برای کشتن ویژگی‌های منفی در شخصیت زنان و مردان می‌خواهم راه‌حلی ارائه بدهم

مردسالاری، انقلاب و آزادی زن
بخش نهم

«برخی از رفقامون با گفتن ”این زندگی مشترک چه‌وقت و چطور شروع میشه؟“ از ما انتقاد می‌کنن. به‌جای پرسیدن این سؤال، از خودتون بپرسید که ”چطور از این زندگی مخاطره‌آمیز دست بکشیم؟“ لازمه آشکارا بگم که حتی اگه از بهترین رفقای داخل صفوف‌ مبارزه‌مون بپرسیم ”بفرما این زیباترین دختر جهان، چطور می‌خوای باهاش زندگی کنی؟“ به نفس‌نفس می‌افته و حیرت‌زده میشه. شخصیتش بی‌برنامه و سازمان‌نیافته‌س. ممکنه که غرایز اولیه‌ی جنسی‌اش برانگیخته بشن. به نظر من، این هم یه شراکت سطحی و بی‌مایه‌س. حتی نمی‌تونه از عهده‌ی حرف‌زدن با یه زن بربیاد. تنها در ارضای غرایز اولیه‌ش موفقه و این، مایه‌ی شرم بزرگیه. سوال ما اینه که چرا ابتدا مثل انسان کنار هم نمیایید. مشکلات خیلی اساسی‌ای دارید.
من خیلی وقت‌ها این مثالو می‌زنم. برای اونایی كه می‌خوان زندگی مشترك تشكیل بدن جالبه. پرنده‌ها رو در نظر بگیرید، وقتی دست انسانی به آشیونه یا تخم‌هاشون می‌خوره، پرنده اونجا رو ترک می‌کنه. دیگه با خودش نمیگه ”اینا تخم‌ها و آشیونه‌م هستن“ و رهاشون می‌كنه. ولی بیایید ببینید كه یه نقطه از آشیانه‌مون یعنی خانه و میهن‌مون باقی نمونده که دشمن اشغالش نكرده باشه و دستش بهش نرسیده باشد، نه‌تنها دستش رسیده، بلکه حتی جایی نمونده که زیر پوتین‌هاش له نشده باشه. این خیلی روشنه. یه ژاندارم، یه پلیس هر طور که بخواد وارد هر خونه‌ای میشه؛ با دختر و زنِ مرد هر جور که بخواد رفتار می‌کنه و هر نوع‌ تحقیری رو صورت میده. این یه واقعیت آشکاره. در این وضعیت، مردانگی مردها و زنانگی زن‌های جامعه‌ی ما چقدر ارزش داره؟
نباید از ازریابی واقعیات و گفتگوی جسورانه در مورد این‌ها اجتناب کنیم. من متوجه این‌ها شدم برقراری رابطه از دیدگاه من مقدسه و خیلی منحصربفرد و ارزشمنده، ولی در روز دوم یه اشغالگر میاد و اون رابطه رو با خاک یکسان می‌کنه. در کل، اصلا نیازی به اشغالگر هم نیست، چون مدام در سختی بسر می‌برید. هیچ‌گونه توجیه اقتصادی واسه زندگی مشترک وجود نداره، فرهنگ و سلامتی‌ای در کار نیست. غرق در مشكلن؛ این‌ها مسائل جدی‌ای هستن. منظور از ”چگونه باید زیست“ اینه که باید در این زمینه‌ها بپرسیم: «چه چیزی بر سر ما اومده؟ می‌تونیم چه کارهایی انجام بدیم؟» از همه‌ی دختران و پسران خلق‌مون که تصور می‌کنن در زندگی‌شون از شأن و شرف برخوردارن، می‌خوام که به‌طور جدی درباره‌ی این موضوع فکر کنن. من برای اونایی که در بردگی بسر می‌برن، حرفی ندارم. ولی در صفوف ما دنبال یافتن زن یا مرد بودن، باید فرصت‌طلبانه و غیراصولی نباشه. مشکلات‌مون جدی‌ان. این در حالیه که بحث جنگ و مبارزه رو هم به‌منظور حل این مسئله پیش کشیدیم. ابتدا باید اینو درک کرد.
نمی‌خوام این موضوع رو زیاد توضیح بدم. این یه واقعیت بسیار جالبه که کسی نمی‌تونه انکارش کنه و هر کسی هم اونو تجربه کرده؛ واقعیتی که هر کسی به‌شکل ویرانگر و نابودکننده‌ای تجربه‌ش کرده. البته من اینو به‌عنوان سرنوشت نمی‌بینم و معتقدم که میشه از اون گذار کرد. توانایی گذار رو هم در خودمون می‌بینم. انقلاب رو مهم‌ترین وسیله برای این کار می‌دونم؛ من هم این سوالات رو می‌پرسم و هم می‌خوام راه‌حلی رو ارائه‌ بدم. الزامات اونو با مهارت کامل بجا میارم. برای کشتن ویژگی‌های منفی در شخصیت زنان و مردانی که قرن‌هاست بر پایه‌ی آموزه‌های نظام شکل گرفته‌ان، می‌خوام راه‌حلی ارائه بدم! البته منظورم از این کُشتن، کشتنی جسمانی نیست، بلکه می‌خوام اوضاع روحی، احساسات و رابطه‌شونو ـ حتی اگه متکی بر قوانین باشه ناروا اعلام کنم. نه همچین مردی قابل قبوله و نه همچین زنی. معتقدم که این، ضروری‌ترین کاریه که باید انجام بدم.»

