✅ ایران ترامپ را چگونه فهم کند؟

🔵 ترامپ تافته‌ای جدابافته از همه رؤسای‌جمهوری آمریکاست که پس از جنگ جهانی دوم به قدرت رسیده‌اند؛ نه همچون جمهوری‌خواهان کلاسیک و نومحافظه‌کاران حامی مداخله‌گرایی حداکثری است و نه چون دموکرات‌ها و لیبرال‌ها جهان وطن‌گرا. او در واقع روح زمانه خود را نمایندگی می‌کند؛ زمانه‌ای که در آن مالیات‌دهندگان آمریکایی از تریلیون‌ها دلار هزینه‌های برون‌مرزی کشورشان در قالب ایفای نقش پلیس جهانی به ستوه آمده‌اند و سیاست بنیادین متفاوتی را‌ طلب می‌کنند.

🔴 این به ستوه‌آمدگان با جنگ‌های بی‌پایان، تجارت آزاد و حمایت بی‌حساب و کتاب از متحدان و همه آن چیزهایی که تداوم حاکمیت نخبگان سنتی را بازنمایی کند، سر عناد دارند و اتفاقاً همین‌ها اصلی‌ترین پایگاه رأی ترامپ هستند.

🔵 از ۲۰ ژانویه ۸ سال پیش عصر پرسش‌های بنیادین در سیاست خارجی آمریکا آغاز شد؛ در این برهه زمانی تصمیم‌سازان سرگرم پرسش‌هایی چون چگونگی بازتعریف نقش آمریکا در نظام بین‌الملل هستند؛ این نقش باید به‌گونه‌ای ایفا شود که ایالات‌متحده را درگیر سه موضوع خاص نکند: جنگ، بردوش کشیدن تعهدات متحدان و سیاست‌های مداخله‌جویانه پرهزینه بر پایه هنجارهای آمریکایی.

🔴 اما از درون چنین محدودیت‌هایی، انزواگرایی قرن نوزدهمی هم بیرون نمی‌آید بلکه ایالات متحده در عصر ترامپیسم در صدد است نقش خود را در میانه انزواگرایی و مداخله‌جویی بازیابی کند. آنها که به دنبال متمایز ساختن ترامپ اول و دوم هستند در مسیر اشتباه قدم برمی‌دارند.

🔵 کافیست به سیاست خاص ترامپ در مورد ایران رجوع کنیم تا پایه‌های استدلالی چنین مدعایی روشن شود. ترامپ به کمپین فشار حداکثری به مثابه کارت بازی و ایجاد اهرم‌های فشار برای کسب حداکثر امتیازات جهت مصالحه نگاه می‌کند؛ این راهبرد از نظر وی کم‌هزینه و در عین حال پیگیری صلح (به تعبیرآمریکایی ها) به شیوه دیگر است. از این حیث تفاوت چندانی بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۵ دیده نمی‌شود.

🔴 تز ترامپ در اجرای راهبرد اصلی معکوس کردن جمله معروف تئودور روزولت در بیش از یک قرن پیش است: «در حالی که نزاکت به خرج می‌دهی؛ چماقی هم بالای سرت نگه دار.» اما ترامپ برای ایفای نقش بازیگر دیوانه و تقویت پیش‌بینی‌ناپذیری در حوزه عمل به این گزاره متوسل می‌شود: «در حالی که پرخاشگری می‌کنی؛ چماقی هم بالای سرت نگه دار.»

🔵 همین نیاز مبرم به پرخاشگری، حضور تندروها در دولت‌اش را توجیه می‌کند؛ به عبارت دیگر این افراد تیزی راهبردش را تندتر می‌کنند. با این حال چنین استفاده ابزاری با شگرد خاصی توسط وی انجام می‌شود؛ یعنی این مهره‌ها وارد سیاستی همچون کمپین فشار حداکثری می‌شوند بدون آنکه بدانند غایت این سیاست با غایتی که آنها در سر می‌پرورانند یعنی تغییر رژیم بنیادین متفاوت است.

