دلار و افسردگیم، هر دو در اوج ✨

جهانی که با شرافت زندگی کردن در آن نیازمند بها دادن و قربانی شدن است، نه ماندنی‌ست و نه جای ماندن

میگفتی دوستت دارم و مرگ من به تعویق می افتاد.

But you belong to me

شب بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه
مخصوصا اون یدونه آدم مورد علاقم :)

تورو زندگی داده به من کادو

:)

بابام هرگز زیاد حرف نمیزد (این آهنگ، یه تصنیف ملایمه که کانن در اون به جزئیات شخصی دوران کودکیش و روابطش با والدینش می پردازه)
اون فقط اطراف بلوک قدم میزد
تا اینکه تموم خشمش، اونو تصاحب کرد
و بعدش اون می زد
مامانم هرگز زیاد گریه نمیکرد
(بابامو) چندتا مشت میزد، اما هرگز باهاش وارد یه دعوای جدی نمیشد
تا اینکه گفت: من میرم و بچه ها رو می برم،بعدشم اینکارو کرد 
عقیده دارم ،اونا آدمایین که فقط بهم زندگی دادن (کار زیادی برام نکردن)
اما من واقعا بچه اونام
من در دروغ گفتن خیلی خوبم
این از طرف مادرم میاد
برای نجات پیدا کردن یه میلیون از همین دروغا گفتم
خانوادم کلن پاشیدن
خدا، چشای بابامو دارم
ولی شبیه خواهرم میشم وقتی گریه میکنم
میتونم فرار کنم اما نمیتونم مخفی شم
از ریشه های خونوادگیم
گفتن اون کلمات سخته
چه تعطیلاتی که همیشه دردناکن
پدرا رو با دخترای کوچیکشون تماشا می‌کنم
و تعجب میکنم که چیکار کردم که لیاقتم اینه؟
چطوری تونستی به یه بچه کوچولو آسیب بزنی؟
نمی‌تونم فراموش کنم، نمی‌تونم تو رو ببخشم
چون حالا میترسم هر کیو که دوسش دارم، ترکم کنه
اوه، تموم کارایی که برای برگردوندن زمان انجام دادم
تموم دردام و تموم بهونه هاتون
بچه بودم اما بی خبر نبودم
کسی که تو رو دوست داره این کار رو نمی کنه
تموم گذشتمو، تلاش کردم پاکش کنم
اما حالا میبینم، حتی تغییرشم میتونم بدم؟
شاید توی قیافه و نام خانوادگی مشترک باشیم، اما
ما مثل هم نیستیم ....

داستایوفسکی میگه
«من چرا باید به یک نفر احتیاج داشته باشم که با او دو کلمه حرف بزنم؟ خودم با خودم میتوانم بیشتر از دو کلمه حرف بزنم و حرف های خودم را راحت‌تر بفهمم !»
و اگر کسی به اینجا برسد دیگر نه برمیگردد نه انتظار میکشد ...