🎥 علی‌رغم وجود جو امنیتی در دانشگاه‌ تهران دانشجویان این دانشگاه از حدود ساعت ۱۲ ظهر روز شنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ اقدام به برپایی تجمع اعتراضی جلوی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران کردند. این اعتراضات به عدم امنیت منجر به قتل امیرمحمد خالقی دانشجوی این دانشگاه برگزار شده است.

#کانال_تلگرامی_ندای_جمهوری_ایران
https://t.me/DemocracyRepublicNetwork

*🔺کارآمدی بمب اتم احتمالی ما/*یدالله کریمی پور

🔻چندی پیش شیرین هانتر عضو شورای روابط خارجی ایالات متحده آمریکا در باره تصمیم جمهوری‌اسلامی به مذاکره نکردن با ایالات‌متحده چند گزاره برتر ارائه داد، که دو موردش بسیار تکان دهنده است:
۱- رفتن به دنبال بمب اتمی تنگنای امنیتی ایران‌ را حل نمی کند؛
۲- حتی چنان چه جمهوری‌اسلامی چند بمب هم بسازد، باز توانایی پاسخگویی به حمله دوم را نخواهد داشت.

در فضای پیچیده و فرادقیق جنگ هسته‌ای، مفهوم «حمله دوم» حیاتی است. این استراتژی بازگو کننده توانایی یک کشور در انجام حمله تلافی‌جویانه پس از دریافت ضربه اول است.
هدف استراتژیک حمله دوم‌  جلوگیری و بازماندگی از حمله اول است.

بنیاد دکترین حمله دوم‌ بر ۶ پایه نهاده شده و اغلب دکترینی است که از سوی کشورهای برتر برگزیده می شود:

۱-توانایی بازماندگی
نخست آن‌که حکومت باید ۱۰۰٪ مطمئن باشد که پس از حمله اول پابرجا مانده و توانایی پاسخ تلافی جویانه به حمله اول دشمن را داراست. چنین اطمینانی مستلزم وجود سیستم‌های هشدار اولیه نسل پنجمی، پناهگاه‌های مستحکم برای همه شهروندان، پرسنل و تجهیزات و ارتباطات  است؛

۲- سیستم‌های پرتابی گوناگون
  حکومت های گزیننده حمله دوم، در جهت افزایش توانایی بازدارندگی و بازماندگی، ناگزیرند دارای سیستم‌های پرتابگر گوناگون و کارآمدی باشند. مانند موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBMs) زمین به زمین، موشک‌های بالستیک آبی-خشکی (SLBMs) و انواع بمب‌افکن‌های استراتژیک مانند B.2, F.22و... پراکندگی و استتار این سیستم‌ها، توانایی نابودی آنها را در حمله اول کاهش می دهد؛

۳- دکترین هسته‌ای
همان‌ گونه که پیشتر آمد، کشورهای برتر دکترین «حمله دوم» را بر می گزینند. چنین گزینشی به رغم‌ خطرات دریافت عواقب مهیب حمله اول، ناشی از اطمینان ۱۰۰٪ به بازماندگی ناشی از حمله اول است؛

۴-اطلاع از حمله اول
گرچه تشخیص دقیق کمتر از ۶۰ ثانیه ای از حمله اول برای انجام‌ عملیات حمله دوم چالش محسوب می شود، ولی توانایی سیستم‌های هشدار اولیه چنان‌ است که از لحظه اقدام و پرتاب آگاهی کسب خواهد شد. زیرا در همین‌ مدت ناچیز سیستم ها افزون بر هشدار باید قادر به تشخیص و تحلیل سریع نوع، حجم، ابعاد و اندازه مقابله به مثل باشند؛

۵- تصمیم‌گیری سریع
استراتژی حمله دوم  به دلیل حیاتی بودن واکنش به حمله اول، نیازمند ساختارهای کارآمد و برتر فرماندهی و کنترل و توانایی ارزیابی سریع وضعیت است.

۶- پیامدهای پیش‌بینی ناپذیر
بهره گبری از تسلیحات هسته‌ای، قرین است با پیامدهای پیش‌بینی ناپذیر و دوزخ گونه آخرالزمانی، به ویژه برای کشورهای شروع کننده.

