بهتر است

گر خدا پایی در این عالم گذارد بهتر است
آدمی را بر سر جایش گمارد بهتر است

نه نیازی نیست اینجا باز پیغمبر شوی
هر که بر کیش خودش ایمان بیارد بهتر است

چون ندارد مشتری بازار ارباب هنر
مرد دهقان را بگو آفت بکارد بهتر است

چشم خیس عاشقان رسوا کند معشوقه را
در چنین حالی اگر باران ببارد بهتر است

چون زمستان است و حرفی نیست از خورشید صبح
مرد اگر از سینه اش آهی بر آرد بهتر است

پشت پلک شب اگر روشن شود آیینه ای
عاشق آنجا تا سحر اختر شمارد بهتر است

فرق دارد زندگی با زندگی در کیش ما
هر که چون شیشه خودش سایه ندارد بهتر است

#علی_آراسته

نفرین نیاکان

امروز غم و غصه ی ما نان شده است
نانی که خودش علت ایمان شده است

در سفره ما نان کمی بود ولی
آن هم به خدا برابر جان شده است

گرگی که به گله آمده می دانیم
امروز خودش رفیق چوپان شده است

گفتند که کدخدای ده بی خبر است
از آنکه در این شهر خودش خان شده است

افسوس که جایگاه شیران غیور
جولانگه کفتار و شغالان شده است

این گرد و غبار آسمان می گوید
هنگام فرار تک سواران شده است

هر چیز به جز مصیبت مردم شهر
در خانه کدخدای عنوان شده است

ای وای که این همه فساد و تزویر
از چشم شما چگونه پنهان شده است

افسوس که افکار شما نامردان
لبریز دغل و کفر و بهتان شده است

از یمن شما بود که این خاک عزیز
مستوجب نفرین نیاکان شده است

#علی_آراسته

تاریک است

در این تیره شب سنگین چراغ ماه تاریک است
مهیا کن چراغی را که کل راه تاریک است

چراغی را تو روشن کن که شرح ماجرا این است
درون سینه تنگم ز حجم آه تاریک است

تمام خانه ها امشب اسیر بغض تنهایی است
ولی آیینه هامان گاه روشن گاه تاریک است

چراغی تا سحر اینجا دگر پت پت نخواهد کرد
چرا که خانه های آدم خودخواه تاریک است

بیا از اسب خود پایین رخت را بر زمین بگذار
ببین هر جا بود اصرار یا اکراه تاریک است

بگو با نابرادر ها کجا شد رسم مهمانی
شغادی مانده و رستم میان چاه تاریک است

محبت در دل ما ریشه کرده است و همین کافی است
چرا که بی محبت کاخ های شاه تاریک است

#علی_آراسته

باغ سبز

چیزی دگر از عمر زمستان نمانده است
از باغ سبز جز تن عریان نمانده است

آیینه را به سنگ شقاوت شکسته اید
با این هدف که شوکت ایمان نمانده است

با دست خود عیار هنر را شکسته ایم
دیگر هنر به گردش دوران نمانده است

ابر بهار آمد و گریان گذشت و رفت
وقتی بهار در دل گلدان نمانده است

از هیبت و هراس زمستانی شما
در سفره های خالی ما نان نمانده است

کشتی نساز نوح نبی چون که بعد از این
در موج خیز حادثه طوفان نمانده است

هر کس خلاف میل شما حرف می زند
جایش فقط به گوشه زندان نمانده است

تا می شود به میل شما قامتش ولی
در پیکرش اگر چه کنون جان نمانده است

شد رو به موت کشور خوبم خدای من
حالی دگر به کشور ایران نمانده است

#علی_آراسته

نیستند

ساکنان شهر من مانند سابق نیستند
دلبری ها می کنند اما نه عاشق نیستند

مردمان سرزمین آرش و رستم کنون
جز به فکر خویشتن فکر خلایق نیستند

هر طرف رو می کنم این مهد عرفان و هنر
دوستدار دانش اند اما محقق نیستند

غرق در اندیشه های باطل صد ساله اند
اهل احساسند اما اهل منطق نیستند

دخل هاشان با ریال و خرج هاشان با دلار
دخل و خرج مردمان با هم مطابق نیستند

سینه ها از غم لبالب دستها اما تهی
هیچ کس از این اهالی بی علایق نیستند

دوست دارم پر گشایم راه غربت را بگیرم
بس که اینجا مردمان با من موافق نیستند

#علی_آراسته

مخمل عشق

آن چیست که در خاطره ها هست و جدا نیست
آن مخمل عشق است که از سینه رها نیست

با آن که ملول است دل از طرز نگاهت
چیزی به جز از عشق در اندیشه ی ما نیست

گاهی قدمی رنجه کن ای عشق که بی تو
در کلبه بی رونق ما نیز صفا نیست

حاجی به طواف حرمت آمده گفتم
این شخص در این شهر دگر اهل ریا نیست

چون نیک نظر کردم و دیدم هدفش را
گفتم که در این شخص دگر نور خدا نیست

چون بسته به پیشانی خود مهر سجودی
دیدم اثر مهر رد سعی و منا نیست

چیزی که چنان دلهره افتاده به جانم
آن است که حاجی دگر انگشت نما نیست

#علی_آراسته