? مطالعهٔ مزایا و معایب اعتراضات خیابانی محله‌محور

هر فراخوانی از جمله یک فراخوان با رویکرد محله‌محور مزایا و معایبی دارند. برای مثال همونقدر که تجمع در منطقه‌ای که برای مبارز آشناست یک نقطهٔ قوت محسوب می‌شود می‌تواند فرایند شناسایی‌اش رو هم تسهیل کند. به همین دلیل در این توییت سعی داریم که مزایا و معایب این نوع تجمع را بررسی کنیم و در حد توان راه حلی برای رفع نقاط ضعف موجود پیشنهاد بدیم.

? مزایا:
⁃ استراژی قوی‌تر برای حمله، دفاع مشروع، یا فرار به دلیل تسلط بهتر به جغرافیای محل و اطلاع از محل ساختمان‌ها و اشخاص حکومتی
⁃ کمتر بودن دغدغهٔ دستگیری تا رسیدن به محل تجمع به‌خصوص در صورت همراه داشتن مهمات و تجهیزات
⁃ شناسایی راحت‌تر نفوذی‌ها
⁃ بالا رفتن نرخ مشارکت افراد سطح ۴ و ۵ به دلیل داشتن آرامش روانی بیشتر به‌خاطر نزدیک بودن به محدودهٔ محل زندگی
⁃ فرسایش و سردرگمی نیروهای سرکوبگر در صورت تشکیل مداوم هسته‌های اولیه در نقاط مختلف شهر
⁃ امکان حرکت به سمت نزدیک‌ترین محل در صورت عدم تشکیل هستهٔ اولیه در محلهٔ خود
⁃ بالا رفتن احتمال تشکیل هستهٔ اولیه به دلیل عدم تمرکز نیروهای سرکوبگر و سرعت بالاتر در برپایی آتش و ایجاد راهبندان و ترافیک
⁃ اعتماد بیشتر به امن بودن منازل برای پناه بردن و یا دفاع مشروع از پشت بام
⁃ امکان طراحی استراتژی مختص هر محله متناسب با بافت منطقه و آماده‌سازی محل در روزهای پیش از فراخوان
⁃ بالا بودن شانس تسخیر محله و تزریق شجاعت و امید به مبارزین

? معایب
⁃ امکان شناسایی و دستگیری سریع‌تر به علت کوچکتر بودن محوطه مورد گشت و بازرسی و یا کم بودن تراکم جمعیت
⁃ عدم نزدیکی به نقاط استراتژیک
⁃ نداشتن هدف و برنامه به دلیل پراکندگی تجمعات و دشواری به هم پیوستن هسته‌های اولیه تشکیل شده
⁃ کم شدن تاثیرگذاری فراخوان‌ها در درازمدت به‌دلیل نبود دستاورد بزرگ و ملموس

? راهکارها:
⁃ تعریف هدف از تجمع محله‌محور مانند فتح کلانتری‌ها، پایگاه‌های بسیج، ساختمان‌های دولتی، مسدود کردن مسیرهای ورودی به محل و …
⁃ مطالعهٔ تخصصی جغرافیای شهر به منظور تعیین چندین هدف استراتژیک و انتخاب محلات پیرامونی برای تجمع و محاصرهٔ آنها در صورت تشکیل هستهٔ اولیه
⁃ فتح محله به محله به روش عنکبوتی به این صورت که به محض تشکیل هستهٔ ‌اولیه در یک محله، ۳۰ درصد جمعیت وظیفهٔ حفظ کنترل محل را بر عهده بگیرند و ۷۰ درصد به سمت نزدیکترین محل که به علت سرکوب یا عدم استقبال گسترده قادر به تشکیل هستهٔ اولیه نشده‌اند بروند.
⁃ توجه دو چندان به پوشاندن چهره، استفاده از تیپ متفاوت و به‌طور کلی روش‌های استتار و همچنین انجام عملیات‌های پارتیزانی بعد از تاریک شدن هوا برای جلوگیری از شناسایی توسط مزدوران محل و یا ثبت دوربین‌های مدار بسته
⁃ تلفیق روش مسیرمحور در روز با روش محله‌محور در شب برای فرسایش نیروهای سرکوب و بالا بردن شانس موفقیت در عملیات پارتیزانی و خنثی‌سازی

