از سخن‌چینان شنیدم آشنایت نیستم
خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم

سیلی هم‌صحبتی از موج خوردن سخت نیست
صخره‌ام، هرقدر بی‌مهری کنی می‌ایستم

تا نگویی اشک‌های شمع از کم‌طاقتی‌است
در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم

چون شکست آیینه، حیرت صد برابر می‌‌شود
بی سبب خود را شکستم تا ببینم چیستم

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست
کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می‌زیستم

‌‌‌

‌‌
دل بریدم تا نبینم ، دوست با من دشمن است
دل بریدن گاه ، تنها راه عاشق ماندن است
خود به چاه انداختم ، خود را مگر باور کنی
آنچه باقیمانده از یوسف ، همین پیراهن است
گریه ها کردم زشوق ، آن شب که سوزاندی مرا
سرنوشتِ شمع جانسوز است ، اما روشن است
هرکسی از عشق باخود ، یادگاری می برد
آنچه من بردم تنی بی روح و روحی بی تن است
من غمم ، جای مرا ، با شادمانی پّر مکن
هرکجا چشمی بگردانی ، نشانی از من است

‌‌‌‌

[می شود روزی بیایی ما دوتا خلوت کنیم؟
چای در فنجان هم،شب تا سحر صحبت کنیم؟

سیب سرخ خنده از لبهای تو برچینم و-
خنده را ما کودکانه بین هم قسمت کنیم

بال مان را سوی هم بی واسطه پر وا دهیم
از هم آغوشی هم احساس امنیت کنیم

من تو را پنهان کنم در سینه ام مانند گنج
حاضرم جانم!عیارش را گرانقیمت کنیم

چشمها از جنس بدخواهی به سویم خیره اند
این حسادت را به سر ما تاجی از عزت کنیم

من خزانم رو به سرما میروم شاید شود
تا بهاری از زمستان خدا سرقت کنیم

هر که گفته ست" آرزو هم بر جوانان عیب نیست"
عیب باشد گر به تنهایی خود عادت کنیم
‌‌](https://t.me/Dark_heart_580)

…

بـدسـت میآورے بهتـر از چــیزٰاے که از دسـت دادے،انـدکی صــبر "🤍**

*~

‌‌

یڪ لحظه دلم خواست صدایت بڪنم من
دل را چه ڪ‌نم گفت، نگاهت بڪنم من
مدهوش شدم از رخ زیبای تو ای ‌ڪاش
رخصت بدهی جان به فدایت بڪنم من

آن لحظه ڪه ابروی تو خم گشت به چهره
ترسیدم و گفتم ڪ‌ه رهایت بڪنم من

برداشت من زِ ابرویت این بود ڪه انگار
خرسند نگشتی ڪ‌ه نگاهت بڪنم من

وین گونه نبودش خم ابروی تو از خشم
ڪ‌اری تو بڪردی ڪ‌ه دعایت بڪنم من

دیدم ولی انگار ڪه مسرور شدی تو
رازیست دلت جان به فدایت بڪنم من

دیوانه منم عاشق تو این چه نگاه است؟
لبخند بزن مهر نثارت بڪنم من

دانی ڪه چرا شعر بگویم زِ برایت؟
دلتنگ توام زود بیا تا ڪ‌‌ه حڪایت بڪنم من

دلتنگ توام یاد بڪن گاه به گاهی
یڪ لحظه بیا شڪر خدایت بڪنم من

#مولانا