همه حرفام دروغ بود.

از آدمای نصفه نیمه بدم میاد. تصمیمای نصفه نیمه، کارای نصفه نیمه، حسای نصفه نیمه، موندنای نصفه نیمه، حرفای نصفه نیمه، رفتنای نصفه نیمه. از همشون بدم میاد.

زنده بودنو همه مفت خریدیم
بهم بگو مُردنو چند میشه گرفت؟

همیشه اونی قلبتو میشکونه که ازش توقع نداشتی.
کسی بی‌اعتمادی رو جزوی از وجودت میکنه که همه وجودت میدونستیش.
اونی زیرآبتو میزنه که آخرین نفر بهش شک میکردی.
این قانون نانوشته زندگی آدمیزاده.
میتونم با اطمینان بیشتری حتی بهت بگم که مورچه ها بعد مرگت از دیدن جنازت بیشتر خوشحال میشن تا ادمای این دنیا از دیدن خودت.
همین من ..
هیچ وقت نشد کسی بخواد قلبمو بگیره و با خودش بگه " بار شکستنی، لطفا با احتیاط حمل شود. "
نه!
من یه بار اضافیم، یه بار اضافی که رو شونه همه سنگینی میکنه و بلاخره یه روزی از دوششون برداشته میشه.
روزی که سنگینی بارم جاشو به سنگینی تابوت رو شونه‌هاشون میده.
1:02

من همونم که کسی نگران از دست دادنش نیس

خورشید رو فروخت، رفت بجاش شمع خرید.

من برا در امان ماندن روانم رابطمو با فامیل قطع کردم
تو برا سلامت روانت چیکار کردی؟

All people are like the moon.
They have a dark side that they never show to anyone...