شاید اکنون که هر از گاهی در زیر خروار خروار اندوه، خود را در حال غرق شدن می‌بینم، آن «رقص میانه میدان» بهترین آرزویم باشد. اندکی گذر از واقعیت‌ها و زندگی کردن آرمان‌هایم؛ عاشقانه زیستنم…
به آنچه که فقط من و قلب من می‌دانیم که بهترین مونسمان است، بیشتر دل ببندم و بیشتر عشق بورزم.
رها از همه خیال پردازی‌ها، رویای قلبم را به واقعیت‌ها بدل کنم و «تو» را و لمس دستان تو را وصلهٔ خود کنم، آنگونه که گویی هرگز از من جدا نبوده‌ای و هرگز جدا نخواهی شد. بسان خوشهٔ پروین در کنج آسمانِ شب!
آزادانه با تو باشم و با تو این دنیای بی رحم را زیر پا بگذارم و با اطمینان قلبی‌ای که هیچ چیز نمی‌تواند پشتمان را خم کند، زیر باران به رقص بیایم و «تو» مطلق آرامش من باشی.
شب‌ها را با تو به بیداری بگذرانم؛ چرا که خوب می‌دانم خستگی‌هایم مرهمی بهتر از خفتن دارند.
چه با کمال جسارت می‌توانم ادعا کنم که هیچ مخلوقی شکوهمند تر از نگاه تو وجود ندارد!
هیچ کس نمی‌تواند زیبا بودن را آنگونه که من دیده‌ام، ببیند.
هیچکس نمی‌تواند شب‌ها را آنگونه که من رقص ستاره‌ها را تماشا می‌کنم و خود را با تو در میان آن‌ها می‌بینم، نظاره کند.
من با تو من می‌شوم، بیا و در شب بارانی برقصان مرا …
🫀🦋

🫀🦋

و اما بعد:
دیگر توان
دوری ندارم...

#دیوار_نوشت
🫀🦋

تئو ترۆنگلئے مسالئے
تئو سارتێن سارتێن برپ
من انگران و اشکر
من آس آس آس
?

عاشق شوید
اگر عشق به معنای مُردن است
برایش بمیرید
اگر به معنای دیوانگی‌ست
برایش دیوانه شوید
اگر به معنی دوستی‌ست
با تمام وجود دوستش داشته باشید…

??

چقدر خسته کننده‌ست
تکرارِ این تکرارها
?

اعتقاد هم مثل عشق،
دردسرها دارد…
شاید جنسِ عشق و اعتقاد،
یکی باشد.

✍ نیلوپر دادوَر _ کسان جنۆزامی ? رجانک: جُنئید بلۆچ من 12 سالئے اُمرا نکاه کُرت! گۆن ماجدا، منی ناکو زتک. من ماجد باز رَندا ندیستگت. آ مُدام سیمسرا شُت و آتک، ٹێلکشّیی کنگا اَت و وتی زندئے هَرچ و درچا کنگا اَت. راستیا من هم نزانتگ‌اَت که آرۆس کنگئے بزانت…