ای آخرین ذخیـره ی خدا ، مقتـدای ما !
ای  همـنشین گریه هـای، بی صـدای  ما

داغی به دل نـهاده شده در حریم عشق
با کس ، چگوانه توان گفت ما جرای ما

گویی که نفرین شده گانیم همین وبس
هـر گـز بـه جـایی نمـی رسد ادعـای ما

آهی ز سـوز دل و چشــمی به خـط راه
دسـتی  بر آر ای هـمـه ســوز دعـای مـا

فریاد و ناله ی هـمه سوی خـدا رســید
بــاز آی و  باز کـن گـره  از بنـد های  ما

در امتداد هجر  به حسرت نشسته ایم
شاها فزون شد از شمار، غصه های ما

فـریاد عاجــزانه اسـت این هـمـه محن
شاید به گوش حق برسد این صدای ما

در انتهای کـوچـه ی محـنت  فتاده ایم
جـز  صبر و انـتـظار نـمانــده بـرای مـا

#علی_فعله_گری

،

شبی آئی به رۏیـایـم ، دلـم غـمگین نـمی مـاند
و بی شـوق وصال تو ، شبم شیرین نمی مـاند

به فرداها چه اندیشم ، هزاران غم به دل دارم
برای یک دل مسکین که بیش از این نمی ماند

به رسـم عـاشقی با من ، بیـا یک دم مـدارا کن
ز دست جـور تو دیگر، رخی رنـگیـن نمی ماند

اگــر آئین عشـق این است دل بایـد به دریا زد
به جـز مـردن بـرای من ، دگـر آئین نمی مـانـد

ره و رسـم دعا گم کرده ام ، یا رب مـدد فـرمـا
که جزسجده به درگاهت، برایم دین نمی ماند

اگر زآن لعل نوشـینت ،هزاران غنچـه بر چینـم
به تقـویمم بـه جـز رویـای فـروردین نمی ماند

دلی که در هوای توجهان یکسر زکف داده ست
تو باشی مایه ی فخرش دگر مسکین نمی ماند

اگـر دلبر فـرا خـوانـد ، شبی ناصـح بـه بالینش
سـرم با حـزن بی پایان بـه هـر بالین نمی ماند

#علی_فعله_گری

۱۴۰۳/۱۱/۲۳

**می روم تا قـصه ی دلـدادگی انـشـا کنـم
یــا میـان واژگان نقـش تـو را پیـدا کـنم

می زنم دل را به دریا با گدار و بی گـدار
تا که فـرمان دلم را مـو به مـو اجـرا کنم

می نـشینـم در رهـت ای دلــبرابرو کمـان
زیر چتر خنده هایت یک نـفس مأوا کنم

می روم تا بیـکران دور از نــگاه دیـگران
یاکه از خود بگذرم یا با غمت سودا کنم

کنج این محنت سرا درگیر بحرانم چنان
مانده و درمانده ام باخود چگونه تا کنم

بی محابا می زنم دل را به دریـای جنون
پیش چشم این و آن،بغض دلم را وا کنم

آمـدم تا با دل و عـقلـم جـدل سـازم بپـا
شایداین عقل کج اندیشم کمی اغوا کنم

خورده برپیشانیم مهری ز رسوایی چنان
می هراسم  راز دل را پیش تو افشا کنم

بـا تنی آزرده و چشمان خیس از گریه ام
میـروم  تا شـرح حال بی کسی معنا کنم

ناصحم باری زغم بردوش غربت میکشم
می روم شاید گره زین بار غـربت وا کنم#علی_فعله_گری ۱۴۰۳/۱۱/۲۲**

وقتی که آهم در غـمی جانـکاه گـم شـد
در سـینه ی ســوزان من صد آه گم شـد

امشب دلـم بی دست و پا سـوی تو آمد
در پـیــچ تـنـد عـاشـقی نـا گاه گـم شـد

آمـد به سـویت تا بـه وصـلت دل ببـازد
چـون ساربانی بی هـدف در راه گم شد

امشب ردیف و قـافیه با من نجـوشـید
در بـرکه ی مـتـروک دل هـم ماه گم شد

بـا واژ گان چـرخی زدم نـامـت نـدیـدم
شــور غـزل بی نـام تـو نــاگاه گـم شــد

رفـتـم ز هـجـرت راز دل بـا چـاه گـویم
تـا در کـویـر بی کسی هـا چـاه گـم شـد

آن غمزه ای کز چشـم زیبایت به دل زد
برجـان نشـست و در دل  گمراه گـم شد

دیوانـه بودم در جدال عـقل و احساس
در ایـن میانـه ســوزنـم در کاه گـم شـد

عشقی که هرشب در خیالـم پرسه میزد
با بی وفـایی هـای تو خودخواه گم شد

"ناصح" به سودای نگارش دل زکف داد
دلگرمی اش در لحظـه ای کوتاه گم شد

#علی_فعله_گری

۱۴۰۳/۰۹/۱۳

خـیالت می برد هـرشب ، مـرا تا مرز رویایم
تـو آن مضمـون زیبـایی بـرای قـلب تنـهـایـم