#مهسا_امینی
#صدمحله_میدان

@Meidan_100

🟠 چطور من به‌عنوان یک پزشک و عضوی از کادر درمان، یک مبارز شدم؟

یک پزشک در مرحله اول یک مبارز میدانی‌ست.
مبارزی که مانند سایرین تخصصی مختص خودش دارد.
برای هرکسی مبارزه از یک اتفاق و یا یک جهان‌بینی جدید آغاز می شود و آن شخص را در مسیر مبارزه قرار می‌دهد و به مرور جایگاه خود را پیدا می‌کند.
پزشکان مبارز در سطح‌بندی‌های مختلف می‌توانند به دیگر مبارزین کمک کنند که می تواند به شرح زیر باشد:

⁃ درمان مجروحان در خیابان و یا محل‌های امن (سطح ۲ و ۳)
⁃ آموزش و تربیت امدادگر (سطح ۲، ۳، ۴ و ۵)
⁃ افشاگری فسادهای سیستمی در بخش بهداشت و درمان (سطح ۲، ۳، ۴ و ۵)
⁃ کمک به فراری دادن مجروح از مرکز درمانی( ۲و ۳ و در صورت کمک داشتن ۴)
⁃ تهیه دارو و تجهیزات در مقادیر زیاد به علت دسترسی راحت تر (۲، ۳ و ۴)
⁃ نافرمانی‌های مدنی در محیط کار با حفظ موقعیت شغلی
⁃ آگاه‌سازی در مورد مسیر انقلاب و الزام به تغییر رژیم افراد جامعه و یا همکاران و بیماران.

از طرفی پزشکان علاوه بر دیگر مراقبت‌های امنیتی باید این چند نکته را نیز رعایت کنند:
⁃ به علت شناسایی سریع‌تر با کد نظام پزشکی، تحت هیچ شرایطی اقدام به استفاده مستقیم از کد خود نکنند.
⁃ در محیط کاری فعالیت‌های مخفی و پوششی داشته باشند.
⁃ در صورت حضور بر بالین مجروح در منازل مختلف، آموزش‌های تشخیص دعوت‌های تله و خطرناک را ببینند.
پزشکان مبارز اطلاعات دقیق‌تری از مجروحین و آسیب‌های آنها می‌توانند در اختیار جامعه جهانی قرار دهند، برای مثال تجربه اکثر پزشکان مبارز از مجروحین از دست دادن جان به علت خونریزی است.
توجه به این نکته هم برای مبارزین، هم برای دیگر امدادگران مفید و باعث توجه حامیان مبارزین به نیازها و مشکلات خیابان می‌شود.

@Meidan_100

? گزارش وضعیت کنونی تجهیزات و خدمات پزشکی داخل ایران | بخش ۳

مانند تمام مردم ایران، پزشکان و کادر درمان نیز با مشکلات و فشارهای زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. اما چون تصور جامعه از پزشکان تا حدودی کمال‌گرایانه است، تصمیم گرفتیم بخشی از مشکلات کادر درمان را زیر سایهٔ منحوس جمهوری اسلامی گزارش کنیم:

- یک پزشک تا رسیدن به نقطه درآمد راه بسیار درازی در پیش دارد. از دورهٔ دانشجویی عمومی تا اینترن و رزیدنت و...، دانشجویان پزشکی در مدت تحصیل ۷ سالهٔ خود درآمد بسیار پایینی دارند. در حالی که در بیشتر کشورهای جهان، دانشجویان رزیدنتی و انترن‌ها به عنوان یک پزشک مستقل فعالیت می‌کنند و حقوق و مزایای یک پزشک شامل حالشان می‌شود. در کشور ما برای انترن‌ها با برچسب دانشجو، در مقابل فعالیت‌های آموزشی و درمانی که تقریبا حدود ۹۰ ساعت در هفته است (این عدد در واقعیت بیشتر می‌باشد). از حقوق چندانی برخوردار نیستند و تاکنون حتی با وجود اعتراض و حتی بالا رفتن آمار خودکشی دانشجویان پزشکی، رژیم همچنان سواستفاده از نیروی کار متخصص بدون هزینه را به حمایت از کادری که سلامت تمام اقشار جامعه در دستان اوست ترجیح می‌دهد.

- پزشکان در ایران برای درمان شما محدودیت دارند! بله، کاملا درست خواندید. اگر یک پزشک به خانم بارداری برای اطمینان از سلامت جنین پیشنهاد غربالگری بدهد و یا وی را راهنمایی به انجام این کار کند با تهدید، بازداشت و حتی باطل شدن پروانهٔ طبابت روبه‌رو خواهد شد.