به گمانتان‌ جمهوری اسلامی از حد توانایی برخوردار است؟!
آیا توانایی دستیازی به‌حمله دوم‌ را خواهد داشت؟!/کانال نویسنده

#کانال_تلگرامی_ندای_جمهوری_ایران
https://t.me/DemocracyRepublicNetwork

🎙️ آواز تِنور "حسین ضــــروری متولد ۱۳۶۴ تهران"

🎼 ترانه "ساری گلیــن" ترکیبی از فارسی و آذری

#کانال_تلگرامی_ندای_جمهوری_ایران
https://t.me/DemocracyRepublicNetwork

۱۶ آذر روز دانشجو گرامی باد!

۱۶ آذر۱۳۳۲،امسال۷۱ساله شد.پس از کودتای۲۸مرداد۱۳۳۲ وحاکم شدن فضای استبداد،دیکتاتوری،انحلال احزاب،تعطیلی مطبوعات،زندان وشکنجه شدن مبارزان،دانشگاه تهران همچنان در۱۶ آذر۳۲،متاثر از پیآمدهای سیاسی کودتای۲۸مرداد،بعنوان مرکز مقاومت باقی مانده بود.درواقع دانشجویان قاطعانه ومصمم به اعتراض واعتصاب خودادامه میدادند.
در اینروز،دانشجویان بشکل خشونت باری توسط حکومت وقت سرکوب شدند و۳دانشجو بنام زنده یادان مصطفی بزرگ نیا،شریعت رضوی و ناصرقندچی توسط سرنیزه،گلوله مهاجمین و نظامیان به شهادت میرسند.در ماه آذرهمان سال آزادیخواهان ایران برای همبستگی وحمایت از مقاومت واعتراض دانشجویان و نیزگرامیداشت۳شهید دانشجو،مراسم باشکوه وبزرگی را درتهران برگزارکردند.بعدها این روز،۱۶ آذر به نمادمقاومت و اعتراض دانشجو ودانشگاهی علیه استبداد ودیکتاتوری تبدیل شد و بدین ترتیب اینروز درتاریخ جنبش دانشجوئی ومبارزات آزادیخواهانه مردم ایران بدرستی به"روز دانشجو"بیادگار ماند و عاملی شد تاجنبش دانشجویی ایران باگرامیداشت آن به مبارزات دمکراتیک وآزادیخواهانه خود توان بیشتری دهد.
https://t.me/DemocracyRepublicNetwork

?بخشی از یادداشت دکتر فرهاد میثمی به تاریخ ۶ آبان ۱۳۹۰ با عنوان «جوجه‌های بهار عربی را آخر پاییز بشماریم»:

?وقتی خبر کشته شدن ده‌ها و صدها نفره‌ی هر روزه‌ی مردم در سوریه را می‌خوانیم، تا آنجا که بر طبق گزارش سازمان ملل متّحد، تعداد آنان بر ۳۰۰۰ تن بالغ می‌شود، و باز هم هر روز مردم همچنان می‌آیند و همچنان کشته می‌شوند، واکنش اولیه شاید تحسین ایستادگی آنان باشد؛ تا آنجا که به قول دوست گرانقدری، انگار بعضی‌ها بین ما غصّه‌مان می‌شود و احساس خجالت به ما دست می‌دهد که ما چرا در جنبش سبز به نسبت این‌ها این قدر کم کشته دادیم! امّا من فکر می‌کنم از جامعه‌ای که این قدر آسان و در این حجم کشته می‌دهد باید ترسید. من از جامعه‌ای که جان انسان در آن تا بدین پایه ارزان محاسبه شود می‌ترسم. و باز، به پختگی و درایت راهبران همراه و جامعه‌ی تشکیل‌دهنده جنبش سبز بیشتر واقف می‌شوم و احترام می‌گذارم، که تعداد دورقمی کشته‌ها را، به حق، چه ضایعه‌ی بزرگی حس کردند و از هیچ تلاشی برای متوقّف کردن آن فرآیند فروگذار نکردند. جامعه‌ای که در آن، ارزش جان انسان آن قدری باشد که بدین سان آسان بتوان از کرور آن گذشت، آن جامعه حدّاقل در کوتاه مدّت آماده تولید ارزش‌های نگاه‌دارنده ی دموکراسی – که اساساٌ از ارزش انسان سرچشمه می‌گیرند- نیست. یاد جمله آن کنشگر جوان جنبش آتپور صربستان می‌افتم، آن‌گاه که در پاسخ به سؤال خبرنگار که: “رمز پیروزی جنبش مدنی شما بر دیکتاتوری میلوشویچ چه بود؟ چه شد که شما توانستید بر آنان پیروز شوید؟” بعد از اندکی مکث جواب داد: ” … فکر می‌کنم … ما نهایتاٌ پیروز شدیم … چون … ما بیشتر از آن ها “زندگی” را دوست داشتیم.” (متن کامل)

