همیشه بهاری‌ام:
من و زندگی‌ام از همان‌ جایی آغاز شد که تو را دیدم، شنیدم، خواندم و قلباً ایمان آوردم به تو که خوب‌ترین و عزیزترین آدم زندگی‌ام هستی. دقیقاً به یاد نمی‌آورم از کجا و چگونه آمدی، اما ماندگارترین آدم برای من ماندی، تا همیشه و تا ابد. همین بودن رگه‌ی زنده ماندن من است. و همین که پا به پای هم از این جاده به آن جاده برویم، همین که با هم موسیقی بشنویم، همین که مسیر زندگی‌مان را با هم می‌رویم، همین که دوستم می‌داری و دوستت می‌دارم، همین که همیشه ماندنیِ زندگی‌ام هستی، همین که نامم را صدا می‌زنی ذوق می‌کنم، همین که می‌خندی عاشق‌ترت می‌شوم، همین که خوش‌قلب‌ترین مرد جهانی و من در کنارم دارمت. ووو همین داشته‌های بی‌شماری که فقط با تو می‌شمارم‌شان و با تو قدم برمی‌دارم تا به انجام آنچه می‌خواهم برسد، باعث خوشی بی‌پایان من هست.

اینکه دقیقاً خوشبختی چیست؟ و من به معنیِ واقعی کلمه خوشبخت ام. وقتی با تو در خواب‌هایم قدم بر می‌دارم، سبک‌بال می‌شوم. وقتی دیدنت خوشحالی نیست چیزی بیشتری از خوشحالی در من می‌کارد. وقتی حرف‌های تو دلگرم‌ترم می‌کند، به زندگی و به امیدوار ماندن. وقتی تو می‌باشی نور می‌تابد، امید جوانه می‌زند و خوشحالی در رگ‌هایم می‌دَود. وقتی یک «جانم» صدا کردن‌هایت از هزار و یک حرف دیگر شنیدنی‌تر است. وقتی تو؛ فقط تو آرام «جان و جانم» هستی. وقتی چشم‌هایت جهان من است که دوست دارم سال‌های دراز غرق آن باشم، غرق در دریایی عشق. پس باید خوش‌اقبال باشم که هستم.

تو را بی‌حساب، بی‌مثال و برای همیشه تا ابد دوست میدارم و از همین دورهای دور می‌بوسمت.

~

از همین حالا اشتیاقی که برای شروع جلد چهارم آنی‌شرلی دارم، بهتر است که هیچ حرفی نزنم. از صبح تا حالا چشم‌های بیچاره‌ام به سطرهای کتاب چسپیده بود، آن‌چنان که وضع‌شان چندان خوب نیست، از یک‌سو هم مطمینم که اگر کتاب چهارمی را به دست بگیرم بدون اینکه به چیزی فکر کنم می‌خوانم تا اینکه شب هم به صبح برسد. و اما باید مراعت چشم‌های بیچاره‌ام هم داشته باشم، ازین‌رو با چشم‌های پت از کنار کتاب چهارمی می‌گذرم.

؛):(