*✅*یک استاد دانشگاه در محکومیت اخراج اساتید برجسته

خاک بر سر وزیر علوم که قدر بزرگان نمی‌داند!

آبتین گلکار**، مترجم سرشناس و استاد گروه زبان روسی دانشگاه تربیت مدرس، در واکنش به اخراج اساتید معترض در حساب اینستاگرام خود نوشت: «تکلیف طایفه اشقیا که مشخص است ولی خاک باید بر سر کرد وزیری را که در حد بز اخفش هم نمیتواند به افتضاحی که در موسسات زیر دستش به پا شده واکنش نشان دهد. خاک باید بر سر کرد آن دانشگاه مادر را که بزرگانی چون میلاد عظیمی و وحید عیدگاه طرقبه را قدر نمی‌شناسد و خاک باید بر سر کرد آن صاحب ژن معیوب را که علی شریفی زارچی را خار چشم بداند.

@Sahamnewsorg

.
گفته بود: ...اصلا یک مقدار از برجستگی‌های ماها که می‌گویند برجسته هستیم به خاطر فرورفتگی‌های اطراف است. ...
در موارد متعددی جزو اولین‌ها و در عین‌حال بهترین‌ها بود. تاثیرش بر سینما و ادبیات مداوم بود. به گمان من، درک عمیق #فروغ از #نیما و توجه ویژه‌اش به نیما - که برای شعر ما بسیار مهم و حیاتی است - تحت تاثیر او بود. و...
.
نام و یادش با ما خواهد ماند: #ابراهیم_گلستان
https://www.instagram.com/p/CwTNPl5qKxV/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

.
بگذارید وقت مقتضی خودش بیاید
که دیگر چیزی برای از دست دادن نیست
(که البته همیشه هست)
حالا که فرصت داریم
بعد از یک شستشوی کامل
(نگرانِ دزدیدنِ چه چیزی!)
سینه‌ات را بگشا ای دختر هراتی
که سخت بر سینه‌ی من خواهد آرمید
چه اسم باستانی غریبی دارد این شهر شما
بگشای
که آن آخرین شستشو را
دیگران می‌دهند
...
https://www.instagram.com/p/Cv7EjUEqZLD/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

.
این را هم در غوغای کرونا نوشتم
.
«کرونا» ویروس۱۸
.
به معشوقه‌های من حسودی نکنید
چشم‌تان اذیت می‌شود
و ذهن‌تان بیش‌تر
این‌طور که پیش می‌رود
اسب مطالبه‌ام وحشی شده   /   جهش کرده
و ثبتِ ۱۲ تغییر جدید هم
این ویروس را تازه نمی‌کند
من البته فقط همان یکی را می‌خواهم
خداوندش از دست شاعران محافظت کند!
□
از دست شاعرانش نگه دارد!
اطرافش از کسانی پر شده
که حتی قیافه‌شان هم دروغ است
می‌ترسم اشتباه کند
چگونه در برش بگیرم
می‌ترسم اشتباه کنم
اطرافم از کسانی پر شده
که با چای لاغرکننده
احساس سیری می‌کنند
در اندام‌شان دست برده‌اند
با میل مداوم افزایشی
□
در برش می‌گیرم
همان یکی را  بدون ترس
بدتر از عشق نخواهد بود
و داروهایم را خودم می‌سازم
با همان شعله‌های کم فروغی که می‌گیرد
گاهی بین ما می‌گیرد
تاریک‌تر از عشق نخواهد بود
می‌ترسم اشتباه کند
می‌ترسم اشتباه کنم
.
#کروناویروس۱۸
#شمس_آقاجانی
https://www.instagram.com/p/CvsjFRwqoR6/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

...
  1گزینه اشعار فروغ فرخزاد، انتشارات مروارید، چاپ اول، تهران، 1364، صفحات 220ـ 216.
  2در قرآن مجید آمده است وقتی خداوند انسان را آفرید از روح خود در آن دمید: و نفخت فیه من روحی.
  3انتهای سربالایی!
  4این حرف‌ها حتی مبنای علمی دارد! اگر کسی با استفاده از وزن شعر به تحلیل آن بپردازد، نتایج جالبی خواهد گرفت. یعنی رکن فاعلاتن را به عنوان مبنا در نظر بگیرد و تغییرات و مقاطع دگرگونی‌ها را ردیابی کند و ببیند که خروج از وزن دقیقاً در کدام نقاط رخ می‌دهد و چه اثر و کارکردی دارد. متاسفانه فعلاً مجال آن نیست ولی خودم هم علاقه‌مندم در یک بحث مستقل، به جزئیات این موضوع بپردازم.
  5به راستی چرا؟