?ده سال بعد، دکتر میثمی یادداشت دیگری نوشت با عنوان "حالا دیگر وقتِ شمردن جوجه‌هاست!" و در آن با بررسی تجربه هر ۵ کشور دگرگون شده در بهار عربی نشان داد که نتیجه آن انقلاب‌ها صفر و بلکه پایین‌تر از صفر بوده و هیچ جایی برای حسرت خوردن نداشتند. او همچنین توضیح می‌دهد که چرا چرخه استبداد و فساد و ناامنی و ... با چنین قیام‌هایی متوقف نمی‌شود. در پایان هم کلیاتی از راه حل را بازگو می‌کند:

?مسیر منتهی به خیر در این راستا، یک چارچوب کاملاً فعال مبارزه‌ی نظری و عملیِ خشونت‌پرهیزانه است که در بطن حرکت خویش، ساختارهای نگاه‌دارنده‌ی آن دموکراسیِ آتی را نیز به‌طور هم‌زمان پدید می‌آوَرَد؛ الگوهایی که مهاتما گاندی، نلسون ماندلا، واتسلاف هاول، لخ والسا و بسیاری دیگر برای ما به‌دقّت شرح‌شان داده‌اند و یا در عمل با موفقیت پیاده‌شان کرده‌اند. مشکل این است که ما هنوز مختصات و ویژگی‌های آن نوع مبارزه را آن‌طور که باید و شاید نمی‌شناسیم؛ بی‌تعارف، بلدشان نیستیم؛ خیلی وقت‌ها هم با انفعال و بی‌عملی و کناره‌جویی اشتباه‌شان می‌گیریم. مسیر و ساز و کارِ بسیار مؤثر مبارزات خشونت‌پرهیز هنوز در ایران به صورت یک چارچوب نظریِ منسجم و یک برنامه‌ی عملیِ مدوّن معرفی نشده است. در این حالت طبیعی است که وقتی ابزار دیگری برای مبارزه نشناسیم، در مواقع بحرانی وسوسه شویم که به ورطه‌ی همان راه‌های خطای بارها امتحان شده بیفتیم. سخن آبراهام مازلو از همین بابت راستِ کارِ ما هم در‌می‌آید: “اگر تنها وسیله‌ای که دارید چکش باشد، وسوسه می‌شوید با همه چیز مثل میخ رفتار کنید. (متن کامل)

ـــــــــــــــــــــــ
#فرهاد_میثمی
سپاس نیوز

#کانال_تلگرامی_ندای_جمهوری_ایران

?چرا آلمان به این روز افتاد؟

( برخی از استدلال‌هایش جای اما و اگر دارد، از جمله این که اقتصادهای مدرن باید اقتصادهای خدماتی باشند نه صنعتی. یا عدم تمرکز بر مشکل سیاست‌های مهاجرتی فله‌ای و ناتوانی در حل کمبود نیروی کار ماهر، یا پیش‌بردن سیاست‌هایی منعطف و دنبال‌روانه در قبال رویکردهای ژئوپلتیک آمریکا که در خدمت انسجام اتحادیه اروپا و عرصه اصلی مانور و همگرایی اقتصاد آلمان نبود یا...
ولی در مجموع نکات درستی هم دارد) ?

