اندرکاران فیلم دوستم بودند و انفجاری از خاطره را در من برانگیخت ، مثل مهرجویی ، شکیبایی ، انتظامی و...بسیاری از آنها به جهان مردگان تبعید شده اند و دیگر دغدغه عشق و ایمان را ندارند ، در میدان تردید و خلاقیت زندگی نمی کنند ، نقد فیلم دیگر بلاموضوع است ، دلتنگ آنها که رفته اند و خستگی آنها که مانده اند و بی تردید با دوزخ زندگی روبرو شده اند ، در غیاب و حضیض آنچه راه به استیلا می دهد ، اخراج کننده خود اکنون به تمامی معترض شرایطی است که به تمامی در ساختن اش نقش داشت و من معترض دیگر به تاثیر اعتراض شک دارم ، جامعه به ذره یی می غلتد که دیگر حتی سیزیف وار توان بالا رفتن به بالا ندارد،در دریایی از ناامنی غرق شده راه نجات از آن ندارد ، دیگر هامون برایم معنی خوب و بد ندارد ، متعلق به عصر سپری شده که نه از تردیدهایش نشان دارد و نه از یقین هایش ، در فضای تهی منتظر سرنوشت اش به رخدادها خیره مانده تا چه پیش آید
@aghazadehmihammad

شعر دلتنگی
در آستانه ذهن مدام غافلگیرم می کند
باد می پیچد در دور دست
من آن بادم
خیالی پر از نفمه
که می دود در میان درختها
و همراه لبخند رود
در من واژه ها می رقصند
....
دو پسرم سهیل و سینا در برلین
@aghazadehmohammad