*?*?بهترین کانال‌‌ها برای آگاهی عمیق از رویدادهای جهان پیرامون

? اندیشکده اقبال‌؛ اندیشکده تخصصی پاکستان@andishkadehiqbal ? آموزش دانش سیاست@PoliticalScience_ir ? آموزش فن ترجمه زبان تخصصی علوم سیاسی و روابط@policyinact ? درس‌گفتار علوم سیاسی و روابط بین‌الملل@ecopolitist ? کانال دانشجویان علوم سیاسی@politicalsciencce ? رصدخانه اندیشکده‌ها@Rasadkhone_in ? سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه@AmericanForiegnPolicy ? ژئواکونومیک نیوز@GeoecoNEWS ? مطالعات پاکستان@PakistanStudies ? اندیشکده مطالعات حاکمیت و روابط بین‌الملل@GovernanceStudies ? کانال مطالعات سوریه@hdrhbb1 ? دیپلماسی و سیاست خارجی@Iranian_diplomacy ? بانک مقالات علوم سیاسی@maghalatolomsiasii ? رازفیلم/دانلود فیلم و مستند سیاسی اجتماعی فرهنگی@razfilmweb ? چین و ماچین ??????@china_Reivew ? مطالعات انرژی@energy_studies ? سرحدات ?جستجوی فرهنگ و هنر بیرون از مرزها@sarhaddat ? کانال تازه تاسیس آفریقای اسلامی@Islamic_Africa ? اقتصاد آفریقا@EcoAfrican ? اندیشکدهٔ علوم انسانی ناربلا@NARBELA_ThinkTank ? مرکز مطالعات عراق@instituteofiraqistudies ? روسکیی چاس@RusskiyChas ? لوموند دیپلماتیک Le Monde diplomatique@mondediplofa ? اوراسیا پست، اخبار و تحلیل - چین و روسیه CIS@EurasiaPost ? پژوهشکده علوم سیاسی@Policyresearcherr ? شناخت عربستان از دریچه اخبار ??@KSA_Narrator ? ژئوپلیتیک رسانه@Dr_bavir ? کتابخانه تخصصی روابط بین‌الملل@ir_Texts ? کمیته ضد جنگ و تحریم ??@NowarNosanctions ? آکادمی مدیریت استراتژیک@Strategiaacademy ? کانال تحلیلی دانشجویان علوم سیاسی@Iranianpoliticianss ? در حقوق بشر حرفه‌ای شوید@ngoodvv ?? هماهنگی برای تبادل**@mrgp_1

?چرا بحران خودروسازی اروپا بیشتر مولود چین است؟

#اقتصاد_سیاسی

?«فایننشال تایمز» در یک گزارش تفصیلی به بحران خودروسازی اروپا و نسبت آن با چین پرداخته و از ضرورت افزایش سرمایه‌گذاری و تدوین راهبرد صنعتی جدید برای اروپا سخن گفته است. صنایع خودروسازی با سهمی ۷ درصدی در تولید ناخالص داخلی اتحادیه اروپا و جمعیت ۱۴ میلیونی شاغل، یکی از ارکان مهم اقتصادی در حوزه یورو محسوب می‌شوند؛ حال در سایه رقابت با خودروسازان چینی، این صنایع در حال از سر گذراندن اتفاقاتی بی‌سابقه هستند. خودروسازان که پیشتر از ناحیه تغییر به سمت فناوری برقی در منگنه قرار داشت، با افت تقاضای داخلی و بین‌المللی دچار بحران عمیق‌تری شده است.