⚠️ یکی از دوستانتان به شما گفته بود که این کتاب را ننویسید، چون آلمان در بازسازی خود، آن هم در زمانی که کمتر انتظار می‌رود، سابقه دارد. آیا این بار هم چنین اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا آلمان می‌تواند دوباره احیا شود؟

این بحران با بحران‌های قبلی متفاوت است. در گذشته مشکلات آلمان حول رقابت‌پذیری و هزینه‌ها می‌چرخید. اما این بحران از نوعی است که در آن آلمان، به عنوان یک کشور، در حال فروش محصولاتی منسوخ است که دیگر در خط مقدم فناوری قرار ندارند.

علت این امر این است که آلمان از انقلاب دیجیتال قرن بیست و یکم عقب ماند و سال‌ها در فناوری‌های اشتباه سرمایه‌گذاری کرد. در صنعت خودرو این موضوع به‌وضوح دیده می‌شود، چون اثرات آن آشکار است.

هم‌زمان شاهد روند کند دیجیتالی شدن صنایع موجود بودیم. فناوری دیجیتال جایگزین دستگاه‌های مکانیکی می‌شد که آلمان در آن‌ها پیشرو بود، اما این کشور نتوانست خود را با این تغییرات وفق دهد.

آیا این پدیده در صنعت به همان بی‌میلی آلمان‌ها نسبت به دیجیتال‌سازی مربوط است که در کتاب «ورشکستگی» به آن اشاره شده؟

فکر می‌کنم همین‌طور است. این موضوع در بسیاری از جنبه‌های زندگی عمومی و همچنین در بسیاری از بخش‌های دولتی که همچنان از دستگاه‌های فکس استفاده می‌کنند، مشهود است. همین موضوع در سیستم پزشکی هم دیده می‌شود.

در زمینه‌های دیگر وجود دارد مثل تلفن همراه و پوشش شبکه آن که در بسیاری از مناطق بسیار ضعیف است و همین طور در توسعه فیبر نوری که بسیار عقب‌مانده است...

آیا فکر می‌کنید جامعه آلمان فناوری‌هراس است؟...

در عرصه بین‌المللی، مرکل با بحران یورو در سال ۲۰۰۸، الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه در سال ۲۰۱۴، موج‌های مهاجرتی به اروپا و همه‌گیری کووید-۱۹ روبه‌رو شد.

او در همه این زمینه‌ها به عنوان رهبر دیپلماسی اروپا درخشید. رابطه بسیار نزدیکی با باراک اوباما در آمریکا داشت و با ولادیمیر پوتین نیز همکاری می‌کرد.

مرکل حضوری بسیار جهانی داشت، اما کسی نبود که از نظر استراتژیک به قدرت اقتصادی و ژئوپلیتیک فکر کند. او اولویت‌های دیگری داشت.

بزرگ‌ترین توانایی او در سیاست آلمان این بود که توانایی هدایت ائتلاف‌ها بین احزاب چپ و راست را داشت. این کار آسانی نیست. او مدیری بسیار، بسیار توانمند بود و همین دلیل بقای طولانی‌مدتش بود.

نمی‌خواهم ارزش کار او را کم کنم. فقط می‌گویم بسیاری از مشکلاتی که آلمان امروز با آن‌ روبه‌رو است، نتیجه اشتباهاتی قابل پیش‌بینی بود که او در دوران صدارتش مرتکب شد. این موضوع واضح بود.

سیاست انرژی احتمالا بارزترین مثال است، اما صنعت خودروسازی نیز نمونه دیگری است.

به غول‌های بزرگ فناوری در جهان نگاه کنید. تقریبا همه آن‌ها آمریکایی هستند و تعداد کمی هم از چین. هیچ غول فناوری‌ای در اروپا وجود ندارد.

