کلا پول زیاد نداریم، زیاد خوشگل نیستیم، زیاد درسخون نیستم، خونه و وسایل خونه خفن نداریم و هزار تا ازین گزینه‌هایی که آدم معمولیها دارن و خیلی از آدم معمولیها بابت همینا ناراحتن.
اما من امشب، یهویی، وقتی داشتم سرشام با دلبر و دخترکم قرمه سبزی میخوردم و ازینکه صبر کرده بودم برای شام و ازینکه دخترک داره با اشتها میخوره و ازینکه پسرک داشت تو صندلی گهواره‌ایش، خودش بالا و پایین میرفت و ازینکه دلبر داشت برامون غذا میکشید، کاملا احساس خوشبختی و رضایت کامل از زندگی کردم.
یهو دیدم خوبه دیگه. همینا کاملا خوبه. کاملا کافیه. و کاملا حال‌خوب‌کنه برام.

گفتم شاید شما هم نیاز داشته باشین که به آدم/آدمهای مهم زندگیتون ابراز محبت بیشتری کنین، و این رو بعنوان یاداوری حساب کنین.

البته دارم بیشتر از قبل احساسات و فکرهام رو با دلبر درمیون میذارم. زیادتر درخواست بغل و توجه میکنم و البته خودمم بیشتر محبت لمسی کلامی نشون میدم به دلبر و بچه‌ها و اینجوری، حالم بهتره!
یه مدت خیلی تو‌ خودم رفته بودم و از خودم خیلی شاکی بودم. مدتیه دارم تلاش میکنم با خودم مهربون‌تر باشم و دیدم که وقتی محبت بیشتری میبینم و خودمم بیشتر ابرازش میکنم، حالم بهتره. قلبم پر از احساسات عشقی قلبی‌طوره.

یه ساندویچ ۴۵۸ کالریی خوردم ولی مفت نمیارزید. چون سیر نشدم و تا شب هم کالری زیادی ندارم.😒

من تو گروههای کتابخوانی مرضیه جون، معمولا دسترسی به نسخه فارسی کتابها ندارم و انگلیسیش رو میخونم و احتمالا یکم مایه‌ی ازار و اذیت بقیه اهالی گروهها حساب میشم. چون معمولا نسخه‌های اصلی کتابها، ساده‌تر از ترجمه‌هاشون نوشته شدن و من همش فکر میکنم خب اره اینم خوب گفته اما خب سطحی داره ازش میگذره. بعد میبینم دوستان دیگه خیلی ازش تاثیر مثبت گرفتن و باز منم که همینجور ساده و راحت از کنارش گذشتم.😁🥲

It requires first of all that we come home to ourselves, that we make peace with our suffering, treating it tenderly, and looking deeply at the roots of our pain. It requires that we let go of useless, unnecessary sufferings, release the second arrow, and…

پسر غرغرومون رو یه عالمه لباس پوشوندیم و گذاشتیمش تو کیسه خواب خنک و تا رفتیم مهد و برگشتیم خونه، خوابش برد. الان همونجوری گذاشتمش رو babynest و داره خروپف میکنه.😄

یکی از دوستهای صمیمیش تو مهد، در کنار خوبیهاش، خیلی ایرادات اخلاقی داره. Tantrumهایی که صبحها راه میندازه تو مهد، واقعا همه رو شوک میکنه. با اینکه مامان آگاه و خوبی داره اما این اخلاق دخترش خیلی جدیه و ما یه وقتهایی ردپای رفتارهاش رو تو آلاء میبینیم.
امروز ما بعد از یک هفته شاد و خوشحال رفتیم مهد، کل راه دستهای هم رو گرفته بودیم و تعریف کرده بودیم باهم و مودمون عالی بود.
رفتیم دیدیم مامانش داره میگه خداحافظ و اون از ته دل داره جیغ بنفش میکشه که مامانش نره. این قصه، تو سه سال و تیم گذشته که این دخترک داره میره مهد، خیلی پرتکرار بوده و همه‌ی بچه‌ها باهاش عادی برخورد میکنن دیگه. اما واضحا دیدم که آلاء حسابی رفت تو خودش و ناراحت شد. دیگه من یکم موندم پیشش و بغلش گرفتم و باهم رفتیم سر میز و از مربیش خواست براش وسایل نقاشی بیاره.

از امروز فقط طبق برنامه.😁

به هیچ کاری نمیرسم جز بچه‌داری. خونمون کثیفه اما میگم بذار این جوجه بخوابه فعلا، بعدا جارو‌ میزنم. بعدا هم وقت نمیشه.☺️
کتاب خوندن و درس و روتین روز داشتنم کلا ترک شده این چند وقته. ناراضی نیستم. دارم به بچه‌هام میرسم.