به هنگام برف هم نیامدی؛

موند رو دل ما بی منت حرفاتونو بزنید شاید ما اون لحظه نیاز داشتیم چند روز بعد که معلوم نیست ما اصلا نفس میکشیم

کاش آدما اگه میخوان برن بمیرن تو میدونی اون آدم مرده برای برگشتنش کاری هم بخوای کنی دیگه از دستت بر نمیاد ولی اینکه اون آدم زنده باشه نفس بکشه کنارت راه بره ولی رفته‌ باشه یجوریه

مگه تو هم توی این شهر نیستی؟
پس چرا خیابونا منو یادت نمیندازه

من ترس از فراموش شدن دارم ترس از اینکه من شمارو نبینم و دیدار ما فراموش شه من با شما حرف نزنم و صدای همدیگه از یادمون بره من صبح بخیر نگم و هیچ شب بخیری نشنوم من نباشم و کسی دنبالم نگرده نمیدونم این ترس از کجا با منه ولی می‌ترسم از اینکه تو زندگی آدما کسی کتایون تر باشه.