عبدالله اوجالان
هشتم مارس ۱۹۹۸

بخش اول مصاحبه:
گرامی‌داشت زن تنها در روز هشتم مارس، نشان از ژرفای بردگی است
بخش دوم مصاحبه:
انقلاب‌مان را با هدف تغییردادن زندگی مردمحور برپا ساختیم

بخش سوم مصاحبه:
برقراری صلح، مستلزم ژرفابخشیدن به انقلاب زن است

بخش چهارم مصاحبه:
زن‌كشی و عشق‌كشی نظام، مرا به‌سوی انتقام‌گیری سوق داد

بخش پنجم مصاحبه:
عدم تناسب ناشی از مردانه‌بودن مفرط مرد و زنانه‌بودن مفرط زن را باید از میان برداشت

بخش ششم مصاحبه:
در موضوع آزادی زن، تحلیل‌كردن مرد به میزان تحلیل‌كردن زن اهمیت دارد

بخش هفتم مصاحبه:
مفاهیم ”کُشتن مردانگی“، ”بازآفرینی زن“ و ”کشتن زنانگی“ حاصل دیدگاه عمیقی هستند

بخش هشتم مصاحبه:
هر مردی در قبال مسئله‌ی آزادی زن باید خود را مورد بازخواست قرار دهد

آدرس كانال اندیشه اوجالان در یوتیوب:
https://www.youtube.com/@AndishayeA.Ojalan/videos

https://t.me/andishayeojalan
...