🔴 دقیقاً همان اتفاقی که بولتون در سال ۲۰۱۹ تجربه کرد. در واقع ترامپ با پیگیری این سیاست از طریق تندروها درصدد ترساندن حریف جهت کسب مزیت بیشتر در مذاکره یا ورود به گفت‌و‌گو از موضع بالاتر است، اما در اعمال این سیاست محدودیتی را هم در نظر می‌گیرد: محدودیت اول پرهیز از جنگ است.

🔵 اگر ترامپ تشخیص دهد که این سیاست در پروسه اجرا، ایالات متحده را به جنگ نزدیک می‌کند؛ چند قدم عقب می‌نشیند. این اتفاق در سال ۲۰۲۰ و با استراتژی تغییر زمین بازی توسط ایران و نشان دادن هزینه‌های تداوم فشار حداکثری برای آمریکا در عمل رخ داد؛ بخصوص با بالا گرفتن تنش‌ها پیش و پس از ترور سردار سلیمانی و پیش رفتن تهران و واشنگتن تا آستانه جنگ.

🔴 محدودیت دوم، پیوند نزدیکی با تعجیل ترامپ در رسیدن به نتیجه دارد. او در دوره پیش انتظار داشت ایران یکی دو سال پس از آغاز فشار حداکثری سیگنال‌های ورود به مذاکره را بدهد؛ اما در عمل چنین نشد.

🔵 با این اوصاف امضای او بر یادداشت ضد ایرانی ۵ فوریه تکیه بر همان راهبرد دولت اول را نشان می‌دهد. اما در مرحله اول و پیش از اجرا از آن به مثابه اهرمی برای تهدید استفاده خواهد شد. (چماق) و ادبیات مبنی بر تمایل برای مذاکره با تهران در نقش هویج خواهد بود. در این مرحله ترامپ سعی خواهد کرد به جمله تاریخی روزولت بطور کامل وفادار بماند اما با گذشت زمان و نشانه‌هایی از مقاومت حداکثری از سوی تهران به روند معکوس‌سازی این جمله تاریخی باز خواهد گشت.

🔴 با توجه به در نظر گرفتن دو محدودیتی که حداقل در دولت اول و در اجرای فشار حداکثری به نمایش گذاشت؛ بهتر است تهران در کنار سیاست مقاومت حداکثری الگوی مذاکراتی خاصی را هم تدارک ببیند تا در صورت بروز عقب‌نشینی‌هایی در واشنگتن، فرصت‌سازی دیپلماتیک برای افزون‌سازی منافع ملی را از دست ندهد.

📝 هادی خسروشاهین، پژوهشگر مسائل آمریکا

https://t.me/IRANPOLITICALSTUDIES

متن کامل را از اینجا بخوانید: https://irannewspaper.ir/8672/1/113706

@World_Orders

✅ گروسی چه چیزی از تهران با خود می‌برد؟

? «واژگان» و «کلیدواژه‌ها» نقش اصلی را در سفیر اخیر مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به ایران ایفا می‌کنند، عباراتی که توضیح دهنده رابطه ایران و آژانس و بازیگران بیرونی است.

? انتظار مدیرکل آژانس برای سفر به ایران بالاخره به سر آمد و باز هم در آستانه نشست فصلی شورای حکام، این دیپلمات آرژانتینی خود را به تهران رساند.  شرایط و فضای حاکم بر حضور گروسی در ایران با سفرهای پیشین او تفاوت عمده‌ای داشته و سفر این مقام بین‌المللی را حساس‌تر کرده است: حضور مجدد دونالد ترامپ در کاخ سفید که پیچیدگی روابط امروز ایران و آژانس انرژی اتمی نتیجه تصمیم رئیس جمهور منتخب آمریکا در خروج از توافق هسته‌ای است.