بــه پا بــوس تـو می آرم تمـام واژه گانـم را
که پر پر میکند چشمت ردیف شعر شیوایم

غم بی هـمزبانی می کند دیـوانه ام هـر شب
که پنهـان کـرده رازم را میان بغـض شبهـایم

چه میدانی تو از حـالم چنان آشفـته احـوالم
شبیه مـوج سـرگردان به روی سطـح دریایم

اگـر دل از دلـم گیـری بـه نـالم تـا دم محـشر
به گـوش عـالم و آدم رسـد زاین نـالـه آوایـم

به دل دارم امید از تـو که از لعـلت لبی گیرم
منم در بـزم سرمستان شبی راحت بیـاسایم

اگر رخصت دهی جـانا، به دیـدار تو باز آیـم
من از شـوق وصال تو، ره و بیـراهه پیمـایم

اگر بیـنم که مشـتاقی مـرا بـا ســر بگـردانی 
قـدح بـا بـاده بر گیرم، در میخـانه بگـشـایم

به سویت آمدم یارا، که جان و دل فداسازم
مرا یک دم اجابـت کن، که لبـریز از تمـنایـم

چنان با این دل پرخون، بیابانگرد شد ناصـح
کـه از روز ازل گـوئی ، اســیر کـوی لـیـلایـم

#علی_فعله_گری

۱۴۰۳/۰۹/۰۹

ز دلــم اگــر بپـرسی، شـب بی قـرار دارد
ز نگاه سردت ای جـان، غـم بیـشمار دارد

دل بیقرار و زارم چه بسا به شـوق رویت
بـه خــزان ســرد آبـان، هـوس بـهـار دارد

چـه کـند اسـیر تـو، تا، ز ره  وفـا در آیی؟
نـه بـه دل قـرار مـانده، نـه ره فـرار دارد

شب و روز بی قـرارم رسـدم ز تـو نـوایی
دل بی نــوای عـاشـق ز تـو انـتـظـار دارد

بخـدای هر دو عـالم نرود غـم از وجـودم
دلـم از نـگاهت امشب هـوس شـکار دارد

به کجا بـرم شکایت که چنـانم و چنـینـم
کـه طبـیب دردهـایـم ز عــلاج عــار دارد

غـم  هجر و بی قـراری نفـس مـرا بـریده
مگر این غـم از نــهانـم حـذر وگـذار دارد

به کجا گریزم ای غم که زحملهءتو ناصح
به هــوای جـان نثـاری  دل پر شـرار دارد

#علی_فعله_گری
گروه ادیبانه
۲۹  آبان  ۱۴۰۳

**پشت این کوچه ی مخروبه به دارم بزنید
شـادی و هلــهله بـر، جســم نـزارم بـزنـید

پر شده سینه ی من از غـم هجـران نــگار
گـرد من جـمـع شـده و باز هـوارم بـزنیـد

همـه شب بر در میخـانه ی او تا به سحـر
قـدحی بـر دل بی تـاب و قــرارم بـزنـیـد

طشت رسـوایی ام از بام دل افتاده، ولی
بــر بلـندای هـمـان، میـکـده جـارم بـزنـید

مــن که آزرده و دلمـرده ز یـاران شـده ام
در زمستـان دلـم ، سـر بـه بـهـارم بـزنـیـد

چــل چـراغ دل مـن رفـته بـه تـاراج فــنا
شعـله ی مـهر بـر این کلبـه ی تـارم بزنـید

در هـواخـواهـی او گـر ندهـم جـان و تنم
خـط بــطلان به هـمـه دار و ندارم بـزنـید

بــر  سر قـبـر مـن، غـمـزده  در روز  وداع
عـطـر گیسـوی نـگارم ، بـه مــزارم بـزنیـد