خود زندگی یک جنگ بی‌امان است

روز کارگر، سوسیالیسم و آزادی
بخش ششم

«خود زندگی یه جنگ بی‌امانه، سوسیالیسم موجود در پ‌ک‌ک ناگزیر بود به‌ این ش کل گسترش پیدا کنه. باید همچین ایده‌آل‌ها، خیال‌ها و اتوپیاهایی داشت. در عین حال، باید با اشتیاق عظیمی فعالیت کرد. فعالیت سازمانی از نظر من پر از شور و هیجانه.
فکرش رو بکنید، من قبلاً برای یه خواب راحت، دنبال فرصت می‌گشتم. روزها رو صرف حرف‌زدن درباره‌ی استراحتی دلخواه و انجام بعضی کارها می‌کردم. حالا برای من مثل شکنجه‌س. هر چقدر هم که از نظر بنیه و توان جسمانیم سخت باشه، ولی تبلیغات، سازماندهی، برقراری روابط و اقدامات سوسیالیستی و خلاصه مدیریت سازمان و جنگ، برای من تبدیل به یه لذت و اشتیاق بزرگ شده؛ میشه گفت که رهبریِ پ‌ک‌ک خودشو تنها بر مبنای این تعریف کلی از سوسیالیسم شکل نداده و تحقق نبخشیده، بلکه در دوره‌ای که سوسیالیسم رئال از هم پاشید، روند رهایی ملی کُند شد و نظام امپریالیستی شتاب زیادی گرفت، در برابر همه‌ی اینا خودشو از نو می‌سازه. یعنی نه‌تنها در برابر این اوضاع شکست نخورد، بلکه به روش، سرعت عمل و سطحی می‌رسه که موفقیت‌های پی‌درپی کسب می‌کنه.
پایبندی مصمم به این خیال‌ها، عملکرد انقلابی موفقیت‌آمیز و پیروزی‌های بی‌وقفه از طریق پ‌ک‌ک و تلاش‌های انقلابی، باارزش‌ترین هدیه‌ایه که می‌تونیم به زحمتکشان دنیا بدیم. در هر حال، امروزه هدیه‌ا‌ی ارزشمندتر از این وجود نداره. زیرا برخی‌ها میگن سوسیالیسم این‌همه از تاب‌وتوان انداخته شده و دیگه به درد چیزی نمی‌خوره؛ در مقابل این باید چیکار کرد؟ امپریالیسم که جامعه رو کاملاً از ارزش‌های انسانی محروم ساخته و همه‌ی اونا رو در جامعه از بین برده، به این هم بسنده نکرده، کل روابط انسان با طبیعت رو به سمت نابودی طبیعت کشونده؛ یعنی رابطه‌ی طبیعت ـ انسان رو که انسان به اون نیاز مطلق داره، نابوده کرده. نه زیر زمین و نه روی زمین دیگه قادر به تأمین منابع حیاتی‌ای که برای بشریت خیلی ضروریه نیست.
به‌طور خلاصه، در برابر نظامی که انسانیت رو از هر طرف تهدید می‌کنه، تن‌دادن به وضعیت کنونی سوسیالیسم، پست‌فطرتیه و با ماهیت مبارزین سوسیالیست کاملاً در تضاده؛ به همین دلیل، نباید اصلاً این وضعیتو که نوعی خیانته پذیرفت، بلکه برای اینکه اتوپیای سوسیالیسم جذاب‌تر و ضروری‌تر بشه، باید هر کاریو از راه فعالیت پرشور سوسیالیستی انجام داد نه با روش بیگاری‌مانند سرمایه‌داری. و این، تنها راه برون‌رفت انسانیت از مشکلاته.»

عبدالله اوجالان
یکم می ۱۹۹۷

بخش اول تحلیلات:
تا زمانی كه انسانیت هست، اتوپیای سوسیالیسم با مبارزه‌ای پر از شور و شوق، متحقق خواهد شد

بخش دوم تحلیلات:
پایبندی به اتوپیایی بزرگ، موجب نامنتظره‌ترین پیروزی‌ها خواهد گشت

بخش سوم تحلیلات:
اتوپیای سوسیالیسم نیرومندترین اتوپیاست

بخش چهارم تحلیلات:
سوسیالیسم یعنی اعتقاد به آزادی و فعالیت پرشوروشوق در راه آن

بخش پنجم تحلیلات:آفریدن یک خلق آزاد، به معنای درهم‌شکستن زنجیرهایی است که درک، آگاهی، اراده و روح او را به بند کشیده‌اند

آدرس كانال اندیشه اوجالان در یوتیوب:
https://www.youtube.com/@AndishayeA.Ojalan/videos

https://t.me/andishayeojalan
...