|||سطر و نفس / خوانش شعری از فروغ از کتاب سخن رمز دهان

....
یکی از مهم‌ترین توانایی‌های شاعر، توانایی سطرسازی است. سطر در یک موقعیت ستادی مستقر است. حرکت‌های عرضی به آن ختم می‌گردد و حرکت‌های طولی از آن‌جا آغاز می‌شود. سطرها فقط واحدهایی معنایی نیستند که در ترکیب با واحدهای دیگر، واحد معنایی بزرگ‌تری به نام شعر را تشکیل دهند. عینیت و حرکت به سمت اجرای زبانی، در حقیقت یعنی فاصله‌گیری زیبایی‌شناختی از این الگوی نثری. بعضی‌ها اعتقاد دارند سطر شعری تشخصی دارد که آن را از یک جمله‌ی عادی و بیان روزمره جدا می‌کند. این متشخص بودن البته از آن چیزهایی است که برداشت‌های متفاوتی را به همراه دارد. بعضی از سطرهای شعری چنان قدرتی دارند که هم‌چون ضرب‌المثل و جملات قصار در حافظه‌ی جمعی ثبت می‌شوند. حتماً همه‌ی شما نمونه‌های فراوانی از آن‌ها سراغ دارید. من واقعاً نمی‌دانم چرا به چنین درجه و مقامی می‌رسند ولی این را مطمئنم که حتماً امری شیوه‌شناختی (جنبه‌ی اجرایی) نیز در کسب این اعتبار دخیل است. انگار آن‌ها مجموعه‌ی فشرده‌ای از تجربیات انسانی در طول زمان را به بهینه‌ترین شکلش بسته‌بندی می‌کنند. سطر، مهم‌ترین تجلی‌گاه عینیت و منطقه‌ی تلاقی حس و تجربه و تکنیک است. چه بسیار شعرهای بالا بلندی که حتی یک سطر در آن‌ها خلق نگردید! سطرهای شعر، فقط جملاتی کوتاه و بلند نیستند که زیر هم نوشته شوند. این حس است که آن‌ها را تقطیع می‌کند و کوتاهی و بلندی آن‌ها را رقم می‌زند:

همة هستی من آیة تاریکیست
که ترا در خود تکرارکنان
به سحرگاه شکفتن‌ها و رُستن‌های ابدی خواهد برد.
من در این آیه ترا آه کشیدم، آه
من در این آیه ترا
به درخت و آب و آتش پیوند زدم

زندگی شاید
یک خیابان دراز است که هر روز زنی با زنبیلی از آن می‌گذرد
زندگی شاید
ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه می‌آویزد
زندگی شاید طفلیست که از مدرسه برمی‌گردد
زندگی شاید افروختن سیگاری باشد، در فاصلة رخوتناک دو همآغوشی
...
(تولدی دیگر ـ فروغ فرخزاد )

آدم هرگز در محاوره‌ی معمولی این‌گونه حرف نمی‌زند. نفسش می‌گیرد. خواندنش احتیاج به تغییر حالت، تجدید و تنظیم نفس، آمادگی و آماده‌سازی اندام‌های صوتی و گرفتن ژست خوانشی دارد.......
این مهم است که چگونه شاعر نفسش را در سطرها و اجزاء شعر می‌دمد و ارگان‌های صوتی را به صدا در می‌آورد . ما می‌خواهیم چگونگی تقطیع نفس و تغییر و تنظیم ریتم ضربان قلب را با شعر ببینیم و حس کنیم. شعر حضور معنوی و جسمانی خواننده، هر دو را، می‌طلبد. مهم‌تر از خود شعر، نحوه‌ی خواندن آن است....
در شعر فروغ برجستگی سطرها به خوبی حس می‌شود. سه سطر اول شعر را اگر با صدای بلند بخوانید آشکارا نقش نفس را در شکل دادن به آن‌ها مشاهده خواهید کرد و انگار این به تحلیل رفتنِ نفس است که سطر سوم را به پایان می‌برد. «شکفتن‌ها و رستن‌های» ابدی همراه با فعل دو کلمه‌ای «خواهد برد » لحن آرام و کش‌داری را (تکرارکنان) به «به سحرگاه شکفتن‌ها و رستن‌های ابدی خواهد برد» تحمیل می‌کند . هرگز نمی‌توان این بخش را با ریتم تند و مثلاً لحن حماسی خواند. در ابتدای سه سطر بعدی هم که شاعر اساساً با حرف زدن از خودِ نفس، نفس تازه می‌کند:

من در این آیه ترا آه کشیدم، آه

سطر با آهی تمام می‌شود که کشیده می‌شود (هم گفته می‌شود که کشیده می‌شود و هم عملاً کشیده می‌شود). دامنه‌ی این آه (آ ا آ) به بند بند سطرهای بعدی هم کشانیده می‌شود و پیوند زدن میان درخت و آب و آتش را (تکرارکنان!) کش‌دار می‌کند. فکر می‌کنم توجه به بیتی از حافظ هم بد نباشد:

مهر تو عکسی بر ما نیفکند
آیینه رویا  آه  از  دلت  آه

مقایسه‌ی جالبی است، نه! اما فراموش نکنیم که اتفاقاً در این بیت، ریتم و لحن جهت کاملاً معکوسی را طی می‌کند . یکی را باید بر سر خود زد و فریاد کرد، و آن یکی را آرام نجوا نمود. در ابتدای بند بعدی خیابانی دراز می‌شود و این دراز بودن وقتی بیش‌تر جلوه می‌کند که در کنار کوتاه‌ترین سطر قرار می‌گیرد. و به همین ترتیب....
نیما یوشیج هم افزایش یا کاهش (صوری) مصراع‌ها یا وسایل دیگر را کافی نمی‌دانست. باید دید که چرا چنین اتفاقاتی به ناگزیر رخ می‌دهد. حس در استاندارد نمی‌گنجد. گاهی بلند است و گاه کوتاه. گاهی مطیع و آرام، گاه یاغی و سرکش. گاه قطعه قطعه است و نفس نفس می‌زند، گاه کشیده است و نفس‌بر. گاه جویده جویده حرف می‌زند و بی سر و ته. گاه حواسش پرت است و تمرکز ندارد. گاه از کوچک‌ترین جزئیات نمی‌گذرد و هوش‌مند است و دقیق و وسواسی. گاه ... ببخشید! انگار من اشتباهاً جای سطر را با حس عوض کردم. ولی این ابداً اشتباه بدی نبود. مگر سطر همان جایی نیست که حس در آن‌جا جاری می‌شود و خودش را نشان می‌دهد؟

شروع دوره از جمعه ۳۰ تیرماه ۱۴۰۲
#کارگاه_شعر_و_نظریه‌ی_ادبی
#شمس_آقاجانی

این کارگاه بصورت حضوری و طی ده جلسه‌ی سه ساعته در روزهای جمعه، ساعت شانزده الی نوزده برگزار می‌شود.

کارگاه شامل دو بخش عملی و نظری است.

نیمه‌ی اول (بحث نظری): #باختین_و_ادبیات
مباحث این ترم:
- اصطلاح‌شناسی (1): انگاره/ سبک‌پردازی/زبان شاعرانه/ ابژه‌شدگی
- فرازبان‌شناسی/ گفتار/ مناسبات گفت‌وگویی
- سخنِ «تک‌گفتارانه»
- چند آوایی و سنخ‌های سخن

نیمه‌ی دوم:
نقد و بررسی شعرهای هنرجویان کارگاه 

جهت ثبت‌نام با موسسه فرهنگی هنری #هفت_اقلیم در ساعات اداری (۱۱ تا ۲۱) تماس بگیرید.
شماره‌های تماس:
۸۸۴۵۷۸۲۵
۸۸۱۴۶۰۱۷
@7eghlimehonar
نشانی:
تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از سه راه ملک، روبروی ایستگاه آتش نشانی ، پلاک ۶۰۹ و ۶۰۵

http://www.7eghlimehonar.com/Events/Detail/e5b05ad1-9f38-4ce6-8f5a-1e36a979fb62
https://www.instagram.com/p/CuuGNSnq6dD/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

موسسه فرهنگی و هنری هفت اقلیم

کارگاه شعر و نظریۀ ادبی شمس آقاجانی

این کارگاه روزهای جمعه عصر به صورت حضوری و در دو بخش نظری و عملی برگزار می‌شود

???

کتاب :براهنی و نظریه‌ی زبانیت
اثر:شمس آقاجانی

#شمس_آقاجانی
#انتشارات_نورهان
#نشر_بدون_سانسور