https://asianews.ir/%D9%86%D9%82%D8%B4-%D9%88-%D8%AC%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%B1%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B3-%D8%A8%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D8%A8%D9%87%D9%87-%D9%85%D9%84%DB%8C

Photo from Sayed Hassan Amin

🎙 فایل شنیداری
*🔸 مطالب سر صفحه
دیوان قصایدِ امین*

پس از مطالب سر صفحه

در قسمت دیگری از معرفی کتاب، پروفسور حسن امین، با اشاره به سالروز خرید ۲۵ درصد سهام شرکت کروپ آلمان توسط ایران در ۱۳۵۵، به معرفی کتاب قصایدِ امین می‌پردازد.
🗓 شنبه ( ۲۸ مهر ۱۴۰۳)

@asianewsiran

پروفسور امین به همراه جمعی از اعضای جبهه ملی

سرای مهندس کورش زعیم، ۲۰ شهریور ۱۴۰۳

به یاد دکتر محمود مصدق و خاندان مصدق

پرفسور حسن امین
فیلسوف، حقوقدان و مورخ

میراث معنوی، فرهنگی و سیاسی دکتر محمد مصدق، فارغ از افراط و تفریط هواداران و منتقدانش، در افکار عمومی ایرانیان، کاریزمایی کم نظیر و تاثیری  چشمگیر داشته است.
اهمیت و ماندگاری جایگاه دکتر مصدق در تاریخ معاصر ایران را می‌توان به دو بخش میراث سیاسی و میراث‌ خانوادگی تفکیک کرد.
دکتر محمود مصدق، نوه و یادگار مرحوم محمد مصدق‌ از جمله کسانی است که مسیر علمی و پزشکی را با موفقیت پیمود و در طول زندگانی خود، طبابت را بر سیاست، ترجیح داد و خدمات زیادی را برای مردم و بیماران به ثبت رساند. این در حالی است که صدها پزشک ایرانی، به عکس، از طبابت به سیاست نقب زده‌اند، سیاهه‌ای بلند بالا شامل چهره‌هایی همچون دکتر منوچهر اقبال نخست وزیر و دبیرکل حزب ملیون در عصر پهلوی دوم که در عهد صدارتش خود را چاکر و غلام جان نثار محمدرضاشاه امضا می‌کرد، تا رییس جمهوری دکتر مسعود پزشکیان حافظ نهج البلاغه امام علی که امروز آینده نود میلیون ایرانی به برنامه‌های کلان او برای برون رفت از بحران‌ها گره خورده است.
دکتر محمد مصدق پیشوای نهضت ملی کردن صنعت نفت ایران و از رهبران مبارزات ضد استبدادی و ضد استعماری در میان ملل شرق بود. دو پسر او مهندس احمد مصدق و دکتر غلامحسین مصدق و نیز نوه پسری او دکتر محمود مصدق از شخصیت‌های اصیل، شریف و تحصیل کرده ایران و از قضا دکتر غلامحسین و دکتر محمود هر دو پزشک بودند. اما این چهره‌ها، از این که مدعی و متقاضی سهمی در سیاست باشند، خودداری کردند، یعنی از سرنوشت پدر و پدربزرگشان، ناخشنود بودند و در تمام عمرشان، آگاهانه از کنش‌گری سیاسی، پرهیز داشتند، یعنی از نگاه مثبت، تقوایی سیاسی داشتند و از نگاه منفی، معتقد بودند به خطر انداختن زندگی شخصی، خانوادگی و حرفه‌ای به خاطر منافع ملی و اهداف مردمی، به مصلحت‌شان نیست.
داماد دکتر مصدق دکتر احمد متین دفتری استاد ما در دانشکده حقوق بود. او در طول زندگانی خود مسیر و راه خود را از پدر همسرش مصدق و نیز برادران همسرش جدا کرده بود و همزمان با تدریس در دانشکده حقوق با همکاری با دولت‌های پس از کودتا، وزیر دادگستری و سناتور شد.‌ اما پسر او هدایت الله متین دفتری که نوه دختری مصدق بود، بر خلاف پدر، در کسوت وکیل دادگستری در سیاست، به مشی و مسیر پدربزرگ رفت و عضو جبهه ملی شد.
هدا متین دفتری در سالهای قبل از انقلاب به مبارزه سیاسی بر ضد رژیم پهلوی پرداخت و وجاهتی یافت، ولی بعد از انقلاب از محبوبیت افتاد، چرا که بعد از پیروزی انقلاب، با تأسیس جبهه دموکراتیک ملی و همکاری با مسعود رجوی از جبهه ملی، انشعاب کرد و با این حرکت سیاسی، هم به جبهه ملی زیان رسانید و هم خودش بعد از مدتی از ایران آواره شد. تنها کار ثمر بخش او در طول دوری خودخواسته‌اش از ایران، انتشار فصلنامه آزادی بود.‌
دکتر محمود مصدق نوه پسری دکتر مصدق اما در ایران ماند و با پرهیز از ورود به سیاست و عدم تظاهر به میراث‌داری مصدق بزرگ، زندگی بی حاشیه ای را گذراند. او که متولد ۱۳۱۳ بود، البته در جوانی نخست همچون پدر بزرگش حقوق خوانده بود و احیانا می‌خواست راه او را ادامه دهد، ولی به اصرار پدرش تغییر رشته داد و پزشک شد، تا از عقوبات سیاست‌ورزی در کشوری بی‌ثبات و توسعه‌نیافته در امان ماند.‌ او نیز پند پدر را پذیرفت و تا پایان عمر به این حرفه وفادار ماند.
من خاطرات و تأملات دکتر محمد مصدق را به خواهش پسرش دکتر غلامحسین مصدق با همکاری دکتر همایون کاتوزیان از فارسی به انگلیسی ترجمه و در لندن از سوی انتشارات جبهه ملی به مدیریت احمد انواری منتشر کردم. دکتر محمود مصدق را که دو روز پیش در نود  سالگی در تهران از دنیا رفت، اول بار در یک روز تابستانی در چنین ایامی (در باغ بزرگ  بانو حمزوی همسر هلاکو رامبد نایب رییس مجلس شورای ملی، نماینده تالش، در محمد آباد کرج)،  همراه دکتر شیخ الاسلام زاده وزیر بهداری کابینه هویدا دیدم. او با وسواس از وابستگی به جبهه ملی پس از انقلاب و به ویژه آنان که از این رهگذر قصد ایجاد اعتبار و اشتهار برای خود داشتند، پرهیز داشت و از این که ادیب برومند رئیس شورای مرکزی جبهه ملی به دروغ شایع کرده بود که مصدق او را شاعر ملی خوانده است، انتقاد می‌کرد. او با سرفرازی تنها کار پزشکی‌اش را می‌کرد و مسئول مزار  مصدق در قلعه احمدآباد بود.‌ در طرف مقابل، همه اذعان داشتند که دکتر محمود مصدق، شهروندی متمدن، نجیب‌زاده‌ای اصیل و شرافتمند بود، اما توقع کنش‌گران سیاسی را بر نیاورد. شاید کرامت او هم در همین بود که هیچ جاه‌طلبی سیاسی نداشت و از نام پدر بزرگش استفاده شخصی و منفعت فردی نکرد و فعالیت  جبهه ملی را به اهلش واگذاشت.