اهمیت مبارزه‌ی رهایی زن
بخش پنجم

«اصلی‌ترین چیزی که منو سرپا نگه می‌داره احساس تعلق‌ام به میهن و خلقمه و حتی نوع احساسی‌یه که نسبت به زن دارم. چون پایبندی‌هام خیلی قوی و محکمن؛ همچنین خیلی راسخ و سازمان‌یافته‌ هستم و تاکتیک‌هام رو روزانه تعیین می‌کنم. چون دلبستگی وافری به زندگی دارم. كسایی كه منو دوست دارن و به من وفادارن زیادن؛ کم نیستن کسایی که نیروی زندگی زیبا رو از من می‌طلبن.
من هم به‌طور شگرفی در حال مبارزه و مقاومتم؛ خودمو سازماندهی می‌کنم و اگه توجه كنید، به آسونی چیزی رو از دست نمیدم. اگه شما هم به "چگونه باید زیست" همچین پاسخی بدید، می‌تونید این میهن زیبا رو به سرزمینی آزاد تبدیل کنید. از همین رو، دلبسته‌ی رفقای راه‌تون بشید و ارزش بیشتری برای مبارزه و سازمان‌تون قائل باشید. تمامی اینا پاسخ پرسش ”چگونه باید زیست“ه.
کسایی که به آسونی شکست می‌خورن، برای زندگی احترامی قایل نیستن. افرادی که ارزش‌ها رو در یه لحظه‌ وارونه‌ می‌کنن، در قبال زندگی، دست‌کم به اندازه‌ی دشمن خطرناکن. ما زندگی رو همانند یک امید ارزیابی می‌کنیم. می‌خوایم زندگی آزادی رو برای خلق‌مون به ارمغان بیاریم؛ فرصت یه زندگی آزاد و برابر رو برای زنان و مردان فراهم می‌کنیم. چون من به زندگی آزاد پایبندم و اون رو خیلی دوست دارم؛ با رنج و زحمتِ خودم هم اثبات کردم که در آرزوی چنین زندگی‌ای هستم.»

عبدالله اوجالان
هفتم ژوئن ۱۹۹۶

تحلیلات دیگر درباره‌ی زن زندگی آزادی؛

گرامی‌داشت زن تنها در روز هشتم مارس، نشان از ژرفای بردگی است

زنان از میان زنگاری چند هزارساله سربرمی‌آورند

با بازآفرینی زندگی از نور و آتش، بار دگر با ایزدبانوان وصال می‌یابیم

انقلاب‌مان را با هدف تغییردادن زندگی مردمحور برپا ساختیم

دلیل بربادرفتن انقلاب‌ها عدم ژرف‌اندیشی در مسئله‌ی زن است

جستجوی حقیقت زن، جستجوی آزادی است

برقراری صلح، مستلزم ژرفابخشیدن به انقلاب زن است

بدون پیشرفت زنان، زندگی پیش نخواهد رفت

زن‌كشی و عشق‌كشی نظام، مرا به‌سوی انتقام‌گیری سوق داد

آزادی‌خواهی و مبارزه در راه رهایی زن، بسان گوشت و استخوان از هم جداناپذیرند

عدم تناسب ناشی از مردانه‌بودن مفرط مرد و زنانه‌بودن مفرط زن را باید از میان برداشت

بدون درك شیوه‌ی مبارزه در راه رهایی زن، پیش از مواجه با دشمن، در برخورد با موضوع زن شكست می‌خورید

در موضوع آزادی زن، تحلیل‌كردن مرد به میزان تحلیل‌كردن زن اهمیت دارد

كار اصلی زنان آزادی است

كسب توان یک زندگی زیبا، برابر، آزاد و احترام‌آمیز با زنان، یک اصل مهم است

مفاهیم ”کُشتن مردانگی“، ”بازآفرینی زن“ و ”کشتن زنانگی“ حاصل دیدگاه عمیقی هستند

مسئله‌ی زن، مسئله‌ی "چگونه باید زیست" است

عدم پاسخ بە «چگونە باید زیست» موجب لغزش در سوسیالیسم شد

هر مردی در قبال مسئله‌ی آزادی زن باید خود را مورد بازخواست قرار دهد

پیكار در راه زندگی و زن آزاد یک ضرورت انكارناپذیر است

می‌خواهیم زنی را پدید بیاوریم كه بتوان با او زندگی كرد

آدرس كانال اندیشه اوجالان در یوتیوب:
https://www.youtube.com/@AndishayeA.Ojalan/videos

https://t.me/andishayeojalan
...