جرم من جزغم دلدارچه بـوده است مگر؟
که چنـین طعنـه به هر ایل و تبارم بـزنید

رفته طاقت ز دل "ناصح" سرگشته چنان
دشــنه  بـر دل زده و  بـاز بـه دارم بـزنید**#علی_فعله_گری#آوا_فاطیما

پشت این کوچه ی مخروبه به دارم بزنید
شـادی و هلــهله بـر، جســم نـزارم بـزنـید

پر شده سینه ی من از غـم هجـران نــگار
گـرد مـن جـمـع شـــده، باز هـوارم بـزنیـد

همـه شب بر در میخـانه ی او تا به سحـر
قـدحی بـر دل بی تـاب و قــرارم بـزنـیـد

طشت رسـوایی ام از بام دل افتاده، ولی
بــر بلـندای هـمـان، میـکـده جـارم بـزنـید

مــن که آزرده و دلمـرده ز یـاران شـده ام
در زمستـان دلـم ، سـر بـه بـهـارم بـزنـیـد

چــل چـراغ دل مـن رفـته بـه تـاراج فــنا
شعـله ی مـهر بـر این کلبـه ی تـارم بزنـید

در هـواخـواهـی او گـر ندهـم جـان و تنم
خـط بــطلان به هـمـه دار و ندارم بـزنـید

بــر سـر قـبـر مـن غـمـزده در روز وداع
عـطـر گیسـوی نـگارم ، بـه مــزارم بـزنیـد

جرم من جزغم دلدارچه بـوده است مگر؟
که چنـین طعنـه به هر ایل و تبارم بـزنید

رفته طاقت ز دل "ناصح" سرگشته چنان
دشــنه  بـر دل زده و  بـاز بـه دارم بـزنید

#علی_فعله_گری
۱۴۰۳/۰۸/۲۷

کاش اشـعار من از نام تو مـوزون نشــود
تـا دل غـمـزده ام از پـی تـو خـون نشـود

کاش مجـنون صفــتی در پـی لیلا نــرود
یـا که دیـوانـه دلی واله و مـجنون نشـود

کاش در حادثه ی عشق و جنون من و تو
دل گـرفـتار تو  و چرخش گـردون نشــود

کَی شـــود از شـــرر نــاز نـگاهــت گل مـن
دل دیـوانـه ز چشــمان تــو مفـتون نشـود

شعله ی عشق تو افکنده به جانش شـرری
عـاشـق از دایــره ی مـهر تو بیـرون نـشود

چه کند کشته ی آن چشم سیه در دل شب
بـه طلـسـم رخ زیــبای تـو افــسون نــشـود

بـه کجا شـکـوه بـرم ، تــا که دل آرام شـود
چـشم گـریان مـن از هجـر تو گلگون نـشود

ای خوش آن سینه که ازطعنهء پیوسته یار
بار هجران بکـشد خسـته و محـزون نشـود

کاش زین حسرت من ،غصه به پایان برسد
تا که بی مـهـری تـو شـیوه و قـانـون نشود

#علی_فعله_گری

هفتم  دی ماه  ۱۴۰۰

امـشب دل مــن ، طالـب دیدار نــگار اسـت
دیـوانـه دلـم مست سـیه چشـم خمار است

زلـفــان سـیاهت چـو پریشـان شـده در بـاد
کی در دل این عــاشـق دیـوانـه قـرار است

ای نـاز نـگاهـت!  هـمــه را، کــرده پـریشـان
لبخـند تــو ، خـونسـاز تر از طـعم انار است

در کـوچـه نسیمی که ز آهـوی خـتـن نیست
پس عطـر نفس های تو با صبـح بهــار است

جـانـا  دلـم از هجـر تـو بی تاب تـرین است
آیا پـس این فـصل خـزان وقـت بهار است؟

در شــعر و سخــن جـز تـو به گفـتار نـدارم
بگــذار  بـگـویـند که ایـن مسئــله دار است

بـازا و مــرا در  کنـف خــویـش فــرا خــوان
بـین عمـر گـرانمـایه کـه در حـال گذار است

عـشـقی کـه در ان، مصلحـت یـار نسنجـند ؟
بیـهوده گی اسـت و بخـدا عیـن قـمار اسـت

گــر بـر ســر زلـف تـو رسـد، دسـت نحیـفـم
گـویی که " وصـال گل و دیدار هــزار است"

" ناصـح " به درا تا به رهش جان بفـشانیـم
اینک که غــزال غــزل عـشـق شکار است

#علی_فعله_گری

۱۴۰۳/۰۸/۱۹