?متاثر از این بحران، «فولکس واگن» در حال تصمیم‌گیری درباره تعطیلی سه کارخانه خود در آلمان است و قصد دارد پرداختی خود به کارگران را تا ۱۰ درصد کاهش دهد. شرکت «استلانتیس» -مالک برندهایی همچون «اُپل»، «فیات» و «پژو»- برای تداوم تولید در اروپا، علیرغم افت تقاضا، به شدت تحت فشار قرار دارد که در این میان می‌توان به فشار سیاسی بی‌امان ایتالیا برای دایر ماندن کارخانه «فیات» در تورین اشاره نمود. در «پژو» نیز واحدهای مونتاژ در حال انتقال از فرانسه به مناطق کم‌هزینه‌تری چون مراکش و ترکیه هستند و همین مسئله موجب وقوع اعتراضات کارگری در فرانسه گردیده است.

?تولیدکنندگان چینی همچون «بی‌وای‌دی»، «نیو»، «گریت‌وال» و «چری» خودروهای برقی باکیفیت را با حداقل سی‌درصد قیمت پایین‌تر تولید می‌کنند و در این عرصه، به رقیبی قدرتمند برای خودروسازان اروپایی مبدل شده اند. از این رو، فرآیند انتقال از موتورهای احتراقی به موتورهای برقی برای اروپایی‌ها نه تنها به فرآیندی پرهزینه، که به فرآیندی پرریسک نیز مبدل گردیده است.

?علاوه بر این، سهم اروپا از بازارهای داخلی چین کاسته شده است. عمق این مسئله را می‌توان با آمار متوجه شد: سهم برندهای خارجی در بازار چین –به عنوان یک بازار نمونه رو به رشد- از ۶۴ درصد در سال ۲۰۲۰ به رقم تاریخی ۳۷ درصد در هشت‌ماهه پایانی ۲۰۲۴ رسیده است و کاهش سهم بازار برای تولیدکنندگانی همچون «فولکس‌واگن»، «بی‌ام‌دبلیو» و «مرسدس بنز» شرایط پیچیده‌ای خلق نموده است.

?اتحادیه اروپا به عنوان راه حل تعرفه خودروهای وارداتی چینی را با هدف حمایت از تولید داخلی افزایش داده است. با اینحال، چهره‌های شاخص این صنعت معتقدند تحمیل تعرفه به خودروهای چینی راه حل مناسبی نیست و تنها به کاهش رفاه مصرف‌کنندگان خواهد انجامید. به عنوان مثال، مدیر عامل شرکت «بی‌ام‌دبلیو» هراس بیش از حد از رقابت با چین را نادرست خوانده و بر همکاری مشترک و ابتکارات بیشتر تاکید نموده است.

? در واقع، برخی خودروسازان همکاری با شرکت‌های چینی برای بهره‌برداری از پیشرفت‌های فناورانه آن کشور را راهبرد خود قرار داده اند و شراکت‌هایی میان «فولکس‌واگن»، «استلانیس» و طرف‌های چینی ایجاد شده است. سرعت بالای نوآوری در صنایع تولید خودروی چین به راستی غیرقابل چشم‌پوشی است و بنابر یک بررسی‌ تازه، هر یک سال پیشرفت شرکت‌های چینی در این عرصه را می‌توان معادل پیشرفت چهارساله همکاران اروپایی آنها دانست.

?علاوه بر اینها، ورود غول‌های فناوری چین همچون «شیائومی» و «هواوی» به صنعت خودرو، مبدل به تهدیدی جدید برای رقبای خودروساز گردیده است؛ چرا که این شرکت‌ها برتری‌های فناورانه خود را در تولید محصولات رقابتی دخیل خواهند نمود و بدین صورت، فشار بر تولیدکنندگان سنتی خودرو افزایش خواهد یافت. در چشم‌انداز آتی سهم چین از بازار اروپایی ظرف چند سال به ۱۰ درصد خواهد رسید؛ به بیان دیگر، ۱.۵ میلیون خودرو و معادل هفت کارخانه.