- از مشکلاتی که این روزها جامعه واقعی پزشکی را درگیر و نگران کرده مساله پزشکان سهمیه‌ای و تنبلی، بی‌کفایتی و بی‌سوادی آن‌هاست. تعداد بالای این گروه از پزشکان شرایط درمان بیماران را سخت‌تر کرده است. پزشکانی که با تلاش و عشق به درمانِ بیمار درس خوانده و فارغ‌التحصیل شده‌اند در مراکز درمانی نسبت به بیماران احساس مسئولیت می‌کنند و این بار سنگین‌تری بر دوش آن‌ها می‌گذارد؛ زیرا به عبارت ساده‌تر باید جور پزشکان سهمیه‌ای را هم بکشند تا جان بیماران حفظ شود! این در حالی‌ست که مرخصی، مزایا، حقوق بیشتر و پرداخت به موقع فقط برای عزیزدردانه‌های رژیم می باشد.

- در باب امنیت و فشارهای امنیتی بر پزشکان تنها یاد کردن از جاویدنام آسمانی دکتر آیدا رستمی بیانگر میزان فاجعه می‌باشد. اما اگر بخواهیم از مانده‌ها هم یاد کنیم می‌توانیم به پزشکانی که همچنان در بند هستند اشاره کنیم که تعداد بسیاری از آنها گمنام هستند و به دلیل مداوای مجروحان توسط رژیم ربوده شده‌اند. فضای بیمارستان‌ها به شدت امنیتی‌ست. حراست بیمارستان‌ها را مخبرین و دست‌نشانده‌های رژیم تشکیل داده‌اند که یعنی اگر پزشک و یا کادر درمانی که تلاشی برای نجات مبارزین، چه درمانی و چه فرار انجام دهد در کمترین حالت با آیندهٔ شغلی و در بالاترین حد جان خود ریسک کرده است.

- اما بزرگترین دغدغهٔ یک پزشک، درمان بیمار است؛ پزشکانی که می‌دانند داروی X و یا آزمایش Y می‌تواند نقش بسیار مهمی در درمان بیمارش ایفا کند اما چون می‌داند این راهکار در ایران موجود نیست مجبور به انتخاب درمان‌های ریسکی و طولانی می‌شود. این در حالی‌ست که حتی گفتن این مساله به بیمار هم به علت حفظ روحیه ممکن نیست و باعث تهمت‌ها و سوتفاهم‌های بسیاری از سمت بیماران می شود.
پزشکان در بعضی موارد مجبور به استفاده از ماده.ای جایگزین و شاید حتی کاملا بی‌ربط می‌شوند، صرفا برای اینکه جلوی آسیب بیشتر گرفته شود. اگر بخواهیم به زبان ساده شرایط درمان یک بیمار توسط پزشک در ایرانِ تحت اشغال رژیم جمهوری اسلامی را به شما بگوییم مثل این می‌ماند که شخصی مجبور شود با چوب شکسته، سنگ و کلوخ و ماسه ساحل برجی ۳۰ طبقه برای سکونت بسازد و ساکنین به جای اعتراض به شهرداری برای عدم تامین مواد اولیهٔ مقاوم و درست، یقهٔ سازندهٔ بی‌نوا را بگیرند.

در پایان این سرفصل از شما خواهشمندیم در هر کجای دنیا که هستید منصفانه به مبحث درمان در داخل ایران نگاهی بندازید و شرایط داخل کشور را به هیچ عنوان با هیچ شرایط استانداردی قیاس نکنید. باشد که برای شما بعضی راهکارهای تجربی جایگزین در مبحث درمان قابل درک باشد.
به امید روز آزادی