? در چنین بستری، مدیرکل آژانس درباره مسئله هسته‌ای ایران در بیان خود از عبارات قابل تاملی استفاده می‌کند. گروسی می‌گوید ایران در مرکز تنش است و امکان مانور وجود ندارد یا در شبکه ایکس درباره دیدارش با رئیس جمهور ایران می‌نویسد: در این ملاقات فرصت شد تا رویکرد و تلاش‌هایم را برای پیشرفت در یکی از چالش‌برانگیزترین مسائل در دستورکار حوزه بین‌الملل توضیح دهم.

? در نبرد واژگان و ادراک‌ها، مقامات ایرانی تلاش کردند توجهات گروسی را به نقطه کانونی بحران بازگردانند: «اسرائیل».

? پنجشنبه وقتی محمد اسلامی وارد سالن نشست خبری مشترک‌ با گروسی شد، بدون هیچ مقدمه‌ای سر اصل مطلب رفت و سخنانش را اینگونه شروع کرد: «دیدار امروز ما در این مقطع زمانی که نظام استکباری به‌شکل بدون قید و شرط از نسل کشی رژیم صهیونستی حمایت می‌کند از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. این حمایت‌ها سبب خدشه‌دار شدن حیثیت و اعتبار سازمان‌های بین‌المللی شده و سازمان‌های وابسته به سازمان ملل از جمله آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باید بر اساس مسئولیت خود نقش آفرین باشند».

? رافائل گروسی اما در این نشست درباره سوالات خبرنگاران نسبت به تهدیدات مکرر هسته‌ای مقامات رژیم صهیونیستی از جمله تهدید اخیر «اسرائیل کاتص» وزیر دفاع جدید این رژیم علیه ایران اظهار کرد من رئیس جمهور نیستم و کار من بیانیه دادن و تحلیل کردن نیست این کار را باید شما روزنامه نگاران انجام دهید، وظیفه من راه حل پیدا کردن برای حل بحران است!

? منظور گروسی از بحران نه تهدیدات هسته‌ای اسرائیل که برنامه کنونی هسته‌ای ایران است. مدیرکل آژانس شاید هم نمی‌خواهد مثل سال گذشته دوباره مجبور شود تحت فشارهای نتانیاهو قرار بگیرد و از اظهارات خود با این عبارت که " آژانس وارد جدال لفظی نمی‌شود" عقب نشینی کند. گروسی در حاشیه اجلاس تغییرات اقلیمی COP۲۹ در باکو گفته است: «دولت ایران باید دریابد که وضعیت بین‌المللی به طور فزاینده‌ای تنش‌آلود شده و فضای مانور در حال کاهش است و باید راه‌هایی برای رسیدن به راه‌حل‌های دیپلماتیک پیدا شود». مدیرکل آژانس شاید بتواند توضیح دهد آیا این موضع هم در چارچوب وظایف فنی‌اش به عنوان ناظر هسته‌ای سازمان ملل است یا تحلیل‌گری و بیانیه دادن؟

? ۲ سال قبل، مدیرکل آژانس یک مقصد عجیب برای سفرش انتخاب کرد: «تل‌آویو».  حضور گروسی در فلسطین اشغالی که در کشاکش مذاکرات وین میان ایران و ۴+۱ صورت گرفت در حالی بود که اسرائیل عضو NPT نبوده و کارشناسان با شگفتی به این اقدام مدیرکل آژانس نگریستند. گروسی پیش از این سفر در مصاحبه‌ با فرانس‌۲۴ تصریح کرد از نظراتی که اسرائیل درباره برنامه هسته‌ای ایران دارد آگاه است و به آنها احترام می‌گذارد!

? مدیر کل آژانس همچنین بعد از ملاقات با عباس عراقچی گفت: قصد دارم از تأسیسات مهمی در فردو و نظنز بازدید کنم که این امر به من کمک خواهد کرد تصویر کاملی از تکامل برنامه هسته‌ای ایران به دست آورم.