?اروپا در حوزه خودروهای برقی فارغ از رقابت با چین، با معضل دیگری مواجه است. الزام قانونی به توقف فروش خودروهای بنزینی و دیزلی از سال ۲۰۳۵، شرکت‌ها را ناچار به حرکت به سمت خودروهای برقی نموده است. خودروهای برقی به سبب گرانی فناوری باتری قیمت تمام شده بالایی دارند و اثر قیمتی این اصلاحات، در تقاضای مصرف‌کننده بسیار منفی بوده است.

✅ در پاسخ به همین نگرانی‌هاست که موضوع راهبرد صنعتی قدرتمند و سرمایه‌گذاری گسترده از سوی بسیاری، از جمله ماریو دراگی، به عنوان دو الزام اتحادیه اروپا مورد تاکید قرار می‌گیرد. دراگی که رئیس اسبق بانک مرکزی اروپا نیز هست، به تازگی در گزارشی ۴۰۰ صفحه‌ای بر تدوین راهبرد جدید صنعتی اروپا تاکید نموده است و هشدار داده است که برای عقب‌نماندن از رقابت با آمریکا و چین، اتحادیه اروپا باید سرمایه‌گذاری را به ۸۰۰ میلیارد یورو در سال برساند.

https://t.me/GovernanceStudies

? واقعیت‌هایی درباره اقتصاد آلمان

#اقتصاد_سیاسی

?سایت «گلوبالیست» به صورت مختصر و سرفصل‌وار با اشاره به چندین واقعیت موجود درباره اقتصاد آلمان، تلاش نموده تا نقطه ضعف‌های ساختاری آن کشور را در بستر جهانی تجارت، نوآوری و تغییرات آب و هوایی جمع‌بندی کند.

1️⃣ آلمان پس از قریب به دو دهه (سال‌های ابتدایی دهه ۲۰۰۰-۲۰۱۰) برای اولین بار در حال تجربه رکود در دو سال متوالی است و پیش‌بینی می‌شود در سال جاری ضعیف‌ترین عملکرد را میان اقتصادهای بزرگ دنیا از خود نشان دهد. همچنین، در سال ۲۰۲۵، تولید ناخالص داخلی آلمان تنها ۰.۸ درصد رشد خواهد کرد؛ در میان اقتصادهای ثروتمند جهان، تنها ایتالیا ممکن است در رشد تولید ناخالص داخلی ضعیف‌تر از آلمان ظاهر شود.

2️⃣ افت تولید در صنایع انرژی‌بر مانند صنایع شیمیایی، همراه با رقابت رو به رشد چین در صنایعی چون خودرو که به طور سنتی محور رشد اقتصادی آلمان هستند، موجب ظهور تردیدها و پرسش‌های جدی درباره چشم انداز موفقیت الگوی صادرات محور این کشور گردیده است. یک پنجم زنجیره‌های ارزش صنعتی در این کشور به سبب قیمت بالای انرژی از دست خواهند رفت؛ این رقم در خصوص صنایع شیمیایی به یک سوم نیز می‌رسد.

3️⃣ شرکت‌های «میتل‌استند» -بنگاه‌های کوچک و متوسطی که ستون فقرات اقتصاد آلمان به شمار می‌روند- قریب به ۳۳ میلیون نفر از ۴۵.۹میلیون نفر شاغلین را به خدمت می‌گیرند. در ایالات متحده شرکت‌های بزرگ سهم به مراتب بیشتری از اشتغال به نسبت اروپا دارند و به نظر می‌رسد شرکت‌های بزرگ در کاربرد بهینه فناوری عملکرد بهتری دارند.

4️⃣ مخارج اجتماعی دولت آلمان به رقم قابل توجه ۲۱۲ میلیارد یورو رسیده که معادل ۳۵ درصد از کل بودجه ۵۰۰ میلیارد دلاری دولت فدرال است. این در حالی است که علیرغم قدیمی بودن زیرساخت‌ها، دولت فدرال تنها ۲.۷ درصد از بودجه (معادل ۰.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی) را برای زیرساخت هزینه می‌کند. لازم است توجه شود که بدهی عمومی دولت آلمان با رقمی معادل ۶۴ درصد از تولید ناخالص داخلی، بسیار پایین‌تر از بدهی کشورهایی همچون بریتانیا (۹۷ درصد)، فرانسه (۱۱۰ درصد)، ایالات متحده (۱۲۵ درصد) و ایتالیا (۱۴۱ درصد) به حساب می‌آید.