فایل پی‌دی‌اف دفاعیات
كورد آزاد؛ هویت نوین خاورمیانه
اثر عبدالله اوجالان

اوجالان در این كتاب با منطقی مختص به خویش به نقد می‌پردازد. این نقد به مقتضای مسئله‌ی كورد به تاریخ بازمی‌گردد و به اعماق تاریخ نوشتاری و حتی فراتر از آن می‌رود و در اسطوره‌ها به‌دنبال حقایق می‌گردد. این منطق موفقیت‌آمیز به هر مسئله كه نظر می‌افكند، آن را از منظری ویژه بررسی و تحلیل می‌نماید.
تحلیل یونان و یونانیان با این منطق كوردی، نتایج جالبی را دربر داشت كه در این كتاب می‌بینید. از داریوش كبیر در تاریخ دیرین گرفته تا تركانی كه هم‌اكنون نیز با یونانیان در منازعه هستند، نظرات‌شان در این تحلیل مد نظر قرار گرفته شده است.

...

بخش چهارم مصاحبه:
زن‌كشی و عشق‌كشی نظام، مرا به‌سوی انتقام‌گیری سوق داد

بخش پنجم مصاحبه:
عدم تناسب ناشی از مردانه‌بودن مفرط مرد و زنانه‌بودن مفرط زن را باید از میان برداشت

بخش ششم مصاحبه:
در موضوع آزادی زن، تحلیل‌كردن مرد به میزان تحلیل‌كردن زن اهمیت دارد

بخش هفتم مصاحبه:
مفاهیم ”کُشتن مردانگی“، ”بازآفرینی زن“ و ”کشتن زنانگی“ حاصل دیدگاه عمیقی هستند

آدرس كانال اندیشه اوجالان در یوتیوب:
https://www.youtube.com/@AndishayeA.Ojalan/videos

https://t.me/andishayeojalan
...

