برای یک آدم ساده هیچی بهتر از این نیست که کسی سادگی‌هاشو دوست داشته باشه، طوریکه قدردان اون ویژگی باشه. (در دنیایی که همه چیز با نوعی جلا یا رنگ آمیزی خواستنی تر میشه)

من ترکیب کدو تنبل با شیره، خیلی زیاد مورد علاقم نبود؛ یعنی در حدی بود که یه تیکه می‌خوردم. تا زمانی که چوب دارچین و هل بهش اضافه شد. و بله دوستان عاشق این ترکیبش هستم? معرکه ای هست براش خودش.

اینکه این مدت زیادی درگیر گیاهان بودم. بیشتر بهونه ای برای دوام آوردن از این چیزی که الان دارم باهاش دست و پنجه نرم میکنم هست.
سه سال قبل هم همین تصمیم رو داشتم، اگر غم زیادی داشتم گیاهی میکارم.

«آی ی ی... آی ی ی... چقدر خوبست عروسی چقدر خوبست عروسی شرنگ شادی چقدر خوبست که آدم دستش باز باشد و دستش به جیبش برود و بتواند سری میان سرها داشته باشد! ای دود کباب! اقلاً کاش میتوانستم باشم. در عروسی دلم خیلی می خواهد که بتوانم باشم و ببینم اقلاً، خوبست، خیلی خوبست. ساز و دهل و رقص و آواز و شوق و شادی... خوبند خیلی شوق این چیزها را دارم های... چقدر خوبست هر چند که آدم... هر چند که از خود آدم نباشد. باشد. از قبل دیگران هم میشود شاد بود؛ چه عیبی دارد؟! چیز خوب خوبست دیگر اما افسوس... افسوس که آدم نمیداند شب و روزش چه جور می گذرند؛ چه جور؟ آدم تلف میشود و خودش میبیند که دارد تلف میشود اما نمی داند چکار می تواند بکند حیف از آدمیزاد.... ارباب حیف از آدمیزاد»

«آدمهای دنیا چقدر به همدیگر شبیه اند و چقدر با همدیگر فرق دارند؛ چقدر! همین چقدر، با کمی پس و پیش و تفاوت در کار من و او هم هست.»

خوردم.?

امشب دلم میخواد بعد از اینکه کمی هوا تاریک شد شمع و عود روشن کنم.
دلم فریاد میزنه این کار کوچیک رو که قبلا به کرات انجام میدادم.

داشتم الان به خودم فحش میدادم که چرا من زبان روسیم اینقدر خوب نیست که بخوام دعوا کنم یا بتونم حرف درشت دیگران رو پاسخ بدم! بعد یادم اومد که وقتی مسئله فارسی بود هم همین بود! یعنی اون لحظه کاملا قفل میشم و نمیدونم چطوری باید یه جواب خوب و برنده بدم. ?
بعد یادم میاد که چی میتونستم بگم و تا مدت‌ها حسرت میخورم که چرا فلان چیزو نگفتم. زودم یادم نمیره تازه://