هنر پدرسالار بین هنر و غیر هنر مرز مشخصی داره و در زمان مدرنیسم هم با تقسیم دوباره‌اش بین هنرهای فرمال و متعالی و هنرای کیچ و بی‌معنی، بیشتر مرزبندیش کردن.
توی این هنر مولف و مخاطب وجود داره و بین این دوتا رابط‌هایی هم هستن مثل مفسر و منتقد.
هنرها توی موزه‌ها به حالت کالا به نمایش درمیان و میتونن از بیرون مورد مشاهده قرار بگیرن و درک بشن.
(مثل همین هنری که الان رایجه دیگه.)

ولی در هنر مادرسالار مرزبندی‌ای وجود نداره. هنر بر پایه‌ی جاذبه و خلسه میچرخه. واسطه‌ای وجود نداره. تماشاچی از بیرون متوجه نمیشه که درون این هنر چی میگذره تا زمانی که خودش وارد اون رویداد بشه و بخشی ازش بشه. به طبیعت احترام گذاشته میشه و به پاسخی که از سمت طبیعت میگرفتن «افسانه و جادو» میگفتن و اسطوره‌ها رو میساختن تا بتونن با زبان نمادها با طبیعت ارتباط بگیرن.
و احساسات با عقل و اندیشه و عمل در هم آمیخته بوده و هیچکدوم بر ا‌ون یکی برتری نداشته‌.
پس آیا میشه بازم بهش گفت هنر؟
البته. چون آفریننده‌ی زیباییه.

بذارین مثال بزنم

حس میکنم تهگیِ این داستانتو در حالت جمع و جور تر فرو بردی توی هوبی و یونگیِ دو بازنده😂

واییی😭😭 کاش مینوشتیشش😭😭😭😭 یونگی و تهیونگ چطور هم رو میبینن؟

نقاش‌های مورد علاقم تا الان

- گویا
- میکلانژ
- ایلیا رپین
- هاپر
- لوسین فروید
- جان اورت میلی

خیلی وقت پیش وقتی انیمیشن جک پسری با قلب کوکی رو دیدم، از سبک بخصوص فرانسوی توی ساخت انیمیشنش تحت تاثیر قرار گرفتم. دارکی بخصوصی داشت، توی دیالوگا، شخصیت‌پردازی، آوازها و حتی تم رنگی انیمیشن.
و پایان‌بندیش هم به عنوان یک کارتون... زیادی دارک و منطقی و به شکل قشنگی عاشقانه بود. :(

توی سکانس پایانی یک موزیک خیلی خیلی آروم و ناز و غمگین پلی شد که اون موقع عاشقش شده بودم اما نمیدونستم چطور پیداش کنم. پس یه بخشی از لیریک رو حفظ کردم تا هرجا میتونم سرچش کنم بعدا.
امروز بعد سالها یهو لیریکش برام مرور شد و افتاد سر زبونم.
و بالاخره پیداش کردم.🥹✨

Movie: Jack and the Cuckoo-Clock Heart ⏰

اوکی تو کتابخونه هم داره زلزله میاد الان...
و سقف‌های اینجا کاذبه.

توی زلزله‌های دیروز پریروز یکم از سقف ریخته مثل اینکه. و تعمیرش کردن.