مرد جامعه‌ی ما تمام ناموس و مردانگی‌اش را در تسلط بر روی یک زن می‌بیند

مردسالاری، انقلاب و آزادی زن
بخش هشتم

«هشت مارس از نظر مرد بیانگر چیز چندانی نیست. این روز از دیدگاه مرد، با وضعیت کنونیش، فوقش به‌معنای خریدن هدیه برای اون زنیه که فریب داده. اکثرشون توان انجام اینو هم ندارن. فکر نمی‌کنم اون مرد، مشکل چندانی با هشت مارس داشته باشه. روی نگرش خود هم تأکید کردم.
اگه مردی در گیرودار انقلاب‌مون، علاقه‌ی ویژه‌ای به یک زن اشته باشه، بدون شک باید آگاهیشو درباره‌ی نشون‌دادن جدیت بیشتر در چنین مرحله‌ی انقلابی‌ای، افزایش بده. این کارها چندان هم طبق آموخته‌هام از خانواده و اطرافیانم پیش نمیره. امروزه مرد باید خودش رو مورد بازخواست قرار بده و بگه ”نمیشه با چنین زنی بسر برد“ و یا ”من نمی‌تونم مثل یه مرد قدیمی باشم؛“ من این روش رو پیشنهاد می‌کنم.
برخی از رفقامون خیلی زود دنبال پیداکردن مرد یا زن می‌افتن، به‌خصوص مردها زن می‌خوان. باید بدونید که در این زمینه‌ها، هم مبارزه‌ی بزرگی رو از لحاظ تحلیلی انجام میدیم و هم دارای برنامه‌های مرتبط با مبارزه و زندگی آزاد هستیم. تا زمانی که برای اینا راه‌حلی پیدا نشه، اینکه مرد بطور مخفیانه و به‌خصوص به‌ شیوه‌ای سنتی و با اتكا به اختیارات یا قدرتش در جستجوی زن باشه، کاری بیهوده‌س و این خطرناكه.
در عین ‌حال، بعضی زن‌های برده هم همین‌که فرصتی گیرشون میاد، تمایلات جنسی و جنسیت‌شونو بر محیط تحمیل می‌کنن، که این هم خطرناکه. معتقدم که در این روزها باید بیشتر روی این مسائل تأمل کرد. اگه این، مسئله‌ایه که شما رو به چالش می‌کشونه، راه‌حل‌هایی هم وجود دارن. جنگ و مبارزه‌ی ما طوریه که نباید به سادگی بگیم ”این مبارزه‌ی زنه“ یا ”این جنگ زندگیه“ و از کنارش بگذریم؛ کار، یه کار جدیه. درسته، زندگی بر پایه‌ی باهم‌بودنِ هر دو جنس امکان‌پذیره. ولی باید چگونه باهم‌بودنی باشه؟
وقتی به واقعیت اجتماعی‌مون نگاه می‌کنیم، متوجه میشیم که این باهم‌بودن، یه باهم‌بودن نابسامانه و توان انسان رو از بین می‌بره. دختر پانزده‌ساله‌ای رو درست مثل اینکه سرش رو توی کندوی زنبور فرو کنن، به درون یه خانواده می‌فرستن. مرد هم از همون دوران كم‌سن‌وسالی به موجود عجیب‌الخلقه‌ای تبدیل میشه که انگار باید تمام ناموس و مردانگیش رو در تسلط بر روی یه زن ببینه. از همون مراحل سنی، دیگه هر مرد جامعه‌ی ما بجز فکرکردن به زنش و بنابراین بچه‌هاش، نه وطنی داره و نه در جستجوی یه زندگی زیباست. کاملاً برعکس، صرفاً برای سیرکردن شکمش، به استعمارگرها متوسل میشه و براشون دست به هر کاری می‌زنه. حتی همین شرایطه که موجب شده جاش‌ها و مزدوران جامعه‌ی ما و بارزترین خائنینش، به همچین وضعیتی دربیفتن. این، نتیجه‌ی درک اونا از زندگی و تشکیل خانواده‌س.
من به‌خوبی متوجه این‌ها هستم. من انسانی میهن‌دوستم و برای من، نخست مسئله‌ی ”وطن“ در اولویت قرار داره، نه ”خانه“؛ دیدگاه من این‌طور نیست که بگم ”همین‌که یه زندگی داشته باشم کافیه“ بلکه کاملاً برعکس، برای من زندگی آزاد مبنا و اصله. من ناموس و شرف رو در این می‌بینم. در صورت نبود این‌ها، نه خانواده برای من می‌تونه خانواده باشه و نه حتی اگه قصرهایی هم داشته باشم برای من قصر خواهند بود؛ این‌ها هیچ معنایی ندارن. ما در همچین تناقض عجیبی به‌سر می‌بریم.
متأسفانه کاری که از دست مرد جامعه‌ی ما برمیاد اینه که از ۱۵‌سالگی تا ۲۵سالگی صرفاً جهت تأمین پول شیربها، جهیزیه و یا گرفتن یه زن، دیار به دیار بگرده. مرد تن به هر کاری میده و خودش رو به انواع شیوه‌ها می‌فروشه تا بالاخره یه دختر پیدا کنه؛ زنی رو که هم که پیدا می‌کنه، یه زن نادانه که بجز اینکه جنسیت خودشو به‌شکل نابه‌هنجاری عرضه کنه، هیچ چیز دیگه‌ای نداره که به مرد بده؛ بجز به‌دنیاآوردن چند بچه که منشأ دردسر هستن، کار دیگه‌ای ازش ساخته نیست. نه زبانی برای حرف‌زدن داره، نه فلسفه‌ای برای بحث در مورد زندگی و نه توانایی‌ای برای حل هیچ مشکلی. به‌غیر از لال‌بودن و بی‌زبونی و یه وابستگی خیلی واپس‌گرایانه به مردش، خصوصیت دیگه‌ای نداره. چنین زنی هم مرد رو و هم خودشو دچار تنگنا و درموندگی می‌كنه. ممکن نیست که وجدانم اینو تحمل کنه. کسایی که به ما علاقه‌مندن، نخست باید متوجه این قضیه باشن.»

