واقعیت اینه که هر آدمی بالاخره یه جایی تو رو می‌رنجونه،
فقط باید اونایی رو پیدا کنی که
ارزش اینو داشته باشن که بخاطرشون رنج بکشی..
{ @ClaMiaa }

به خودم یادآوری می کنم من آزادم،
مثل ابرهایی که در آسمان جولان می دهند.
خودم هستم و خودم، یکسره آزاد.
‌
-کافکا‌ در کرانه، هاروکی موراکامی{ @ClaMiaa }

{ @ClaMiaa }

دقیق یادمه
پنج سال پیش بود
موقع امتحانات میان ترم دبیرستان
از همون روزا که هر روز یکی دوتا کوییز و امتحان داشتیم
معلم دینی جلسه قبل امتحان گرفته بود ، بعد امتحان دوتا درس رو سرسری و پشت هم درس داده بود و رفته بود
چیزی راجب پرسش و امتحان در جلسه بعدی نگفته بود
اومد سر کلاس
گفت پرسش دارید
گفتیم فصل امتحاناس امتحان درس تخصصی داریم زنگ بعد
طبق معمول براش مهم نبود
شروع کرد از رو دفترش
ازون بچه هایی که اتفاقا نمره هاشون وضع آنچنان خوبی نداشت شروع کرد به پرسیدن
جوری که توی بیست دیقه
اشک سه تا از بچه ها رو در آورد
نفر آخر
دوست خودم بود
شرایط زندگی خیلی راحتی نداشت
وقتی پرسید و نتونست جواب بده اون آدم به ظاهر دبیر شروع کرد به تخریب شخصیتی
داشت میگفت شما هیچ وظیفه ای جز درس خوندن ندارین و اینقدر بی عرضه اید که از پس همین هم بر نمیاید
خیلی بهم برخورد
پرسش که تموم شد
شروع کرد به تدریس درس بعدی
دستمو بلند کردم گفتم میشه من بیام ارائه بدم ؟ با نیشخند گفت بیا
یادم نمیاد دقیقا
شاید ده دیقه شاید بیست دیقه داشتم درس میدادم
نه درس دینی رو
نه رو به بچه ها
رو به معلم تلاش کردم درس زندگی یاد بدم
یاد بدم همه مون مشکلاتی داریم هر کدوممون یه ظرفیتی داریم هر کدوممون یه میزان شعوری داریم یه میزان انسانیتی
نمیشه ندیده نشنیده همدیگه رو بگیریم به باد توپ و تشر و قضاوت کنیم که کی از پس چی بر میاد و کی نمیاد...

خودم اما
فکر کنم تو این سالها یادم رفته بود
که همه مون تو یه برهه زندگیمون میشیم دبیر دینی دبیرستان
دل میشکونیم
ندیده نشنیده قضاوت میکنیم
شاید پشت سر باعث شدیم اشکهایی هم روی گونه ها بیاد ...
معلمیم ولی یادمون میره دل نشکنیم
دکتریم ولی یادمون میره جون ادمها رو به پول نفروشیم
مهندسیم ولی یادمون میره شریف باشیم
پشت کسی حرف در نیاریم
وقیح نباشیم ...
{ @ClaMiaa }

و دارایی با ارزش تر از قلب ...

{ @ClaMiaa }