اما آلمان کشوری است که می‌توانست...

https://www.bbc.com/persian/articles/c2dlkjn2re2o

#کانال_تلگرامی_ندای_جمهوری_ایران
https://t.me/DemocracyRepublicNetwork

*? بیانیه انگلیس، آلمان و فرانسه پس از مذاکره با ایران
?*گفت‌و‌گوهای ایران و تروئیکای اروپایی روز گذشته به میزبانی ژنو برگزار شد.

?کاظم غریب‌آبادی معاون امور حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه درباره گفت‌و‌گوها در ژنو اعلام کرد: «توافق شد که در آینده نزدیک گفت‌و‌گوهای دیپلماتیک ادامه یابد.»

?وزارت خارجه آلمان، فدریک مودولونی مدیرکل سیاسی وزارت خارجه فرانسه و کریستین ترنر مدیرکل سیاسی وزارت خارجه انگلیس درباره مذاکرات ژنو در شبکه اکس یک پیام مشترک منتشر کردند.

✍️آنها نوشتند: «مدیران سیاسی بریتانیا، فرانسه و آلمان امروز در ژنو با غریب آبادی همتای ایرانی خود دیدار کردند تا درباره برنامه هسته‌ای و تحریم‌های ایران، مسائل دوجانبه و وضعیت منطقه گفت‌وگو کنند. ما توافق کردیم که گفت‌و‌گوهای دیپلماتیک را در آینده نزدیک ادامه دهیم»

♨️ جدیدترین گزارش ها در همین خصوص را بخوانید:

https://t.me/jamarannews/410049

https://t.me/jamarannews/410060

https://t.me/jamarannews/410053

#کانال_تلگرامی_ندای_جمهوری_ایران
https://t.me/DemocracyRepublicNetwork

‏?یک دیدگاه

⚠️استراتژی بقای جمهوری اسلامی: عبور محتاطانه از دوران ترامپ ممکن است؟

?جمهوری اسلامی در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، تلاش خواهد کرد با رویکردی محتاطانه و حساب‌شده از رویارویی مستقیم با آمریکا بپرهیزد تا نظام و برنامه هسته‌ای‌اش را از چهار سال آینده به سلامت عبور دهد. آن‌چه در روزها و هفته‌های گذشته از مقامات جمهوری اسلامی شنیده‌ایم حاکی از درک روشن آنان از خطرات موجود است. جمهوری اسلامی در دوره ترامپ، با خزیدن در لاکِ بقا، به سیاستِ «از این ستون به آن ستون فرج است» پناه خواهد برد.
‏جمهوری اسلامی با تمرکز بر کاهش تنش‌ و ایجادِ توهّمِ «همکاری» برای غربی‌ها، تلاش خواهد کرد با کاستن فشار و خرید زمان، ساختار اصلی برنامه هسته‌ای خود را در دوران ترامپ دست نخورده نگه دارد. 
عناصر کلیدی این رویکرد شامل موارد زیر خواهد بود:
‏بازی‌های دیپلماتیک و رسانه‌ای:
جمهوری اسلامی با لفاظی و دادنِ وعده‌های کلی، درِ باغِ سبزِ مذاکره را باز خواهد گذاشت، اما تغییر اساسی در برنامه‌های بلندمدت خود نخواهد داد. بعضی مقاماتِ جمهوری اسلامی، سخنان تند خواهند زد و برخی دیگر، دعوت به آرامش و همکاری با غرب خواهند کرد. گروهی از سیاستمداران غربی، این دعواهای زرگری را جدی گرفته و به طمعِ استفاده از «شکاف‌های داخلی در جمهوری اسلامی» وارد بازی خواهند شد. شبکه نفودِ جمهوری اسلامی در غرب، درباره ضرورتِ «تقویتِ جناحِ میانه‌رو در مقابل جناحِ تندرو»، صدها مقاله در نشریات معتبر خواهند نوشت و با دعوت از غرب برای «دادنِ فرصت به دیپلماسی»، برای جمهوری اسلامی، زمان خواهند خرید.

ابهام راهبردی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی:
تهران همکاری محدودی با آژانس خواهد داشت. با ایجاد امیدهایِ کاذب، آژانس را سرخواهد دواند و تنها به‌اندازه‌ای همکاری خواهد کرد که از تشدیدِ بحران جلوگیری و در عین حال، مجالِ لازم برای پیشبرد برنامه هسته‌ای‌اش را حفظ کند.