عبدالله اوجالان
هشتم مارس ۱۹۹۸

بخش اول مصاحبه:
گرامی‌داشت زن تنها در روز هشتم مارس، نشان از ژرفای بردگی است
بخش دوم مصاحبه:
انقلاب‌مان را با هدف تغییردادن زندگی مردمحور برپا ساختیم

بخش سوم مصاحبه:
برقراری صلح، مستلزم ژرفابخشیدن به انقلاب زن است
...

هیچ‌کسی در طول تاریخ و امروزه، دچار بی‌امکاناتی‌ای بیشتر از آنچه که مقاومتگران ۱۴ ژوئیه با آن مواجه بودند، نبوده است.

تحلیلات مقاومت زندگی‌ست
بخش دوم

«مگه دشمن، همه‌ش به‌دنبال این نیست که قهرمانان و مقاومتگران بزرگ ما رو از هویت حزبی دور کنه؟ در واقع، رفیق خیری خیلی واضح میگه که دشمن گفته «همین‌که شما بگید ما دست از هویت حزبی‌مون برداشتیم، فردا شما رو آزاد خواهیم کرد.» با وجود این، آیا این رفقا همون قهرمانان بزرگ نبودن که شصت روز مقاومت کردن تا جایی که در نتیجه‌ی روزه‌ی مرگ همه‌ی استخوناشون از زیر پوست‌شون بیرون زدن؟ اونچه که همه‌ی اونا خواستن اثبات کنن، زندگی‌کردن بر پایه‌ی هویت پ‌ک‌ک‌ای بود.
هویت پ‌ک‌ک‌ای هم مساویه با مبارزه‌ی رهایی‌بخش ملی؛ طبق گفته‌ی کمال پیر ”می‌خواد ده سال طول بکشه یا بیست سال، فرقی نمی‌کنه. مهم اینه که بر پایه‌ی خط‌مشی مبارزاتی، باید به‌سوی پیروزی شتافت.“ همچنین یکی دیگه از این شهدای بزرگ‌مون رفیق مظلوم دوغان بود که با یه چوب کبریت، شعله‌ی آزادی رو در زندان برافروخت. هیچ‌کسی در طول تاریخ و امروزه، دچار بی‌امکاناتی‌ای بیشتر از اونچه که این رفقا باهاش مواجه بودن، نبوده. این رفقا دچار بیشترین بی‌امکاناتی بودن و تنها امکان اونا، بدن‌شون بود که اونو هم قهرمانانه فدا کردن. در محیطی دشوار و پر از شکنجه‌های وحشتناک قرار داشتن.
با وجود این، آیا اونا عظیم‌ترین قهرمانی رو در برابر این شکنجه‌ها نشون ندادن؟ آیا اونا در دورانی که امید و ایمان کمتر یافت میشد، در مرحله‌ای که حزب با خطر نابودی مواجه بود، با شخصیت بزرگی که از خودشون نشون دادن و با فداکردن خودشون، نقش مهمی در نجات حزب و در نتیجه، تاریخ نداشتن؟ آیا اعتقاد و امیدشون تا لحظه‌ی آخر، عظیم نبود، اون هم در اون شرایط؟ آیا دارای اصیل‌ترین شور و شوق و پایبندی به زندگی نبودن؟ کدوم یک از شما با چنین محیط آکنده از سختی، شکنجه، ناامیدی و بی‌اعتقادی روبروئه؟