? «رافائل ماریانو گروسی» تمام سفرهای خود به ایران را با این هدف ترتیب داده است که او و بازرسانش بتوانند بیشتر ببینند. تهران حالا به این نیاز مدیرکل پاسخ گفته و برای گروسی تور بازدید از تاسیسات فردو و نطنز راه انداخته است؛ شاید چیزهایی که امروز گروسی می‌بیند طرف‌های غربی را در انتخاب مسیر تقابل با ایران محتاط‌تر کند.

? تجربه سفرهای قبلی گروسی نشان داده که نتایج سفر او به تهران، هربار با آشکار شدن دورنمایی از همکاری با تعیین چارچوب‌ها و گام‌های اعتمادساز ایران، با صدور قطعنامه‌های ضدایرانی در آژانس، مخدوش شده است.

? دیپلمات‌های غربی به رویترز گفته‌اند که قدرت‌های اروپایی در جلسه هفته آینده شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای تصویب قطعنامه‌ای جدید علیه ایران تلاش خواهند کرد.

? با این وجود رئیس سازمان انرژی پیام ایران را واضح به گوش گروسی و طرف غربی رساند. اسلامی گفت: مکرر اعلام کرده‌ایم که هرگونه قطعنامه مداخله جویانه در امور هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران حتما با مقابله بلادرنگ مواجه خواهد بود.

@World_Orders

http://www.irna.ir/xjS6Qg

✅ چرا سیاست خارجی ترامپ برای آمریکایی‌ها جذاب‌تر است؟

? شصتمین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به پایان خود رسیده و حالا آرای ۵۰ ایالت در حال شمارش است. انتخاباتی که شاید در آینده‌ای نه چندان دور لقب مهم‌ترین انتخابات ریاست جمهوری تاریخ ایالات متحده را تصاحب کند.

? همه چشم‌ها به پنسیلوانیا دوخته شده، جایی که می‌تواند شگفتی بزرگ را رقم زده و ترامپ را رئیس‌جمهور کند، همان ایالتی که چندماه قبل ترور ترامپ را ناکام گذاشت.

? نظرسنجی‌ سال‌های اخیر به طور مداوم نشان می‌دهد که اقتصاد، تورم و مهاجرت مهمترین دغدغه آمریکایی ها است. آمریکایی‌ها طی این بررسی‌ها معتقد بودند که باید کمتر به مشکلات خارج از کشور توجه شود و بیشتر به مسائل و چالش‌ها در خانه توجه شود.

? این همان نقطه‌ای است که برتری با وعده‌های ترامپ است و رییس جمهور سابق روی آن توقف کرده‌ است‌. وعده‌های سیاست خارجی کامالا هریس شاید تخصصی‌تر و منطبق بر ارزش‌های آمریکایی در قرن بیست و یکم باشد اما گفتمان انتخاباتی ترامپ در سیاست خارجی آمریکا قدمتی تاریخی دارد.

? سیاست خارجی از دیرباز غیر از مواردی استثنایی برای آمریکایی ها  اولویت نسبتا اندکی داشته نه به این معنا که اهمیت نداشته باشد. انتخابات ۵ نوامبر ۲۰۲۴ اما دست برقضا به واسطه جنایات وحشتناک جنگی در غزه یکی از آن استثناهایی شده که سیاست خارجی نقش پررنگی مثل جنگ ویتنام و عراق ایفا می‌کند.

? 4 نفر از هر 10 بزرگسال ایالات متحده، سیاست خارجی را به عنوان یکی از پنج موضوعی نام می‌برند که از دولت خواسته‌اند در سال 2024 روی آن کار بیشتری انجام دهد. میزان این علاقه از سال گذشته دو برابر شده است که نشان دهنده چالش‌های بین‌المللی اجتناب ناپذیری است که منافع آمریکا را تهدید می کند. از جمله مسائلی که بر روابط ترانس آتلانتیک هم تأثیر می‌گذارد.