ایجاد شکاف میان آمریکا و اروپا:
جمهوری اسلامی تلاش خواهد کرد اختلافات بر سر تحریم‌ها و دیپلماسی را بین واشنگتن و متحدان اروپایی آن تقویت کند و از اختلافاتِ احتمالی بین اروپا و آمریکا بر سر مسائل دیگر —مانند جنگ اوکراین— به نفع خود بهره‌برداری کند.

‏تقویت روابط منطقه‌ای و بین‌المللی:
جمهوری اسلامی تلاش خواهد کرد روابط خود را با کشورهای همسایه و قدرت‌های منطقه‌ای مانند چین و روسیه تقویت کند. با کشورهای همسایه، «سیاست خوف و رجا» در پیش خواهد گرفت. از یک سو، آنان را دعوت به همکاری و اتحادهای منطقه‌ای خواهد کرد و از سوی دیگر به تلویح و تصریح، همسایه‌ها را تهدید خواهد کرد که در صورت اقدام نظامی اسرائیل یا آمریکا علیه جمهوری اسلامی، آنان نیز از آتش جنگ در امان نخواهند ماند.
مانور قدرت در داخل برای ایجاد وحشت عمومی:
وضعیت اقتصادی جمهوری اسلامی مناسب نیست و وخیم‌تر هم خواهد شد. افزایش قیمت حامل‌های انرژی (بنزین، برق ...) قطعی است و توانایی دولت در پرداخت حقوق و یارانه‌ها، کمتر خواهد شد. جمهوری اسلامی برای پیشگیری از ناآرامی‌های گسترده ناشی از نارضایتی‌های اقتصادی، نیروی سرکوب خود را تقویت خواهد کرد. استقرار این نیروها در معابر عمومی برای ایجاد وحشت، بیشتر و محسوس‌تر خواهد شد.
‏با این حال، جمهوری اسلامی در دوران ترامپ با شرایطی تازه و چالش‌برانگیز هم روبرو خواهد بود. بسیاری از افرادی که ترامپ برای نقش‌های کلیدی مانند وزیر امور خارجه، مشاور امنیت ملی و رئیس سیا انتخاب کرده است، به‌شدت نسبت به نیت‌های جمهوری اسلامی بدبین هستند.
افرادی مانند مارک روبیو، مایک والتز و جان رَتکلیف، در گذشته به طور مفصل درباره «فعالیت‌های مخرب ایران» سخن گفته‌اند و برنامه هسته‌ای آن را تهدیدی مستقیم برای غرب می‌دانند. برخی از این سیاستمداران از جمله خود ترامپ، قربانی توطئه ترور از سوی جمهوری اسلامی بوده اند و پیامدهای آن را در زندگی شخصی خود لمس کرده اند.

برخلاف دوره بایدن و افرادی مانند آنتونی بلینکن، جیک سالیوان، یا بیل بِرنز—که تمایل بیشتری به مماشات با جمهوری اسلامی داشته‌اند— جمهوری اسلامی اکنون با تیمی روبروست که کمتر حاضر به تحمل تاکتیک‌های تأخیری و فریبکارانه است. این امر، فشار بر جمهوری اسلامی را افزایش داده و توانایی آن را برای عملکرد مشابه گذشته محدود خواهد کرد.
افزون بر این چالش‌ها، حمله هفتم اکتبر و درگیری نظامی مستقیم با اسرائیل، شرایط را غیرقابل پیش‌بینی‌تر کرده است. رهبران اسرائیل این وضعیت را فرصتی حیاتی برای برخورد قاطع با برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی می‌دانند و ممکن است بتوانند رویای شیرین جمهوری اسلامی برای عبورِ بی‌سروصدا از دوران ترامپ را به کابوس تبدیل کنند.

عبور از این شرایط برای جمهوری اسلامی دشوار خواهد بود./راه نو

#کانال_تلگرامی_ندای_جمهوری_ایران
https://t.me/DemocracyRepublicNetwork