نه، هیچ کدوم‌تون در همچین وضعیتی نیستید. به‌خصوص در شرایط آزادانه‌ی جنگ و مبارزه، وضعیت هیچ یک از شما نه اون‌قدر بد و ناگواره، نه سخته و نه دچار بی‌امکاناتی هستید. برعکس، همه چیز در حد فراوانی وجود داره. در این صورت، گرامیداشت یاد و خاطره‌ی مقاومتگران چهاردهم ژوئیه به این معناست که غیر ممکنه این وضعیت شایع‌شده در بین ما، پذیرفته و لاپوشانی بشه و مسلمه که باید تمامی موارد ناسازگار با اون مقاومت عظیم، کنار زده بشه.
دوم اینکه، باید همه‌ی امکانات مقاومت رو به‌شكل فوق‌العاده‌ی بکار گرفت و روی پیروزی تمرکز کرد. گرامیداشت به‌شیوه‌ای غیر از این، قطعاً ریاکارانه است. ما بطور مستمر به گرامیداشت یاد این قهرمانان بزرگ مقاومت می‌پردازیم، اونو ارزیابی می‌کنیم. من همچنان پایبندیمو بر این اساس حفظ کرده‌م و اساساً بهش عمل هم کرده‌م. بر این مبنا، وارد پیكار بزرگی شدیم. گفته میشد ”رفقایی که در زندان مبارزه می‌کنن دیگه کمی خارج از چارچوب جنگ و دیسیپلین سازمانی قرار بگیرن؛ خسته شده‌ن، بذارید کمی اوقات‌شون رو به میل خودشون بگذرونن!“ من هم می‌خواستم این رفقا زندگی خیلی راحتی داشته باشن. حتی شاید هم باری از روی دوشم برداشته می‌شد. اما وقتی قضیه‌ی گرامیداشت قهرمانان بزرگی که در زندان مقاومت کردن مطرح میشد، این توانو در خودم پیدا نکردم. گفتم ”همه‌ی زندان یه طرف، عزم این رفقا یه طرف، کدومش ترجیح خواهد شد؟ هیچ گزینه دیگه‌ای جز انتخاب اون رفقا پیدا نكردم. در غیر این صورت، اعتمادشون به خودمونو از دست می‌دادیم، و رفتارمون خیانت محسوب می‌شد.
بر این باورم که هیچکسی حق نداره به ما بگه ”من ضعیف‌ام، در شرایط سختی قرار دارم، می‌خوام برای خودم زندگی کنم.“ شما قطعاً باید اینو درک کنید، به‌خصوص رفقای زندانی. من چیکار کنم؟ تصمیم و دستور، از همین ارزش‌ها ناشی میشن. یه پایبندی عظیم مطرحه و این برای من در حکم وصیته. و من اگه یه انسان بی‌اصالت نباشم و اگه رفیق راه‌شون هستم، ضروریات پایبندی به اونا رو مسلماً بجا خواهم آورد. این امر صرفاً با مسئولیت رهبری هم ارتباطی نداره؛ بلکه یاد و خاطره‌ی شهداس، وصیت‌نامه‌ی اون‌هاس، بهش پایبند می‌مونیم و این قابل بحث نیست. بحث‌کردن با ما بر سر این موضوع ریاکاریه؛ زمینه‌سازی برای مزدوریه، حتی اگه با نیت پاک هم باشه.
باز هم تاکید می‌کنم؛ حتی افرادی که در بدترین شرایط قرار دارن، به اندازه‌ی اونا در سختی نیستن؛ به اندازه‌ی اونا در شرایط بی‌امکاناتی قرار نگرفته‌ن.»

عبدالله اوجالان
۱۴ ژوئیه ۱۹۹۸

بخش اول تحلیلات؛
مقاومت عظیم ۱۴ ژوئیه زیربنای همه پیروزی‌هاست

آدرس كانال اندیشه اوجالان در یوتیوب:
https://www.youtube.com/@AndishayeA.Ojalan/videos

https://t.me/andishayeojalan
...