من اینجا تو خیابون داد بزنم آهای ممد، به این برکت هشت نفر برمی‌گردن.

ممنونم بهتون افتخار می‌کنم ممبرهای قند عسل.

نیاز دارم بدونم.

سلام عنکبوتعلی‌ها. بنظرتون ادوارد سعید بعد چندتا مشت تو دهنش خفه می‌شه؟

دارم آدیوبوکش رو گوش می‌دم و ظاهرا خود Seamus Heaney (مترجم) داره می‌خونه و لهجه ایرلندیش انقدر گوگولیه می‌خوام هرچه سریع‌تر فرار کنم به دابلین.

everyday I want to ✧quit✧

البته توی اعتقادات ایران باستان، اگر بری دوزخ یکم تنبیه می‌شی بعدش می‌ری بهشت، همه آخرش می‌رن بهشت.

«پارسیان نه معبد و محراب دارند و نه خدایی چون خدای ما، آنان در جاهای بلند آسمان را در مجموع می‌ستایند. قربانیان خود را مصرف نمی‌کنند. اجساد با تشریفات خاصی به پرندگان عرضه می‌شود. [...] اعتقادشان منطقی و مستدل است؛ یک گناه و اشتباه به تنهایی به حساب نمی‌آید،…

یه بخشی از اساطیر ما هم که توی فلسفه غربی و نوافلاطونی مورد توجه بود این بود که یک اصل واحد که زمان باشه، قبل از هر نوع نیک و بد و اهورامزدا و اهریمن وجود داشت که همون زَروانیت هست. زمان بیش از پیدایش جهان و حتی خدایان وجود داشته و این کانسپتی بود که بعدا خیلی توی فلسفه مهم شد.

افسرده و اینا هم نشدم ها، صرفا گیو آپ کردم. (آره از کلمه خارجی استفاده کردم، بسوز.)