📌انقلابی های ضد انقلابی
حمله به ظریف یا مخالفت با رویکرد های تنش زدا در سیاست خارجی از سوی بخشی از حامیان جلیلی چون شریان و پایداری, چیز تازه ای نیست اما آنچه اعتراضات اخیر را از گذشته متمایز کرده، شمول و کیفیت تخریب ها است، مسئله ای که بر خلاف گذشته متوقف بر ظریف و پزشکیان نبوده بلکه بتدریج شامل قالیباف، محسنی اژه ای، بیت و حتی شخص رهبری هم شده است امری که اگر آن را در راستای وقایع چند ماه اخیر چون برجسته کردن جانشینی، ترویج و تقویت میرباقری یا زیر سوال بردن ارکان فرماندهی نیروهای مسلح به بهانه به تعویق افتادن وعده صادق ۳ ببینیم دیگر یک لغزش زبانی یا واکنشی از سر عصبانیت یا استیصال نخواهد بود بلکه بیانگر شروع یک تقابل سیستماتیک با کلیت ساختار حکومت است، تقابلی که هر چند اکنون به لکنت از آن سخن می گویند اما با این حال باید در آینده شاهد صراحت و جسارت هر چه بیشتر آنها باشیم.
@katechon6

📌نقشه راه ترامپ؛ مذاکره از طریق قدرت
پیت هگست در اولین سخنرانی در مقام وزیر دفاع آمریکا گفته : آمریکا صلح از طریق قدرت را تحت رهبری ترامپ در پنتاگون طرح خواهد کرد، جمله ای موجز که یادآور دوره ریگان است اما با این حال شرح جدید این سیاست را باید در سخنرانی چندی قبل الکس کارپ مدیر عامل شرکت پالانتیر و حامی مهم و سرسخت جی دی ونس معاون رئیس جمهور آمریکا یافت، کارپ گفته بود :
تنها راه امن بودن آمریکا این است که دشمنانش با ترس از خواب بیدار شوند و با ترس به رختخواب بروند
- آمریکا باید مجازات جمعی انجام دهد و نه تنها دشمنان بلکه دوستان، پسرعموها، معشوقه‌ها و هر کسی که درگیر بوده را تهدید کند
- آمریکا نمی‌تواند با دشمنان برابری داشته باشد زیرا دشمنان ما عذاب وجدان اخلاقی ما را ندارند. اگر شرایط برابر باشد، آنها از مهربانی و خوبی ما سوءاستفاده خواهند کرد.
- نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل علیه هر چیز خوبی تبعیض قائل می‌شوند.
بر این اساس خوشبیی های این روزها درباره مذاکره با ترامپ رنگ می بازند بخصوص با توجه به روندهای موجود در منطقه و ادراک شکل گرفته در رسانه ها و مقامات آمریکایی درباره ایران، ادراکی که در آن ایران کشوری ضعیف است و پذیرای هرگونه فشار، در چنین وضعیتی هر چند احتمال جنگ همه جانبه وجود ندارد اما با این حال خطر حملات نظامی نقطه ای و خرابکاری های امنیتی را نمی توان نادیده گرفت گزینه هایی که نه همچون گذشته یک گزینه جانبی برای فشار بلکه بخشی از نقشه راه مذاکرات هستند، روزهای سختی در پیش است.
@katechon6

