هر که را از طناب آویختند
شعر شد.

- ‌

‏امیدوارم هر بار امیدت را گم کردی بلد باشی دوباره پیدایش کنی؛ جوری که کم ترین زمان را فدای نابلدی کنی.
برایت آرزو می‌کنم بالاخره با پوست و خونت عجین شود که در این زندگیِ عجیب، هیچکس جز خودت به فریادت نمی‌رسد.
این لعنتی را ممکن کن:
«به خودت بیشتر از هرکس و هرچیز بِرِس!»
شاید در تنگناهای این مسیر تنها چیزی که به کارت بیاید
این باشد که به کوله‌ات سر بزنی و در هر قدم تاکید کنی
«ادامه دادن کارِ زنده هاست!»
رویا ببافی و همزمان،توقعت را از خودت و آسمان بالای سرت و زمین زیر پایت در منطقی ترین سطحِ ممکن نگه داری به معنای کاملِ این جمله:
«مراقبت کن از خودَت...»🍓☁️

به دریا رفته می‌داند مصیبت‌های طوفان را.

چه قندههههه

چه قندههههه

« غروب‌ها گواه آنند که پایان‌ها‌ هم می‌توانند زیبا باشند. »

خوشحالی؟فقط یه ماه دیگه تا پاییز مونده.

?شبای قبل از امتحان خیلی عجیبه
همه چی حال میده، خوردن خوابیدن، فیلم دیدن، ظرف شستن، جارو کشیدن، صله رحم، هرررکارررری جز درس خوندن حال میده

?『 @Ye_Student 』