5️⃣ برنامه بسیار بلندپروازانه و مسئله‌دار آلمان در دستور کار تحول انرژی ممکن است برای کسب و کارها و شهروندان کشور بیش از اندازه هزینه‌بر باشد؛ چرا که آنها همین حالا با مالیات بالا، تعرفه‌های تامین اجتماعی و ضعف ساختاری اقتصاد دست و پنجه نرم می‌کنند. بر خلاف چند دهه قبل، این کشور منابع مالی لازم برای پیشبرد دور جدیدی از نوآوری‌ها و ابتکارات کلان را برای مقابله با تغییرات آب و هوایی ندارد. به نظر می‌رسد که قریب به ۸۵ درصد از سرمایه‌گذاری‌های لازم برای کربن‌زدایی باید از بخش خصوصی تامین شود و دولت و منابع عمومی تنها تا ۱۵ درصد توانایی مشارکت خواهند داشت.

https://t.me/GovernanceStudies

?کشورهای در حال توسعه نمی‌توانند برای رشد سریع به صنایع تولیدی اکتفا کنند۔

#اقتصاد_سیاسی

? «کای شولتز» و «شروتی سریواستاو» در گزارشی تحقیقی که توسط «بلومبرگ» منتشر شده است، به تحول در پارادایم‌های جهانی‌شدن پرداخته اند؛ نگارندگان معتقدند که بنابر تجارب کشورهایی همچون اتیوپی و بنگلادش تمرکز بر صنایع تولیدی صادرات‌محور در چارچوب متاخر اقتصاد بین‌الملل موتور محرکه مناسبی برای رشد سریع نخواهد بود.

?به طور تاریخی، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و تاسیس سازمان تجارت جهانی تسهیلگر حرکت کشورهای در حال توسعه به سوی صنایع تولیدی صادرات‌محور گردید. این راهبرد علیرغم اینکه میلیون‌ها نفر را به طور ویژه در چین از فقر بیرون آورد، به دلایل متعدد در سال‌های اخیر مورد تردید قرار گرفته است.

?بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰ تعداد ربات‌های صنعتی بیش از سه برابر شده و بیشترین مقدار آن هم متمرکز در کشورهای در حال توسعه است؛ زنجیره‌های تامین به سبب مناقشات بین‌المللی دچار انقطاع شده اند؛ اقتصاد بین الملل پس از کووید-۱۹، با تورم و نرخ بهره بالا، کشورهایی همچون پاکستان و اتیوپی را بیش از پیش به احتمال نکول بدهی نزدیک نموده است.

?در حال حاضر، بخش تولیدی سهمی به مراتب کوچک‌تر از خروجی اقتصاد جهانی نسبت به دو دهه پیش دارد. چین با سهمی نزدیک به یک سوم کل تولید جهانی، بر این حوزه سیطره دارد و ۱۲ کشور دیگر –از جمله ایالات متحده، آلمان و ژاپن- دارنده ۴۵ درصد از تولید جهانی محسوب می‌شود. با بلوغ هر چه بیشتر اقتصاد چین، تقاضای این کشور برای کالاهای تولیدی کشورهای دیگر محدود باقی‌مانده است و همین مسئله مبدل به مانعی در مسیر اقتصادهای در حال توسعه گردیده است که به دنبال نفوذ در بازارهای جهانی هستند.