📌 مهدویت، گروهکی فراموش شده
دهه هفتاد بیشتر با سازندگی، اصلاحات، قتلهای زنجیره‌ای، کوی دانشگاه، ترور حجاریان و... به یاد آورده می شود اما با این حال آن دهه پرتلاطم، صحنه بروز و ظهور گروههایی بود که کمتر به آن پرداخت شده، گروههایی با عقاید تند مذهبی و آخرالزمانی و با مشی مسلحانه و تروریستی، مثلا گروه المنتقم(متشکل از گروهی از دانشجویان دانشگاه امام صادق که هدفشان برقراری قسط و عدالت بود آن هم از طریق ترور مقامات دولت سازندگی) یا گروه مهدویت به رهبری سيدمحمد حسينی ميلانی، واعظی پر سر و صدا و با داعیه اجتهاد و ارتباط با امام زمان در دولت آباد تهران که مدعی سید خراسانی بودن و تعجیل در امر ظهور حضرت مهدی بود و تعجیل هم در یک چیز می دید ایجاد درگیری بین سنیان با شیعیان آن هم از طریق بمبگذاری و ترور رهبران جامعه سنی و برای عملی کردن این هدف هم چندین پایگاه بسیج را خلع سلاح کرده بودند اما با این حال آنچه آنها را مورد توجه نهادهای امنیتی قرار داد ترور حجت‌الاسلام رازینی رئیس وقت دادگستری تهران در دی ماه ۷۷ بود، امری که آغازی شد بر پایان این گروهک، بطوریکه طی چند روز در حدود سی تن از اعضای این گروه بازداشت شدند اما با توجه به صبغه مذهبی اعضای گروه، بعد از چندی اکثر آنها عفو و از زندان آزاد شدند و در این میان رهبر گروه هم مدتی بعد در حین عمل جراحی قلب فوت کرد.
@katechon6

📌 کرملین یا بیابان تاتارها؟
روس ها چه غربگرا و چه محافظه کار، با وجود همه تفاوت ها در یک نکته تفاهم دارند، آن هم چیزی نیست جز تقلیل دادن دوره سیطره اردوی زرین ( مغولان/ تاتارها ) به یک میان پرده پر رنج و گداز اما بدون تاثیر هویتی و فرهنگی، بطوریکه روس‌ها با وجود چند صد سال حکومت تاتارها بر جغرافیای روسیه قائل به یک استمرار فرهنگی بین دوره ولادیمیر اول با ایوان سوم هستند که حتی تاتارها هم نتوانستند خللی بر آن وارد کنند اما با این حال تاثیر تاتارها بر هویت ملی و سیاست ورزی روسیه بیش از این حرفها بود بطوریکه بقول کارامزین مورخ نامدار روسی، « استبداد/ تاتارها روسیه را بنیان نهاد و دوباره زنده کرد» و این تاثیر آنچنان در فرهنگ عامه روس رسوخ پیدا کرده که حتی ضرب المثل هم شد بطوریکه می گویند « یک روس را بتراشید تا به یک تاتار برسید» و در این میان بزرگترین تاثیر تاتارها که تا حال هم در سیاست ورزی روسی مانده، تاثیر بالای متغیر قدرت در کیفیت تعاملات بین المللی روسیه است، بطوریکه آنها بیش از آنکه متعهد به اجرای معاهدات باشند معطوف هستند به محاسبه قدرت به گونه ای که اگر بالانس و تناسب اندکی به نفع آنها تغییر کند تغییر رویه داده و از شریک قافله در طرفةالعینی مبدل می شوند به رفیق دزد و این مهم را هم بارها در روابط فی‌مابین با ایران نشان داده اند و جدیدترین نمونه هم سوریه، در چنین شرایطی اطمینان چندانی نمی توان به قول و قرار روس‌ها داشت، در واقع فقط در یک صورت آنها پایبند به تعهدات خود هستند و آن هم وابسته است به سطح قدرت تهران، در نتیجه تا وقتی قدرتمند و توان مانور داشته باشیم، می توانیم از روسها انتظار همراهی داشته باشیم و در غیر اینصورت روسها دوباره بر می گردند به تنظیمات اولیه از جنس باتو خان ( نوه چنگیز خان و فاتح روسیه)
@katechon6

📌اسرائیل؛ ناکام در غزه اما خوشحال در لبنان و سوریه
طی یک سال گذشته غزه ویران و حماس ضربات توان‌فرسایی را متحمل شد اما با این حال حماس شکست نخورد و در این میان اسرائیل هر چند در غزه در تحقق اهداف خود ناکام بود اما توانست به یمن گسترش جنگ دستاوردهای استراتژیکی را در لبنان و سوریه به دست آورد و همین آورده ها که به نوعی باعث تغییر توازن قدرت در خاورمیانه شده می تواند فرآیند تحت فشار قرار دادن ایران و عادی سازی با عربستان را بیش از پیش برای اسرائیل تسهیل کند اما با این همه نمی توان گفت، شرایط خاورمیانه عادی است، جعبه پاندورا خاورمیانه همچنان می تواند بازیگران منطقه را سورپرایز کند.
@katechon6

