دیشب صحبتش بود، یک شاعر ناب، یک انسان جنجال‌آفرین، چالش‌برانگیز و ساختارشکن… از آن‌هایی که اگر در فرانسه به‌دنیا آمده بودند الان نامش را روی چندین مدرسه گذاشته بودند، اما از آنجا که در ایران به دنیا آمد به جای ستایش نفرینش می‌کنند!…
#رضا_براهنی

نویسنده وقتی پشت میزش می‌نویسد، اگر نویسنده باشد نمی‌داند قرار است چه بنویسد؟ و وقتی می‌نویسد هم باز نمی‌داند. در ندانستن مصر است. اتفاق وقتی می‌افتد که گوشش را تیز می‌کند. فقط سعی می‌کند بشنود. این شنود همان شنودی‌ست که به کارگردان و بازیگر هم توصیه می‌شود. شنودی‌ که هم منفعلانه و هم فعالانه است. مانند سکانس‌های فیلم‌های عباس کیارستمی.

بی‌شک ما تنها با اعمال، واکنش‌ها و تصمیمات خودمان در پیچ‌وخم‌های مسیر زندگی پیش نمی‌رویم. همیشه چیزی هست، گویی دستی پنهان، که ما را به‌سوی خود می‌کشد؛ چیزی که انگار همیشه در جایی منتظر ماست، در کمین ماست و همواره در پس پرده‌ای از ابهام پنهان مانده است.

کنار تنگه‌ی بوسفور که بودم، در استانبول، در آن روزهای خوش، مرغ دریایی‌ای را نگاه می‌کردم که به من خیره شده بود. ظاهرا مرا جایی دیده بود و برای من هم اتفاقا قیافه‌‌اش ناآشنا نبود. تا اینکه بالاخره به این نتیجه رسیدیم که ایشان مرا با یک مسافر ایرانی دیگر اشتباه گرفته بود…

فقط خدا می‌داند که وجود ندارد...