?بسیاری از کشورهای در حال توسعه برای پیدا کردن جایگزین مناسب برای تولید صادرات‌محور، دچار چالش هستند. بررسی تحلیلی بلومبرگ نشان می‌دهد که تقریبا سه چهارم از کشورهای کم‌تر توسعه یافته –با خروجی 25 تریلیون دلاری – بعید است که در آینده بتوانند از صادرات محصولات تولیدی سود سرشاری ببرند.

?اتیوپی به عنوان کشوری که زمانی موتور محرکه رشد آفریقا به شمار می‌رفت و در فاصله ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ نرخ رشد متوسط ۱۱ درصدی را تجربه نمود، مثالی مناسب است. علیرغم توسعه صنایع تولیدی، سرمایه‌گذاری دولتی ناپایدار و بدهی فزاینده در اتیوپی به هرج و مرج اقتصادی انجامید و سرریز آن به فضای سیاسی موجب شد تا قریب به ۴۵۰ شرکت فعالیت خود را متوقف کنند.

?بنگلادش، علیرغم عملکرد اقتصادی خیره‌کننده، با مشکلات مشابهی رو به رو شد. بی‌ثباتی سیاسی نگرانی‌ها را درباره تداوم صادرات نساجی افزایش داده است، در حالی که برخی نمادهای مطرح بین‌المللی برنامه خود را برای جابه‌جایی حداقل ۲۵ درصد از کسب و کار خود به بیرون بنگلادش مطرح نموده اند. تأثیرات ادامه‌دار پاندمی و تورم، فشار بیشتری بر اقتصاد وارد کرده و بدهی عمومی در بازارهای نوظهور به ۲۹ تریلیون دلار رسیده است.

?تنش‌های ژئوپلیتیک، به ویژه تنش‌ها بین ایالات متحده و چین، بسیاری از کشورها را به رویکردهای حمایت‌گرانه در تجارت واداشته است. ایالات متحده تعرفه‌های واردات از چین را به طور قابل توجهی افزایش داده و این امر واکنش‌ متقابل پکن را به همراه داشته است. در اروپا نیز کشورها به سوی سوبسید و اعمال محدودیت‌ تجاری حرکت کرده‌اند. علاوه بر این، گردش روزافزون اقتصاد جهانی به سمت خدمات، بسیاری از کشورها را در معرض خطر جا ماندن از توسعه قرار داده است.

?در این راستا، مطالعه دانشگاه ییل آشکار می‌سازد که با افزایش مشاغل خدماتی، توزیع نابرابر منافع تشدید شده و شرایط اغلب به نفع گروه کوچکی از کارگران شهری و مرفه تمام خواهد شد. بر همین اساس است که «راگورام راجان»، رئیس اسبق بانک مرکزی هند، درباره دشوارتر شدن بالا رفتن از نردبان اقتصادی نسبت به گذشته هشدار می‌دهد.

?نگارندگان برای نشان دادن نمونه موفق، رومانی را از منظر تنوع اقتصادی نام برده اند. این کشور که زمانی از فقیرترین کشورهای اروپا محسوب می‌شد، اکنون به اقتصادی در حال ظهور مبدل شده و تولید در حوزه نرم‌افزاری و تولید محصولات فیزیکی در آن به صورت توامان رونق یافته است. با حفظ توازن میان صنایع مختلف، رومانی تلاش نموده تا آسیب‌پذیری‌ اقتصادهای تک‌بعدی مانند بنگلادش و اتیوپی را نداشته باشد.

✅ در نهایت، استدلال نگارندگان این است که پارادایم رشد صادرات‌محور در حال فروپاشی است و اتوماسیون و تنش‌های ژئوپلیتیک چشم‌انداز پیشرو را تغییر داده اند. در سایه این تغییرات، تنها یک رویکرد چندبعدی به توسعه اقتصادی ممکن است به رشد پایدار بینجامد؛ بخش خدمات (در همه شئون آن) در چنین الگویی محوریت خواهد داشت.

https://t.me/GovernanceStudies