✅افزایش زن‌کُشی در ایران!
در هر دو روز یک زن به قتل می رسد.

در سال جاری حداقل ۱۳۴ زن در ایران توسط اعضای خانواده خود کشته شده‌اند.
پیشتر اعلام شده بود که طی خرداد ۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۲ دست‌کم ۱۶۵ زن کشته شده‌ند.
مقایسه این دو آمار نشان می‌دهد که کشتار خانوادگی زنان روندی افزایشی دارد.

طبق آمار دوساله ۱۴۰۰-۱۴۰۲ هر چهار روز یک زن کشته شده و طبق آمار سال جاری به ازای هر دو روز یک زن به قتل رسیده است. یعنی رشد دوبرابری آن هم در کمتر از یک سال. عمده این قتل‌ها به دلایل ناموسی رخ داده است، هر چند در مواردی از آن با عنوان اختلافات خانوادگی نام برده می‌شود.

? مهاجرت های برنامه ریزی شده و سازمان یافته‼️
? یادداشتی در ارتباط با خطر بالفعل حضور نیروهای طالبان در ایران به بهانه کاریابی!
❌هشدارِ "هارون معترف" روزنامه نگار افغانستانی به ایرانیان!

تجربه تلخ ما را تکرار نکنید!

طالبان چگونه شکل گرفت و بر افغانستان حاکم شد؟
پیامی برای عزیزان و هم‌زبانان ایرانی‌ ام.

در سال‌های اخیر، و در زمان حکومت جعلی کرزای متعفن ، موجی از رفتنِ جوانان جنوب و جنوب‌ شرق به شمال کشور (افغانستان) آغاز شد.

همه به یاد‌ دارید که ویدیوهای جوانان طالب با ظاهری غیر مسلح به بهانه بی‌کاری و ناامنی در جنوب، شبکه‌های اجتماعی را پر کرده بود که جوانان افغان به استان‌های شمال می‌رفتند.
بسیاری از آنها به‌ بهانه کار در پوشش موبایل فروشی و دست‌فروشی‌ها، قصد سفر به دره‌های هندوکش و کوه‌پایه‌های شمال‌شرق می‌کردند.

اتوبوس‌ها روزانه این جوانان را با یک چمدان که چند پیراهن و‌ تنبان داشتند از مسیر سالنگ به شمال انتقال میدادند

انگار گنجی را در شمال گیر آورده اند از منابع طلا جمع شده.
دیری نگذشت که  هیاهوی ناامنی در ولایات شمال اوج گرفت. استانها ها یکی پس از دیگری نا امن شد و حتا شماری از استانها ها برق‌آسا به دست طالبان سقوط کردند.

هر چند نقشه‌ ناامن‌ سازی شمال و سرباز گیری برای طالب ها در زمان  کرزی آغاز شد و حنیف اتمر این طرح را به پیشرفته‌ترین نوع آن، که انتقال تروریستها توسط چرخ‌بال‌های وزارت دفاع بود را عملی کرد،

اما انتقال نیرو‌های پیاده به طور دسته‌ جمعی در سال‌های اخیر توسط آن لجن تاریخ، صورت گرفت و نتیجه آن را همه دیدیم که سر ‌‌و کله ملیشیاهای طالبان از گوشه و ‌‌کنار شمال برآمد و سقوط شمال از طریق همین نیروها در تبانی با ناقلین همیشه در صحنه انجام یافت.

عین همان سناریو، این روز ها در کشور شما ایران تکرار می‌شود.
سیلی از جوانان افغان از ولایات پشتون‌نشین با همان ظاهر «فرهنگی»، به بهانه‌ کار به ایران می‌روند و دست به دست هم پارک‌ها و خیابان‌های تهران و‌ اصفهان و شیراز ‌و… را اشغال کرده و راه‌پیمایی و دسته جات دوستی و اتحاد و همراهی تشکیل میدهند.
(کاملا برنامه ریزی شده و هدایت شده )

پیام من به سران دولت ایران و ملت ایران این است:
ضمن سپاسگزاری از دولت و‌ مردم ایران که همیشه از مهاجران افغانستانی خود در هر شرایط حمایت کردند، جا دادند و مورد لطف قرار دادند، اما این را هم می‌گویم که مراقب پشت پرده این مهاجرت‌‌ های خیلی مشکوک و تجربه شده باشند .

متاسفانه دولت ایران آنقدر خود را مشغول قضیه فلسطین و غزه و اسرائیل و آمریکا کرده که به خطر جدی تجربه شده طالب در زمان کرزای توجه ندارد.

این تجربه تلخ تاریخی را به مردم شریف ایران یادآوری میکنم که غفلت نکنید ،
روزی شما هم توسط نیروی به ظاهر مظلوم، ضربه خواهید خورد و اونوقت دیگر دیر است و کار از کار گذشته است.
مراقب باشید که این مهاجرت‌ها می‌تواند مشکوک و توسط طالبان سازماندهی شده باشد.
پس ما صلح دوستان و تمدن و آرامش خواهان افغانستان نمی‌خواهیم سرنوشت یک کشور بدبخت، شکست‌خورده و جولان‌گاه ترور و تریاک شده در همسایه‌گی مان تکرار شود. این درست است که رژیم شما مخالفین و اپوزیسیون سیاسی خود را دارد که خواهان تامین عدالت اجتماعی و‌ برابری جنسیتی هستند، اما مسئله داخلی شما مربوط به خود شماست و مطمینم هیچ ایرانی نمی‌خواهد تغییر نظام سیاسی از مسیر جنگ و خون‌ریزی و خشونت رقم بخورد.

امیدوارم این پیام را هر ایرانی که خود را مسئول حراست از سرزمین شان می‌دانند جدی بگیرند. وگرنه مشخص است که «صلاح مملکت خویش خسروان داند».
ضمنا از هر سه افغانی ک به ایران میروند یک نفر آنها طالب و آموزش نظامی دیده اند.
بهوش باشید...

من آن چه شرط بلاغ است با شما مردم و دولت ایران گفتم، خواه پند گیرید ، خواه ملال!

✒️ هارون معترف، نویسنده و روزنامه نگار

پس از حمله ی مغول به ایران، در اثر در هم ریختن تمام مبانی اجتماعی،اقتصادی و سیاسی هیچ فرد آگاه و خردمند و با شخصیتی تن به همکاری با مغول ها نمی داد و مغولان جز مردان مطیع،پست و فرومایه که تابع آنان باشد،کسی را به همکاری و خدمت دعوت نمی کردند. که عطاملک جوینی این وضعیت را در کتاب خود به خوبی نقل کرده است:

«امروزه دروغ و ریا را پند و ذکر پندارند و حرامزادگی و سخن چینی را دلیری و شهامت نام کنند. زبان و خط ایغوری(خط مغولان) را هنر و دانش بزرگ دانند. اکنون هر تبهکاری امیر،هر مزدوری صدرنشین،هر ریاکاری وزیر،هر اِدباری دبیر،هر فاسدی مستوفی،هر ولخرجی ناظر هزینه،هر ابلیسی معاون دیوان، هر کون خری صدر،هر شاگرد آخوری صاحب حرمت و جاه،هر فراشی صاحب منصب،هر ستمگری پیشکار،هر خَسی کَسی،هر خسیسی رئیسی،هر خیانت پیشه ای قدرتمند و... »

#منبع: تاریخ جهانگشای جوینی،عطاملک جوینی،ص ۳۶ و۳۷