بر اساس تحقیقات منتشر شده در مجله قلب اروپایی ، افرادی که صبح ها قهوه می نوشند، در مقایسه با افرادی که در طول روز قهوه می نوشند، کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی قرار می گیرند.
@katechon6
متن مقاله🔽

📌تاواریش های اصولگرا
این روزها در بخشی از جریان اصولگرایی بیشتر از آنکه از ایران حرفی زده شود، صدای روسیه شنیده می شود، بطوریکه مثلا در ماجرای سوریه، اهمال و خیانت روسیه در همکاری با اسرائیل و ترکیه نادیده گرفته شده و ایران مقصر سقوط اسد می شود یا در جنگ اوکراین، تهران تقلیل یافته به سرسپرده وزارت دفاع روسیه و در این میان هر صدای منتقدی هم چه سیاستمدار و چه نظامی محکوم می شود به خیانت در واقع انگار قبله بخشی از اصولگرایان از بیت منتقل شده به کرملین و پوتین مبدل شده به قطب عالم امکان و ایران هم بالتبع محکوم است به فرمانبرداری بدون چون و چرا از روسیه و طی طریق در مسیر توهمات آخرالزمانی دوگین، دوگینی که در منظومه فکری او، ایران بیشتر از هر چیز یک گماشته است تا شریکی برابر.
@katechon6

📌 سلطنت طلب و مجاهد، املا متفاوت اما معنی یکسان
بخشی از اپوزیسیون ( عمدتاً سلطنت طلب )از دیدار مقامات سابق اروپایی و آمریکایی با مریم رجوی اعلام انزجار کردند اما وقتی به نوع سیاست ورزی آنها توجه کنیم این انزجار نه از نفس و ماهیت دیدار, بلکه بیشتر از این ناشی می شود چرا آنها نه، در واقع سلطنت‌طلبان بیشتر از هر چیز از به حساب نیاورده شدن و به بازی نگرفتن خود منزجر هستند وگرنه نه مشکلی با کیپا بر سر نهادن رضا پهلوی و دخیل بستن بر دیوار ندبه/ اسرائیل دارند و نه ابایی از اعتراف به مزدوری برای بیگانه، بطوریکه اگر بازی با کلمات و شعارهای توخالی را فاکتور بگیریم دیگر نه تنها تفاوت معناداری بین سلطنت طلبان و مجاهدین مشاهده نمی شود بلکه باید گفت سر و ته یک کرباس شده اند و در این میان تنها تفاوت هم در یک چیز است، لچک مریم رجوی و تاج نداشته شازده ‌.
@katechon6

سقوط اسد و انتخاب جوزف عون به ریاست جمهوری لبنان، وقایعی منفک از یکدیگر نیستند بلکه برآیند روندهایی هستند که بتدریج در حال تغییر توازن قدرت در خاورمیانه است، تغییری که با توجه به نوع ادراک شکل گرفته در کشورهای منطقه و غرب درباره کیفیت توانمندی های ایران به شامات و کرانه های مدیترانه متوقف نخواهد شد بلکه بتدریج یمن و عراق را هم شامل خواهد شد در چنین شرایطی انکار روند یا تکیه صرف به ابزارهای سخت برای پاسخگویی یا کند کردن نه تنها این روند را متوقف نخواهد کرد بلکه حتی می تواند از طریق تند کردن تقابلات و درهم تنیده کردن آنها با زخم های بازی چون پرونده هسته ای، تقابل را به سطوح خطرناک تری چون رویارویی مستقیم نظامی هم بکشاند، زیرا اکنون برخلاف گذشته نه تنها قبح درگیری ریخته بلکه حتی جنگ برای دشمنان و رقبای ایران هم دیگر نه یک گزینه اعلامی و کنار میز بلکه در حال تبدیل شدن به گزینه ای مطلوب و اعمالی است، بر این اساس هر چند باید دست به ماشه بود و حتی آمادگی لازم را برای تغییر «کیفیت» ابزارها داشت اما با این حال دیپلماسی تهاجمی را هم نباید نفی کرد، زیرا گاهی در پشت میزهای دیپلماتیک، فتوحاتی کسب می شود که در میدان های نظامی هم نمی توان خواب آنها را دید.
@katechon6