نیچه هم در «غروب بت‌ها» به ژرژ ساند می‌گه ماده‌گاوِ شیرده:

«به‌راستی نامه‌های نخستین مسافر [نوشته‌ی ساند] را خوانده‌ام: آن در واقع کتابی است به‌سانِ هرآنچه که از روسو صادر شده است، دروغین، برساخته، تهی، متکلفانه و پُرغلو است، من چگونه اسلوبِ چنین ماده‌شترانِ رنگ‌رنگ را تاب آورم، چنانکه آرزومندیِ گله‌واران به عواطف نژادگی را تاب نتوانم آورد. وه که چه بدتر می‌نماید آن کرشمه‌ی زنانه‌ی همراه با نمودهای مردوارانه، آری تو گفتی رفتارش به کودکی می‌ماند که او را به درستی بارنیاورده باشند. – چنین هنرپیشه‌ای که از این روی – هیچ‌گونه سستی شَهَوی را برنمی‌تابد، به‌سانِ کوکِ ساعت نیرو می‌گیرد و می‌نویسد و می‌نویسد... با اراده‌ای همچو هوگو، به‌سانِ بالزاک، مانند تمامی رمانتیست‌ها، آنگاه که نظم سراییدن آغاز می‌کنند. با تمام شگفتی، به خود غزه شدن را می‌توانست. آن ماده‌گاوِ ادب‌دانِ بسی شیرده، در آن سراسر به آموزگار خویش روسو می‌ماند.» [ترجمه‌ی مسعود انصاری]

امروز در ۹۲ سالگی از دنیا رفت.

۳ ساعت و نیم در رابطه با اینکه هنر چگونه اثر می‌کند:

✅ [آذرخش مکری]