اقتباس از «صد سال تنهایی» وچالش‌های پیش رو

نتفلیکس بار دیگر نشان داد که در دنیای سرگرمی از رویارویی با چالش‌های بزرگ هراسی ندارد. این بار، با اقتباس از شاهکار ادبی گابریل گارسیا مارکز، رمان صد سال تنهایی، گامی جسورانه در تولید محتوای اورجینال برداشته است. این اثر، که به دلیل پیچیدگی و غنای ادبی خود حتی خواندنش نیز چالش‌برانگیز است، اکنون به یک سریال تلویزیونی و به یکی از بزرگ‌ترین تولیدات نتفلیکس در آمریکای لاتین بدل شده است. قرار است این سریال در اواخر پاییز ۲۰۲۴ منتشر شود و به گفته نتفلیکس، تمام تلاش سازندگان بر این بوده است که روح و جوهره رمان مارکز را حفظ کنند.

با وجود بودجه کلان و به‌کارگیری بازیگران و عوامل حرفه‌ای، اقتباس از رمان بزرگی چون صد سال تنهایی آسان نیست. این پروژه با چالش‌های جدی‌ای روبروست که تنها پس از انتشار می‌توان قضاوت کرد که تا چه حد موفق بوده است. مهم‌ترین چالش‌ها عبارتند از:

۱. پیچیدگی روایت
داستان مملو از شخصیت‌های چندلایه، رویدادهای جادویی، و خطوط زمانی غیرخطی است. بازتاب این ویژگی‌ها در قالب یک سریال، نیازمند مهارت و دقت بسیار بالاست.

۲. واقع‌گرایی جادویی
این ویژگی منحصربه‌فرد آثار مارکز باید به‌گونه‌ای ارائه شود که هم برای مخاطب باورپذیر باشد و هم جذابیت جادویی خود را حفظ کند.

۳. انتقال زبان نمادین
زبان ادبی غنی و پرمعنای مارکز یکی از ستون‌های اصلی رمان است. تبدیل این زبان به روایت تصویری یکی از دشوارترین وظایف تیم تولید است.

۴. انتظارات مخاطبان
صد سال تنهایی به‌عنوان یکی از آثار کلاسیک و محبوب جهان، انتظارات بسیار بالایی از این اقتباس ایجاد کرده است.

اینکه آیا نتفلیکس می‌تواند از پس این چالش‌ها برآید، سوالی است که تنها زمان به آن پاسخ خواهد داد. چیزی که مشخص است، این است که این اقتباس می‌تواند به یک نقطه عطف در تاریخ سریال‌سازی تبدیل شود. من شخصاً مشتاقانه منتظر انتشار این سریال هستم.

HADI | زاویه دید

قطار و کلمه‌ها

پشت میز نشسته‌ای. کتاب‌ها روی قفسه هستند. قبلاً می‌نوشتی. حالا دیگر نمی‌نویسی.

"حیف نبود داستان رو گذاشتی کنار؟" سودابه می‌پرسد.
- نه.
- مطمئنی؟
- آره.

دروغ می‌گویی. شب‌ها که نمی‌توانی بخوابی، صدای کاغذها را می‌شنوی. داستان‌نویس درونت هنوز بیدار است و می‌نویسد. کاغذها روی هم تلنبار می‌شوند.

حمید هم پرسیده بود. جواب نداده بودی. دلیلی برای توضیح نمی‌دیدی.

سوار قطار دست‌سازت شده‌ای. قطار تق‌تق می‌کند. زنی پشت سرت نشسته. می‌ترسد.
"نترس،" و می‌گویی. "چیزی نیست" قطارت به راهش ادامه می‌دهد.

پدرت اولین داستانت را در یک عصر گرم خوانده بود. هوا داغ بود. فقط عرق پیشانی‌اش را پاک کرده و چیزی نگفته بود. معلم ادبیات گفته بود استعداد داری. دختری عاشق نثرت شده بود. بعد رفته بود. همه رفته بودند. فقط کلمات مانده بودند. تو دیگر کلمات را هم نمی‌نویسی.

پرده‌ای نازک بین تو و واقعیت آویزان است. مثل پرده‌های خانه پدری‌ات. پشت پرده، معادلات ریاضی هستند. خطوط کد هستند. جلسات کاری هستند. ایمیل‌های فوری هستند. و تو همیشه می‌دوی.

داستان‌نویس درونت از گوشه تاریک ذهنت پوزخند می‌زند. می‌داند. همیشه می‌دانست.

شاید روزی، در جایی، کسانی تو را روی قطار دست‌سازت می‌بینند. نمی‌دانند که تو نویسنده بودی. نمی‌دانند که هنوز می‌نویسی. در خفا. در تاریکی. پشت پرده نازک. جایی که واقعیت نمی‌تواند نفوذ کند.

کلمات منتظرت هستند. صبور. بی‌صدا. مثل پرندگان در قفس. می‌دانند روزی پرواز خواهند کرد. همین. همین؟

HADI | زاویه دید

https://learning.google.com/experiments/learn-about/signup

یک اتفاق فوق العاده در جهان یادگیری از گوگل. البته هنوز در بسیاری از کشورها فعال نشده!

HADI | زاویه دید

يومًا على يوم

با صدای فايا يونان HADI | زاویه دید

متاسفانه مدتی است که به دلیل مشغله‌ی زیاد به اینجا سر نزده‌ام و مبحث تنهایی را هم که شروع کرده بودم و قرار بود آرام آرام گسترشش بدهم ناتمام ماند. امیدوارم امکان دوباره ایجاد شود تا مطلب را پی‌بگیرم.

و اما مشکل اصلی من در نیمه کاره ماندن بسیاری از مباحثی که مطرح کرده‌ام و نشده که به اتمام برسانم این هست که از مسیر هنر و ادبیات دور افتاده‌ام. البته از همان آغازی که آموختن را به صورت خودآگاهانه شروع کردم همیشه میلی دو گانه داشته‌ام یکی به سمت هنر و ادبیات و دیگری علوم و فن آوری. مدت زیادی غلبه با هنر و ادبیات بود، اما بعد از مهاجرت هم از باب ضرورت و هم از باب امکان بیشتر، افتاده‌ام در مسیر علوم و فن آوری که با گذر زمان آن قدر غلبه کرده که دیگر جایی برای عشق اولی نمانده. اگرچه هر چند وقت دست و پایی میزنم اما دوباره می‌افتم توی حوض دومی.

گاهی توقفی ایجاد می‌شود و یاد مسیر سرسبز و زیبای هنر و ادبیات می افتم و کمی اندوهناک و گاهی مضطرب می‌شوم، اما باز هم غرق میشوم و یادم می‌رود. تنها اموری که از این مسیر هنوز برایم مانده تماشای فیلم هست و گوش دادن به موسیقی. هر چه زمان می‌گذرد، ارزش موسیقی برایم مکشوف‌تر می‌شود، این گنجینه‌ی شگفت انگیز بشری که از چه مسیر سختی عبور کرده و خودش را به تثبیت رسانده حیرت زده‌ام می‌کند.

تنها چیزی که می‌توانم بگویم اگر فرصت و امکان فراگیری یک ساز را دارید به هیچ عنوان از خود دریغ نکنید. و امیدوارم به زودی امکان بازگشت و نوشتن ادامه مبحث نا تمامم را هم پیدا کنم.

HADI | زاویه دید

دوره ی آموزشی رایگان کد نویسی دانشگاه استنفورد!

https://codeinplace.stanford.edu

HADI | زاویه دید