? ترامپ چه می‌گوید؟ او شعار «عظمت را به  آمریکا بازگردانیم» در بیرون از مرزهای آمریکا را به گفتمان پایان جنگ ترجمه می‌کند، چه در اوکراین چه جنگ خونبار غزه او وعده می‌دهد که سریعا به این جنگ‌ها خاتمه خواهد داد. همانطور که در زمان ریاست جمهوری‌اش از «جنگ‌های بی‌پایان» آمریکا در افغانستان و عراق انتقاد کرده بود.

? این وعده ترامپ ما‌ به‌ ازای تاریخی هم دارد‌. وودرو ویلسون در سال 1916 مبارزات خود را با عنوان او ما را از جنگ دور نگه داشت آغاز کرد. (اشاره به عدم مداخله آمریکا در جنگ جهانی اول). فرانکلین دلانو روزولت هم در سال 1940 مهمترین وعده‌اش برای آمریکایی‌ها این بود که پسران شما به هیچ جنگ خارجی فرستاده نخواهند شد.

? در مقابل، راهبرد سیاست خارجی کاملا هریس بر منطقی ایدئولوژیک استوار بوده است. او وقتی درباره جنگ اوکراین صحبت می‌کند نه از توقف جنگ بلکه از ضرورت شکست ولادیمیر پوتین و روسیه می‌گوید یا وعده روشنی درباره توقف نسل‌کشی رژیم اسرائیل نمی‌دهد و موتیف ثابت و استدلال پوسیده و منسوخ سیاستمداران غربی درباره اینکه اسرائیل حق دفاع از خود را دارد تکرار می‌کند.

? با ورود جنگ اوکراین به سومین سال خود و جنگ غزه که خاورمیانه را بر لبه جنگ تمام عیار قرار داده و همچنین مسئله چین به عنوان چالش‌هایی بزرگ، پژواک بحث های قبلی سیاست خارجی دوباره در انتخابات 2024 آمریکا شنیده می‌شود.

? جنگ اوکراین و غزه که در دولت بایدن آغاز شد در حال حاضر به چشم اسفندیار دموکرات‌ها تبدیل شده، موضوعی که ترامپ با تمرکز روی آنها استدلال می‌کند در دوران بایدن و هریس جنگ جهانی سوم آغاز خواهد شد.

? جنگ در اوکراین در نگرانی رای دهندگان نقش آفرین بوده، به طوری که تقریباً از هر 10 آمریکایی، 6 نفر با مدیریت بایدن در این موضوع مخالف هستند. هر کسی که رئیس جمهور باشد اما آمریکایی ها در یک چیز اتفاق نظر دارند: سه چهارم جمهوری خواهان و دو سوم دموکرات ها از آتش بس حمایت می کنند.

? جنگ غزه هم مانند جنگ اوکراین، عمیقاً تفرقه افکن است. تقریباً 4 بر 1 دموکرات‌ها بیشتر از جمهوری‌خواهان معتقدند که اسرائیل در حملات خود بیش از حد پیش می‌رود. سه چهارم دموکرات‌ها معتقدند که اسرائیل باید آتش‌بس را بپذیرد. آمریکایی‌ها از جمله 85 درصد از جمهوری خواهان محافظه کار و 58 درصد از دموکرات های لیبرال قبول دارند که جو بایدن مدیریت نادرستی در این جنگ داشته است.

توضیح: این پست قبل از اعلام نتایج انتخابات به نگارش درآمده است.

@World_Orders

✅ چند نکته درباره پاسخ احتمالی ایران به اسرائیل

1⃣ نقض فاحش حاکمیت سرزمینی و تمامیت ارضی ایران توسط اسرائیل بعد از ترور اسماعیل هنیه در تهران، آنقدر محرز است که جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بعد از ترور اسماعیل هنیه در تماس با تهران صراحتا بر حق ایران در دفاع از حاکمیت ملی خود تاکید کرده است.