#مهسا_امینی
#صدمحله_میدان
@Meidan_100

? گزارش وضعیت کنونی تجهیزات و خدمات پزشکی در ایران | بخش ۲

رژیم اشغالگر جمهوری اسلامی در بحث کمبود دارو با بهانهٔ تحریم از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کند اما در مواردی مانند تجهیزات درمانی حیاتی راهی برای فرار ندارد.
زیرا روزی نیست که برای فریب افکار عمومی در اخبار از اختراع و ساخت نمونهٔ ایرانی از یک تجهیزات درمانی خبر ندهد و چه بسیار سران و وابستگان به رژیم هستند که به بهانهٔ شرکت‌های واردات یا پروژه‌های تولیدی پولشویی و اختلاس می‌کنند.
در حالی که حتی ساده‌ترین ابزار جراحی‌های ارتوپدی در دسترس نیست. نقل قول زیر از زبان یک پزشک متخصص جراحی‌های ارتوپدی‌ست:
«درود. من اگه از دید رشتهٔ خودم به مساله نگاه کنم، مشکلات زیادی داریم.
غیر از نبودن داروهای مورد نیاز اصل؛ پروتزهای مفاصل به سختی گیر میاد و اکثر شرکت‌ها سایزهای پروتز زانو، هیپ و شانه را ناقص دارند که حین عمل با مشکلات زیادی مواجه می‌شیم.
در خصوص پیچ و پلاک‌ها هم به همین ترتیب هست. اجناس خارجی باکیفیت یا نیست و یا ناقص است. اجناس چینی و پاکستانی با کیفیت بسیار پایین و اجناس ایرانی با کیفیت نسبتا قابل قبول ولی با تنوع بسیار کم در دسترس هستند.»
مسالهٔ کمبود تجهیزات آنچنان موضوع عیانی‌ست که حتی خبرگذاری‌های وابسته به رژیم هم به آن اشاره می‌کنند. خبرگذاری ایسنا اردیبهشت سال جاری نامهٔ جنجالی رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس آخوندی را منتشر کرد.
طبق آمار قطعا دستکاری و تلطیف‌شده‌ای که در نامه ذکر شده:
- کشور با کمبود شدید کالاهای درمانی قلبی عروقی، ارتوپدی، چشم‌پزشکی، جراحی عمومی و ترمیمی مواجه است و به دلیل سیاست‌گذاری‌های غلط کمبود در حدی‌ست که حتی ارگان‌هایی مانند هیات امنای صرفه‌جویی ارزی به دلیل تمام‌شدن ذخایر برنامه ریزی شدهٔ کالا‌ها از پس تأمین تجهیزات برنمی‌آیند.
- عدم پرداخت بدهی دولت به بیمه‌ها باعث شده که بیمه‌ها بسیاری از کالاها را تحت پوشش قرار ندهد و فشار هزینه‌ها به فشار عدم تامین کالای مورد نیاز برای جراحی اضافه شود.
- عدم اختصاص بودجهٔ کافی به بخش بهداشت توسط رژیم؛ در این نامه گزارش شده که حداقل مبلغ پیش‌بینی شده برای بودجهٔ ۱۴۰۲، ۱۰۵ همت بوده که تنها ۶۹ همت آن تخصیص داده شده؛ ضمن اینکه می‌دانیم در سیستم فاسد جمهوری اسلامی مقادیر زیادی از همین مبلغ ناچیز نیز چپاول می‌شود.
- متاسفانه به دلیل این کمبودها بخشی از کالاهای پزشکی یک‌بار مصرف چندین بار استفاده می‌شوند و در مراکز درمانی این اتفاق به امری طبیعی تبدیل شده که خبر از فاجعهٔ بهداشتی بسیار بزرگ در آینده‌ای نه چندان دور در ایرانِ تحت اشغال رژیم می‌دهد. 
در نامهٔ مذکور به یکی از فاجعه‌بارترین اتفاقات در مراکز درمانی اشاره شد که در هرکجای دنیا حتی شک به این مساله تمام ماهیت نظام سلامت و در ادامه دولت وقت را زیر سؤال می‌برد و آن‌ هم استفاده چندین‌باره از کالاهای یک‌بار مصرف و عادی شدن این مساله در مراکز درمانی ایران می‌باشد. چیزی که گمان نمی‌کنیم برای بسیاری از عزیزان سراسر دنیا قابل تصور و باور باشد.
و در نهایت تمامیت این فجایع صرفا متوجه جمهوری اسلامی و شخص علی خامنه‌ای می‌باشد؛ زیرا در بحث تامین تجهیزات، کشور نه از لحاظ مالی و نه موانع بین‌المللی با چالشی روبه‌رو نیست.
تنها و تنها چالش؛ زیاده‌خواهی، میل به جنگ‌افروزی و اهمیت نداشتن جان مردم ایران برای علی خامنه‌ای‌ست.
چرا که ثروت هست، اما در راه اقدامات تروریستی و خرید و فروش اسلحه و تجهیزات جنگی مصرف می شود.

#مهسا_امینی
#صدمحله_میدان

@Meidan_100