**گویند مرا چو زاد مادر
بویید مرا زیاد مادر

بویید مرا سپس به دکتر
یک پول قُلُمبه داد مادر!

شب تا خود صبح صورتش را
بر صورت من نهاد مادر

تا من نکشم عذاب مالید
بر با... من پُماد مادر!

نه ماه شنید بی توقف
از بنده صدای داد مادر

قنداقه گل گلی به من بست!
نامید مرا جواد مادر!

تا عَر نزنم! برای من خواند
اشعار سخیف و شاد مادر!

تا من نکنم خراب‌کاری
صبحانه به من نداد مادر!

صبحانه نداد و در عوض دوخت
شلوار مرا گشاد مادر!

بی منت و مزد در نهادم
از جان خودش نهاد مادر

یک بچه‌ی بی سواد بودم
آموخت به من سواد مادر

ماژیک شدم ولی خودش شد
باریک تر از مداد مادر

چون سرو نشسته از سر لطف
بر پای من اوفتاد مادر

مادر بودن چقدر سخت است
عمر تو دراز باد مادر**

"سعید بیابانکی"
#به_وقت_شعر

ولادت حضرت زهرا (س) و روز مادر مبارک
@literature_basu

یلدا، روزِ اورمَزد از ماه دی
دربارهٔ شبِ یلدا از استاد ژاله آموزگار، معلمِ زبان و فرهنگِ ایران باستان

@literature_basu

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

عالم از نالهٔ عشاق مبادا خالی
که خوش‌آهنگ و فرح‌بخش هوایی دارد

پیر دردی‌کش ما گرچه ندارد زر و زور
خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

محترم دار دلم کاین مگس قندپرست
تا هواخواه تو شد فرّ همایی دارد

از عدالت نبود دور گرش پرسد حال
پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند:
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

نغز گفت آن بت ترسابچهٔ باده پرست
شادی روی کسی خور که صفایی دارد

خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند
و از زبان تو تمنای دعایی دارد

"حافظ"

#به_وقت_شعر

@literature_basu

پاییز می رسد که مرا مبتلا کند
با رنگ های تازه مرا آشنا کند

پاییز می رسد که همانند سال پیش
خود را دوباره در دل قالیچه، جا کند

او می رسد که از پس نه ماه انتظار
راز درخت باغچه را بر ملا کند

او قول داده است که امسال از سفر
اندوه های تازه بیارد ـ خدا کند ـ

او می رسد که باز هم عاشق کند مرا
او قول داده است به قولش وفا کند

پاییز عاشق است و راهی نمانده است
جز این که روز و شب بنشیند دعا کند ـ

شاید اثر کند و خداوند فصل ها
یک فصل را به خاطر او جا به جا کند

تقویم خواست از تو بگیرد بهار را
تقدیر خواست راه شما را جدا کند

خش خش... صدای پای خزان است، یک نفر
در را به روی حضرت پاییز وا کند

✍?"علیرضا بدیع"
?"حجت اشرف‌زاده"

#به_وقت_شعر

@literature_basu

فرمان تشکیل فرهنگستان ایران، ۲۹ اردیبهشت ۱۳۱۴ صادر شد. این فرهنگستان تا سال ۱۳۳۳ فعالیّت کرد. پس‌از آن فرهنگستان زبان ایران معروف به فرهنگستان دوم در سال ۱۳۴۷ تأسیس و نخستین جلسۀ آن در ۲۳ آبان ۱۳۴۹ تشکیل شد و تا سال ۱۳۵۷ فعالیت کرد.
اساسنامۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی یعنی فرهنگستان سوم در سال ۱۳۶۸ به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید. برپایۀ این اساسنامه، فرهنگستان زبان و ادب فارسی ۲۵ عضو پیوستۀ ایرانی و ۱۰ عضو وابستۀ غیرایرانی دارد و شمار اعضای وابسته و افتخاری آن بنا به تشخیص و تصویب شورای فرهنگستان است. شورا عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ دوم مرداد ۱۳۶۹ هفده تن از محققان و ادیبان و صاحب‌نظران برجستۀ زبان و ادب فارسی را برگزید و برای صدور حکم عضویّت پیوسته در شورای فرهنگستان به ریاست جمهوری معرّفی کرد. نخستین نشست شورای فرهنگستان، ۲۶ شهریور ۱۳۶۹ در محل کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران برگزار شد.

نخستین اعضای منتخب فرهنگستان عبارت بودند از: احمد آرام، نصرالله پورجوادی، حسن حبیبی، غلامعلی حدّاد عادل، بهاءالدّین خرمشاهی، محمّد خوانساری، محمّدتقی دانش‌پژوه، سیمین دانشور، علی رواقی، سیّد جعفر شهیدی، طاهره صفّارزاده، حمید فرزام، فتح‌الله مجتبائی، مهدی محقّق، سیّد محمّد محیط طباطبائی، ابوالحسن نجفی و غلامحسین یوسفی.

از میان این استادان، زنده‌یادان دانشور، شهیدی و یوسفی، از آغاز، به علّت گرفتاری‌های شخصی، از حضور در شورا و عضویّت در فرهنگستان عذرخواهی و استعفا کردند.

پس‌از آغاز فعالیت فرهنگستان، زنده‌یادان عبدالمحمد آیتی، منوچهر امیری، قیصر امین‌پور، احمد تفضلی، جواد حدیدی، بهمن سرکاراتی، اسماعیل سعادت، احمد سمیعی گیلانی، بدرالزمان قریب، مصطفی مقربی، ابوالحسن نجفی و سلیم نیساری نیز به عضویت پیوستۀ فرهنگستان برگزیده شدند.

اکنون اعضای پیوستۀ ایرانی فرهنگستان عبارت‌اند از: ژاله آموزگار، موسی اسوار، حسن انوری، نصرالله پورجوادی، محمدرضا ترکی، مسعود جعفری جزی، احمد جلالی، غلامعلی حداد عادل، بهاءالدین خرّمشاهی، محمد دبیرمقدم، حسن رضایی باغ‌بیدی، علی رواقی، علی‌اشرف صادقی، محمود عابدی، امید طبیب‌زاده، کامران فانی، فتح‌الله مجتبائی، مهدی محقق، هوشنگ مرادی کرمانی، حسین معصومی همدانی، محمدعلی موحد و محمدجعفر یاحقی.
@theapll