2⃣ اگرچه منطبق با حقوق بین‌الملل از جمله بند ۵۱ منشور ملل متحد، وفق قاعده «تنبیه متجاوز»، اقدام متقابل ایران علیه رژیم صهیونیستی کاملا مشروع و قانونی خواهد بود، اما سوای از این موضوع، تجربه بین‌المللی و منطق آنارشیک حاکم بر نظام بین‌الملل به ایران آموخته حقوق بین‌الملل یا سازوکارهای بین‌المللی در اختیار «قدرت» قرار دارد و در نقش بازوی آن عمل می‌کند. عزیمت ایران به سمت «خودیاری» (Self-Help) و افزایش قدرت نظامی و منطقه‌ای طی دو دهه گذشته با درک چنین اتمسفری از سیاست بین‌الملل صورت گرفته است‌.

3⃣ بر این اساس بود که حمله نظامی ایران به عمق سرزمین‌های اشغالی در جریان عملیات «وعده صادق» نشان داد واکنش مستقیم نظامی ایران به اسرائیل، نتوانست دستاویز حقوقی برای متحدان تل آویو جهت پیگیری در محاکم بین المللی مهیا کند.

4⃣ در وعده صادق، هدف قرار دادن اسراییلی که مجهز به سلاح هسته‌ای است، نه تنها به عنوان یک اتفاق شگرف که ترم جدیدی در مطالعات روابط و امنیت بین‌الملل باز کرد، بلکه پیامی قدرتمند به قدرت‌های جهانی صادر کرد که ایران از «توان» و «اراده» عملی کردن نیت تهاجمی‌ علیه اسرائیل برخوردار است. از این رو پیام ایران در فرامتن وعده صادق این بود که باید با واحد سیاسی به نام ایران متناسب با یک قدرت بزرگ رفتار کرد. تماس‌های متعدد قدرت‌های بین‌المللی با تهران و درخواست برای عدم مجازات اسرائیل تفسیر همین افزایش سطح قدرت ایران در منظومه سیاست جهانی است.

5⃣ برای ایران، هیچ مقطع زمانی در تاریخ به اندازه پساهفت اکتبر، مقدمات تنبیه و مجازات اسرائیل را فراهم نکرده است؛ جنگ غزه شکاف‌های بین‌المللی را گسترده تر، نظم موجود را به دلیل ناتوانی در پایان دادن به این جنگ ناکارآمدتر و بیش از گذشته عیان کرد ساختارها و هنجارهای نظم یکجانبه‌گرایی که توسط ایالات متحده پس از جنگ سرد به سیستم بین‌المللی تحمیل شد، کاملا پوسیده و از قواره افتاده است. استفن والت نظریه پرداز رئالیست آمریکایی روابط بین الملل در فارن پالیسی می‌نویسد: «جنگ غزه روشن کرده است که تعهد آمریکا به "نظم مبتنی بر قوانین" بی معنی است. صراحتاً سخت است باور کنیم که مقامات ایالات متحده هنوز هم می توانند این عبارت را آشکارا بیان کنند.» بنابراین این نظم در حال حاضر برای تمامی واحدهای سیاسی در جهان متزلزل و غیرقابل اطمینان شده است. در چنین فضایی اقدام ایران علیه اسرائیل نه تنها قابلیت اجماع‌سازی نداشته که از سوی جامعه دولت‌ها، یک "پاسخ معتبر" به سیستم از کار افتاده بین‌الملل است.

6⃣ در نتیجه، اقدام احتمالی ایران علیه اشغالگران صهیونیست به دلیل نسل‌کشی فاحش و جنایات جنگی سیستماتیک، نه تنها هیچ انگیزه‌ حیاتی برای بازیگران بین‌المللی در دفاع از صهیونیست‌ها ایجاد نخواهد کرد که حتی یک مطالبه در سطح افکار عمومی جهانی برای تنبیه موجودیتی است که در ادبیات و نرم‌های بین‌المللی یک «رژیم یاغی» نامیده می‌شود. ایران، تنها واحد سیاسی در دنیا است که Credit (اعتبار) مقابله با این رژیم که در دادگاه لاهه به اشغالگری محکوم شده و نخست وزیر آن به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت در دیوان کیفری بین‌الملل حکم توقیف گرفته را از آن خود کرده است‌.

@World_Orders